Bir şirketin başarısı hem firmanın iç
muhatapları hem de yatırımcılar ve üçüncü kişilerce büyük önem taşımaktadır.
Finansal olarak başarısızlık kimi zaman iflaslar ile sonuçlanabilmekte ve
firmanın muhatapları üzerinde yıkıcı etkiler yaratabilmektedir. Yatırımcılar,
finansörler, yöneticiler bazen de politika yapıcıları için firmaların iflas
risklerini tahmin etmek oldukça önemlidir. Literatürde iflas riskinin tahmini
için birçok yöntem geliştirilse de Ohlson O-skoru ve Altman Z-skoru iflas
riskini tahmin için oldukça sık kullanılan iki yöntemdir. Bu iki modelin hem
lineer model olmaları hem de firmaların yalnızca son bilançolarıyla
ilgilenmeleri bazen hatalı tahminlere yol açabilmektedir. İflas olgusunun bir
süreç olduğu düşünüldüğünde şirketin sadece son finansal raporlarının
incelenmesi bir takım sakıncalar barındırır. Bu sebeple iflas risklerini doğru
tahmin etmek için şirketlerin geçmiş finansal raporlarının da incelenmesi
gerekmektedir. Literatürdeki bu iki iflas riski tahmin yöntemi şirketlerin
sadece son finansal raporlarıyla ilgilenmektedir. Ayrıca bu iki modelde
şirketin başarısına dair karar verilemeyen gri alanlar bulunmaktadır. Bu
çalışmada literatürdeki klasik lineer modeller yerine, lineer olmayan makine
öğrenmesi algoritmaları kullanılarak şirketlerin iflas riskleri tahmin edilmeye
çalışılmıştır. Bu amaç doğrultusunda öznitelik seçim metodu olarak Bilgi
Kazanımı ve Temel Bileşenler Analizi, Lineer Diskriminant Analizi ile
birleştirilerek ve makine öğrenmesi metodu olarak Lojistik Regresyon, Karar
Destek Vektörleri ve Rassal Orman algoritması kullanılmıştır. Bu bağlamda
şirketlerin iflas riskini makine öğrenmesi algoritmalarıyla tahmin etmenin,
lineer klasik modellerden başarılı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Ohlson O-skoru Altman Z-Skoru Şirket İflas Riski Tahmini Öznitelik Çıkarımı Makine Öğrenmesi
The success of a company has a significant issue for both the
interlocutors of companies and other related persons. Financial failure
sometimes end up bankrupt and can have a critical effect on the company’s
interlocutors. Prediction of bankruptcy is significant for investors, backers,
directors and sometimes policymakers. Although there are a lot of models to
predict bankruptcy in the financial literature, Ohlson O-score and Altman
Z-score are models that are used quite often. The fact that these two
models are both linear models and companies are only interested in their latest
balance sheets can sometimes lead to incorrect predictions. Considering bankruptcy as
a process, to interest in only the latest financial reports of the companies
has some drawbacks. For this reason, in addition to the current, previously
financial reports of companies should be interested to predict bankruptcy risk
of the company correctly. In the literature, these two classical models
interest in only the current financial reports of companies. Additionally,
there are grey areas that are not decided about the bankruptcy of companies in
these two classical models. In this
study, it is tried to predict the bankruptcy risk of companies by using
non-linear machine learning algorithms rather than classical linear models in
the financial literature. In line with this main purpose, as feature selection
methods Information Gain, Principle Component Analysis algorithms by combining
Linear Discrimination Analysis algorithm and as machine learning methods
Logistic Regression, Support Vector Machine, and Random Forest algorithms are
used. It has been found that predicting the bankruptcy risk of companies by
using non-linear machine learning algorithms is more successful than linear
classical models.
Ohlson O-score Altman Z-score Bankruptcy Risk Prediction Feature Extraction Machine Learning
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler(Araştırma) |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 12 Sayı: 2 |
https://i.creativecommons.org/l/by-nc/4.0Makale Kabulü | |
Çevrimiçi makale yüklemesi yapmak için kullanıcı kayıt/girişini kullanınız. Dergiye gönderilen makalelerin kabul süreci şu aşamalardan oluşmaktadır: 1. Gönderilen her makale ilk aşamada en az iki hakeme gönderilmektedir. 2. Hakem ataması, dergi editörleri tarafından yapılmaktadır. Derginin hakem havuzunda yaklaşık 200 hakem bulunmaktadır ve bu hakemler ilgi alanlarına göre sınıflandırılmıştır. Her hakeme ilgilendiği konuda makale gönderilmektedir. Hakem seçimi menfaat çatışmasına neden olmayacak biçimde yapılmaktadır. 3. Hakemlere gönderilen makalelerde yazar adları kapatılmaktadır. 4. Hakemlere bir makalenin nasıl değerlendirileceği açıklanmaktadır ve aşağıda görülen değerlendirme formunu doldurmaları istenmektedir. 5. İki hakemin olumlu görüş bildirdiği makaleler editörler tarafından benzerlik incelemesinden geçirilir. Makalelerdeki benzerliğin %25’ten küçük olması beklenir. 6. Tüm aşamaları geçmiş olan bir bildiri dil ve sunuş açısından editör tarafından incelenir ve gerekli düzeltme ve iyileştirmeler yapılır. Gerekirse yazarlara durum bildirilir.
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. |