Rivayetler Çerçevesinde Kur’ân Tercümesi ile Namazda Kıraat Meselesine Bakış

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 1, 13 - 38, 30.06.2019

Sami Büyükkaynak

Öz

Kur’an tercümeleri, İslam’ın
tüm insanlığın dini olması hasebiyle Arap olmayan toplumların İslam’la
tanışması sonucu meydana gelmiş bir ihtiyacın neticesidir. Bu sebeple tarih
boyunca Kur’ân-ı Kerîm’in anlaşılması için çeşitli dillerde tercümeler
yapılmıştır. Bununla birlikte İslam dinine yeni giren ve Arap olmayan
Müslümanların ibadetlerini hangi dilde yapacakları da tartışma konusu olmuştur.
Zira bir insan Müslüman olur olmaz ibadet etmekle yükümlüdür. Bu sebeple bu
konuda fıkhî mülahazalar ortaya çıkmıştır. Bu mülahazalarda dinin iki ana esası
olan Kur’ân-ı Kerîm ve Hadis’ten deliller getirilmiştir. Bu konuda delil olarak
kullanılan rivayetlerin sıhhati ise merak konusudur. Bu çalışmada yüksek lisans
tezimizde^[1]
de değinilen Kur’an tercümesi ile namazda kıraat konusunda fıkhî mezheplerin
delil olarak kullandığı rivayetler incelenmiştir. Buna göre Kur’ân’ın tercümesi
ile namazda kıraatin mümkün olacağını savunan Ebû Hanîfe’nin delil olarak
kullandığı rivayetlerin sıhhatinin yeterli olmadığı ve delil olarak uygun
seviyede olmadığı ortaya çıkmıştır. Kur’ân tercümesi ile kıraat yerine sadece
tesbihatla kıraatin sure veya ayet ezberleninceye kadar yeterli olduğunu
savunan mezheplerin görüşlerinin uygun olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

---

[1] Büyükkaynak, Sami,
Hadis İlimleri Açısından Namazda Kıraat Meselesi (Basılmamış Yüksek Lisans
Tezi), Konya, 2005.

Anahtar Kelimeler

Kur’ân-ı Kerîm, tercüme, namaz, kıraat

Look at a matter of prayer qıraat with translation of the Qur'an in the Frames of Narratives

Öz

Qur'anic translations are the result of a
need to meet non-Arab societies with Islam because Islam is the religion of all
mankind. For this reason, translations have been made in various languages ​​to understand the Qur'an throughout history. However, it is also a matter
of debate over which Islamic religions are new to Islam and who are going to
worship the non-Arab Muslims. Because a person is obliged to worship as soon as
he becomes a Muslim. For this reason, fıqh considerations have emerged in this matter. In these observations, two
main religions of religion, the Qur'an and the Hadith, were introduced. The
truth of the narrations used as evidence in this regard is curiosity. In this
study, the narrations that were used as proofs of Qur'an translations and of
Qur'anic religious sects in prayer were examined. According to this, it turns
out that the narrations used by Abu Hanifa, who advocates that the Qur'an can
translate into verse in prayer, is not sufficient and is not in appropriate
level as evidence. With the translation of the Qur'an, it has been achieved
that the opinions of the sects who advocate that it is sufficient to memorize
the verse or verse of the Qur'anic with glorification instead of qıraat is
reached.

