Kur’an ve sünnete bağlılığı, Ehl-i Sünnet inancını benimsemesi ve bidʻatlardan uzak bir tasavvufî hayatı esas alması gibi özellikleriyle tanınan Nakşibendiyye tarikatı, İslâm âleminin pek çok bölgesinde hem ulemâ hem de halk nezdinde itibar gören yaygın tarikatlardan birisi olmuştur. Bu makalede başta tarikatın kurucusu kabul edilen Bahâeddin Nakşibend ve halifeleri olmak üzere Müceddidiyye öncesinde Ya‘kûb Çerhî, Ubeydullah Ahrâr, Bâkî Billâh gibi tarikatın önemli simalarının Kur’an âyetleri ve hadislerle ilgili dikkat çekici tasavvufî/işârî yorumlar örnekleriyle incelenmiştir. Özellikle Nakşibendiyye tarikatının temel prensiplerini, ardından tasavvufun ana konularını dayandırdıkları âyet ve hadisler ile bunlara getirdikleri tasavvufî/işârî yorumlar ve yaklaşımlar üzerinde durulmuştur. Bahâeddin Nakşibend ve takipçilerinin başta kendi eserleri, tarikatın ilgili dönemi ile temel eserler, el-Hadâiku’l-verdiyye, Reşehât-ı Aynü’l-hayât, Nefehâtü’l-üns gibi meşhur ve muteber kaynaklar taranarak onların tasavvufî/işârî tefsirin esasları ve kuralları ile ilgili görüşleri tespit edilmeye çalışılmıştır.
Naqshbandiyya received a warm welcome among the lay people as well as the scholars, reaching all the corners of the Islamic world due to its staunch allegiance with Ahl-i Sunnah and its insistence of keeping away from innovations in the religion. This article will study the esoteric exegesis in the writings of Bahauddin Naqshband, his representatives (caliphs) Yaqup Charhi, Ubaydullah Ahrar, Baki Billah, the important personalities of the order before the Mujaddidi period. Special attention was given to verses and hadiths which are used as the basis of sufi practices and principles. The works of Bahauddin Naqshband and his followers as well as the important Naqshi texts like Hadaiq al-wardiyya, Rashahat aynul Hayat, Nafakhatul Uns are studied so as to understand their methodology and main principles of their esoteric exegesis.
Bahauddin Naqshband Naqshbandiyya Tafsir Hadith Esoteric Exegesis
تعد الطريقة النقشبندية أحد أكثر الطرق الصوفية انتشارا في العالم الإسلامي على مستويات مختلفة بين النخبة المثقفة المتخصصة وعامة المجتمع بكل طبقاته وفئاته، وذلك لما جمعته من مزايا كثيرة، يأتي في مقدمتها تمسك شيوخها ومريديها بالقرآن والسنة، وموافقتهم لاعتقاد أهل السنة، ومحاربتهم للبدع والخرافات .تركز المقالة على تحليل ما وصلَنا من إشارات صوفية لبعض الآيات والأحاديث علق بها أعلام الطريقة النقشبندية بدءا بمؤسس الطريقة بهاء الدين نقشبند وخلفائه من بعده مثل يعقوب الچرخي، عبيد الله أحرار، باقي بالله وغيرهم ممن تولى مشيخة الطريقة قبل فرع المجددية النقشبندية .واعتنت المقالة بدراسة التفسيرات الإشارية لتلك الآيات والأحاديث التي اعتمدت عليها الطريقة في إرساء أسسها وتحديد مفاهيمها ومصطلحاتها الصوفية .فاستعرضت المقالة آثار شيوخ الطريقة وفي مقدمتهم بهاء الدين نقشبند، كالحدائق الوردية، ورشحات عين الحياة، ونفحات الأنس، وغيرها من المصادر النقشبندية المعتمدة والمشهورة، واستخرجت منها كل ما يمكن أن يعد تفسيرا إشاريا للقرآن الكريم أو الحديث النبوي.
بهاء الدين نقشبند الطريقة النقشبندية تفسير حديث تفسير الإشاري
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 6 Ocak 2021 |
Gönderilme Tarihi | 28 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 22 Sayı: 44 |
Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.