The Identification of Similar Ecological Areas in Accordance with Climatic and Topographical Factors for Pasture Vegetation Studies

Yıl 2012, Cilt: 21 Sayı: 1, 16 - 21, 01.03.2012

Murat Tuğaç Harun Torunlar , Arife Avağ

Öz

Ecological factors such as primarily climate, topography and soil has a great influence on the diversity, performance and quality of vegetation. In this respect, the field of study was divided into similar ecological areas by utilizing altitude, aspect, and aridty index parameters to conduct pasture vegetation studies properly. Some climatical parameters such as precipitation, temperature, relative humidity, light exposure, wind speed and evapotranspiration ,calculated in accordance with Penman-Monteith method, which were obtained from 264 weather station, were used in this study. Surface dispersion maps of climate parameters were composed by using Anuspline method. Aridty index was calculated using long years total annual precipitation and evaporation values, and re-classified into three groups. Using SRTM digital land model, elevation groups and aspect of the study area were generated. Elevation differences were grouped into four groups and aspect were reclassified into three groups. Aridty index layers and topographic layers were combined and 27 ecological areas were obtained.

Anahtar Kelimeler

Ecological zoning; aridity index; aspect; elevation

Mera Vejetasyon Etüdleri için İklim ve Topoğrafik Faktörlere Göre Benzer Ekolojik Bölgelerin Belirlenmesi

Öz

Bitki örtüsünün çeşitliliği, verimi ve kalitesinde başta iklim olmak üzere topografya ve toprak gibi ekolojik faktörlerin etkisi büyüktür. Bu kapsamda, mera vejatasyon etüdlerinin daha sağlıklı yapılabilmesi için çalışma alanı; yükseklik, bakı ve kuraklık indisi parametreleri kullanılarak benzer ekolojik alanlara ayrılmıştır. Türkiye’deki 264 meteoroloji istasyonundan elde edilen yağış, sıcaklık, nispi nem, ışıklanma şiddeti ve rüzgâr hızı ile Penman-Monteith yöntemine göre hesaplanan evapotransprasyon parametreleri kullanılmıştır. İklim verilerinin, Anuspline yöntemi kullanılarak yüzey dağılım haritaları oluşturulmuştur. Uzun yıllar ortalama yıllık toplam yağış ve buharlaşma verilerinden kuraklık indeksi elde edilmiş ve üç sınıfa ayrılmıştır. Topografik parametreler olarak yükseklik ve bakı parametreleri SRTM sayısal arazi modeli verisinden elde edilerek, yükseklik dört sınıfa ve bakı da üç sınıfa ayrılmıştır. Elde edilen kuraklık indeks katmanı ve topoğrafik katmanlar birleştirilmiş ve 27 sınıflı ekolojik bölgeler haritası elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ekolojik bölgeleme; kuraklık indeksi; bakı; yükseklik

Kaynakça

• Avcı M. 1992. Thorthwaite Rasyonel İklim Sınıflandırma Sistemine Göre Türkiye İklimi, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi Cilt 1, Sayı 1.
• Bamler R. 1999. The SRTM Mission: A World-Wide 30 m Resolution DEM from SARInterferometry in 11 Days. PhotogrammetricWeek,URL:http://www.ifp.unistuttgart.de/publications/phowo99/phowo99.en.htm.
• Bouma E. 2005. Development of comparable agro-climatic zones for the international exchange of data on the efficacy and crop safety of plant protection products, OEPP/EPPO Bulletin, 35, 233–238.
• Daly C. W.P. Gibson, G.H. Taylor, G. L. Johnson and P, Pasteris, 2002. A knowledge-based approach to the istatistical mapping of climate, Climate Research, 22, 99 - 113.
• ESRİ 2001. ArcGIS9 Desktop Software, Help References, Working with ArcGIS Spatial Analyst.
• Farr T.G. and M. Kobrıck, 2000. Shuttle radar topography mission produces a wealth of data, EOS Transactions AGU, 81, 583 585.
• FAO 1998. Crop evapotranspiration guidelines for computing crop water requirements. FAO Irrigation and Drainage Paper, 56, Rome.
• Gliessman S. R. 1992. Agroecology in the tropics : achieving a balance between land use and preservation. En.iron.Mngt 16, 681±689
• Güler M, N.Durutan, M. Karaca, 1990. Türkiye Tarımsal İklim Bölgeleri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Yayını. Ankara.
• Margules, C.R. and T.D. Redhead. 1995. Guidelines for using the BioRap methodology and tools. In Series: BioRap, rapid assessment of biodiversity priority areas. CSIRO, Australia.
• Hutchınson M.F. 1995. Interpolating mean rainfall using thin plate smoothing splines. Int. J. Geogr. Info. Systems 9: 385-403.
• Martz L. W. and J. Garbrecht, 1992. Numerical definition of drainage network and subcatchment areas from digital elevation models, Computers and Geosciences, 18 (6), 747 - 61.
• Mızrak G. 1983. Türkiye İklim Bölgeleri Ve Haritası. Orta Anadolu Bölge Zirai Araştırma Enstitüsü Tarla Bitkileri Islahı Bölümü. Teknik yayınlar no: 2, genel yayınlar no: 52. Ankara
• Mızrak G. 1988. Agroecological zones of Turkey and their importance in wheat research. In Winter Cereals and Food Legumes In Mountains Areas. ICARDA-136 En, Aleppo, Syria.
• Neldner V.J. and J.R. Clarkson, 1995. Vegetation Survey and Mapping of Cape York Peninsula. Cape York Peninsula Land Use Strategy, Office of the Co-ordinator General and Queensland Department of Environment and Heritage, Brisbane, Australia.
• UNESCO 1979. Map of the world distribution of arid regions. Map at scale 1:25,000,000 with explanatory note. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, Paris, 54 pp. ISBN 92-3-101484-6.
• UNEP 1993. World Atlas of Desertification: Edward Arnold.