Anahtar Kelimeler

Quran, translation, prayer, qıraat, narrative

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, (ö. 241/855), Müsnedü’l-İmâm Ahmed b. Hanbel, thk. Şuayb el-Arnavut, I-L, Müessesetü’r-Risâle, 2.Baskı, Beyrut, 1420.
• Altıntaş, Halil, Kur’an’ın Tercümesi ve Tercüme İle Namaz Meselesi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara, 2001.
• Âlûsî, Şehâbeddin Mahmûd (ö. 1270/1854), Rûhu’l-Meânî fî Tefsîri’l-Ķurâni’l-Azîm ve’s-Sebi’l-Mesânî, I-XV, Beyrut, ts.
• Aydar, Hidayet, Kur’an-ı Kerim’in Tercümesi Meselesi, Kuran Okulu Yayıncılık, İstanbul, 1996.
• Azımabâdî, Muhammed Şemsü’l-Hak (ö. 1857/1911), Avnu’l-Ma’bûd, I-X, 2.bs., Beyrut, 1415/1994.
• Buhârî, Abdülazîz (ö. 730/1330), Keşfu’l-Esrâr, I-IV, Kâhire, 1307.
• Cessâs, Ebû Bekr Ahmed b. Ali (ö. 370/981), Ahkâmu’l-Kur’an, thk., Muhammed Sadık el-Kamhâvî, I-V, Beyrut, 1405/1990.
• Ebû Hayyân Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân el-Endelüsî (ö. 745/1344), el-Bahru’l-Muhît, I-III, Beyrut, 1402/1987.
• Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş'as es-Sicistani el-Ezdî (ö. 275/888), es-Sünen, hzr. Salih b. Abdülaziz b. Muhammed b. İbrahim, Daru’s-selam, Riyad, 1419.
• Ebû Zehre, Muhammed (ö. 1394/1974), el-Mu’cizetü’l-Kübrâ el-Kur’an, Beyrut, ts.
• Elmalılı, M. Hamdi Yazır (ö. 1368/1949), Hak Dini Kur’an Dili, I-X, Azim Yayıncılık, İstanbul, ts.
• Hamidullah Muhammed (ö. 1423/2002), Hz. Peygamber’in Altı Orijinal Diplomatik Mektubu, trc. Mustafa Yazgan, Beyan Yayınları, İstanbul 1990.
• ---------- Kur’an Tarihi, trc. Salih Tuğ, Beyan Yayınları, İstanbul, 1993.
• İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali (ö. 852/1448), Fethu’l-Bârî Şerhu Sahîhi’l-Buhârî, I-XXIII, Beyrût, 1379/1959.
• İbn Hıbbân, Ebû Hâtim el-Bustî (ö. 354/965), Sahihu İbni Hıbbân bi tertîbi İbn Belbân, I-XVIII, thk. Şuayb Arnavut, Müessesütü’r-risâle, Beyrut, 1991.
• İbn Kudâme, Muvaffakuddîn Abdullah b. Ahmed b. Muhammed el-Makdisî (ö. 620/1223), el-Muğnî, I-X, 1.bs., Beyrut, 1405/1984.
• Kâsânî, Alâuddin Ebû Bekr b. Mesûd b. Ahmed (ö. 587/1191), Bedâiu’s-Sanâi’ fî tertîbi’ş- Şerâi’, I-VII, 2.bs, Beyrut, 1982.
• Kurtubî, , Muhammed b. Ahmed b. Ebû Bekr el-Ferec (ö. 671/1272), el-Câmi’ li Ahkâmi’l-Kur’ân, thk., Ahmed b. Abdurrahim el-Berdûnî, I-XX, 2.bs., Kahire, 1372/1952.Leknevî, Abdü’l-Hayy (ö. 1304/1886), en-Nâfiu’l-Kebîr (Şerhu’l-Câmii’s-Sağîr), Beyrut, 1986.
• Malik b. Enes(ö. 179/795), el-Müdevvenetü’l-Kübrâ, I-XVI, Beyrut, ts.
• Merğınânî, Alî b. Ebû Bekr (ö. 593/1196), el-Hidâye Şerhu’l-Bidâye, I-IV, Beyrut, ts.
• Mevdûdî Ebu’l-A’lâ (ö. 1399/1979), Tefhimu’l-Kur’an(trc.), I-VII, İstanbul, 1997.
• Nevevî, Ebû Zekeriyya Yahya b. Şeref (ö. 676/1277), el-Mecmû’, thk.,Mahmud Matruhî, I-IX, 1.bs., Beyrût, 1996.
• Özgüdenli, Osman Gazi, ‘’İran’’, D.İ.A., XXII, 395-400, Ankara, 2000.
• Râzî, Fahruddîn Ebû Abdillâh Muhammed b. Ömer(ö. 606/1209), Tefsîru’l-Kebîr, trc., Suat Yıldırım, Lütfullah Cebeci, Sadık Kılıç, C.Sadık Doğru, Huzur Yayınları, Ankara, 1988.
• Serahsî, Muhammed b. Ebî Sehl (ö. 483/1090), el-Mebsût, I-XXX, Beyrut, 2001.
• Şafiî, Muhammed b. İdris,(ö. 204/819), el-Müsned, Beyrut, ts.
• --------el-Ümm, I-VIII, by., ts.
• Taberî, Muhammed b. Cerîr (ö. 310/922), Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kur’an, I-XXX, Beyrut, 1988.
• Ünal, İsmail Hakkı, Ebû Hanîfe’nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu, 2.bs., Ankara, 2001.
• Zehebî, Ebû Abdullah Şemseddîn Muhammed b. Ahmed (ö. 748/1347), Mîzanu’l-İtidâl fî Nakdi’r-Ricâl, I-VIII, Beyrut, 1963.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kāsım Mahmûd b. Ömer b. Muhammed el-Hârizmî (ö. 538/1144), el-Keşşâf an Haķāiķı Gavâmiżi’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Eķāvîl fî Vücûhi’t-Tevîl, I-VI, Kahire, 1397/1977.