Transformation of Media and Communication Education in Turkey from Press Broadcasting Colleges to Faculties: A Research on Curriculums

Yıl 2021, Cilt: 19 Sayı: 38, 685 - 702, 31.12.2021

Fatih Baritci

Öz

Seventy years have passed since the start of communication education at the university level in Turkey. The beginning of this process took place with the establishment of the Journalism Institute within the Istanbul University Faculty of Economics. The second step taken for communication education at the university level was the Press and Broadcasting College, which started its education life within the Faculty of Political Sciences of Ankara University. Among the communication faculties, the number of which is now approaching seventy, these two institutions are in the leading position in many respects. Therefore, it is not difficult to assume that the communication perceptive they have at both the college and faculty level shapes the others at a certain level. In this study, the communication education given by Istanbul University and Ankara University at both the college and faculty level was examined through the curricula using the scanning method. Thus, the structure of education was tried to be understood by revealing the distribution of field courses and general culture courses in communication education.

Anahtar Kelimeler

Communication Education, Curriculum, Communication Lectures, History of Communication, Interdisciplinary

Basın Yayın Yüksek Okullarından Fakültelere Türkiye’deki Medya ve İletişim Eğitiminin Dönüşümü: Müfredatlar Üzerine Bir İnceleme

Öz

Türkiye’de üniversite seviyesinde iletişim eğitimin başlamasının üzerinden yetmiş yıl geçmiştir. Bu sürecin başlangıcı İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi bünyesinde Gazetecilik Enstitüsü’nün kurulmasıyla gerçekleşmiştir. Üniversite düzeyinde iletişim eğitimi için atılan ikinci adım ise Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi bünyesinde eğitim hayatına başlayan Basın Yayın Yüksek Okulu olmuştur. Sayıları artık yetmişi bulan iletişim fakülteleri arasında bu iki kurum birçok açıdan öncü konumundadırlar. Dolayısıyla onların hem basın yayın yüksekokulu hem de fakülte düzeyinde sahip oldukları iletişim anlayışının, diğerlerini de belirli bir düzeyde şekillendirdiklerini varsaymak zor değildir. Bu çalışmada İstanbul Üniversitesi ve Ankara Üniversitesi’nin hem basın yayın yüksekokulu hem de fakülte düzeyinde verdikleri iletişim eğitimi tarama yöntemiyle müfredatlar üzerinden incelenmiştir. Böylece iletişim eğitiminde alan dersleri ile genel kültür derslerinin dağılımları ortaya konularak eğitimin yapısı anlaşılmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İletişim Eğitimi, Müfredat, İletişim Dersleri, İletişim Tarihi, Disiplinlerarası

Kaynakça

• Abadan-Unat, N., Batı Avrupa ve Türkiye’de Basın Yayın Öğretimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, 1972.
• Altun, F., “Türkiye’de medya ve iletişim öğretiminde teori ve pratik dengesi. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi: Yeni Yönelişler ve Sorunlar (UYK-2011) Bildiri Kitabı Cilt 1, Durmuş Günay ve Ercan Öztemel (eds.), Ankara: T.C. Yükseköğretim Kurulu, 2011, s. 413-422.
• Avcı, N., İletişim Düşüncesinin Gelişimi: Eğitim-Öğretim Boyutlarıyla Bir Model Denemesi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 1988.
• Aydeniz, H. “Türkiye’de Medya ve İletişim Çalışmalarına İlişkin Bir Çerçeve ve Yeni Yönelimler”, Sosyal Bilimlerde Yeni Eğilimler, Lütfi Sunar (ed.), Ankara: Nobel Akademik, s. 251-287.
• Aziz, A., Dünyada ve Türkiye’de İletişim Araştırmaları, Kültür ve İletişim, 2006, c. 9, sy. 1, s. 9-31.
• Bourse, M. ve Yücel, H., İletişim Bilimlerinin Serüveni, İstanbul: Ayrıntı Yayınları, 2012.
• Büyükaslan, A. ve Mavnacıoğlu, K., “İletişim Fakültesi Ders Müfredatlarının Sektörün Nitelikli İşgücü Talebine Uyumu”, International Journal of Cultural and Social Studies, 2017, c. 3, sy. 2, s. 219-233.
• Canpolat, N., “Türkiye'de Halkla İlişkiler Eğitimi: Halkla İlişkiler Ders Programlarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2013, c. 2, sy. 2, s.139-162.
• Erdoğan, İ. ve Korkmaz, A., Öteki Kuram: Kitle İletişim Kuram ve Araştırmalarının Tarihsel ve Eleştirel Bir Değerlendirmesi, Ankara: Erk, 2005 (2. Baskı).
• Karaduman, M. ve Akbulutgiller, B., “Türkiye’de Gazetecilik Eğitimi: Lisans Müfredat Programları Karşılaştırması”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 2017, c. 16, sy. 4, s. 1161-1181.
• Karasar, N., Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Akademik, 2012 (24. Basım).
• Özçetin, B., Kitle İletişim Kuramları: Kavramlar, Okullar, Modeller, İstanbul: İletişim Yayınları, 2018.
• Öztürk, S., Türkiye'de İletişim Düşüncesinin Kökenleri, Ankara: Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi, 2008.
• Solmaz, B., Arslan, A., Aydın, B. O. ve Duğan, Ö., "Türkiye’de Halkla İlişkiler Lisans Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme." Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2012, sy. 27, s. 253-269.
• Sönmez, G. ve Aydeniz, H., “Türkiye’de Kamu Yönetiminin İletişim ve Halkla İlişkiler Anlayışına İlişkin Bir Araştırma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (e-gifder), 2021, c. 9, sy. 2, s. 693-724.
• Şeker, M. ve Şeker, T., “İletişim Eğitiminde Temel Sorunlar ve Açmazlar”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2011, sy. 15, s. 99-118.
• Tokgöz, O., “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirilmesi”, Kültür ve İletişim, 2003, c. 6, sy. 2, s. 7-32.
• Tokgöz, O., “Türkiye’de İletişim Araştırmaları İçinde 1970’li Yıllarda Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinde Yapılan İletişim Konusundaki Doktora Tezlerinin Rolü ve Konumu”, Ankara Üniversitesi İLEF Dergisi, 2014, c 1, sy. 1, s. 115-142.
• Tokgöz, O., “Başlangıcından Günümüze Türkiye’de İletişim Araştırmaları: Eleştirel Bir Değerlendirme”, İletişim Araştırmalarında Yöntemler: Uygulama ve Örneklerle, Besim Yıldırım (ed.), Konya: LiteraTürk Academia, 2015, s. 15-45.
• Tokgöz, O., Bir İletişim Duayeninin Anıları, Ankara: İmge Kitabevi, 2021.
• Uzun, R., “İstihdam sorunu bağlamında Türkiye'de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2007, sy. 25, s. 117-134.