Juvenil idiyopatik artrit (JIA) çocukluk çağında en
sık görülen romatolojik hastalık olup, hastalık seyri sırasında ciddi
sakatlıklar ortaya çıkabilmektedir. Juvenil idiyopatik artrit sıklığı dünya
üzerinde değişmekle birlikte, JIA prevelansı ülkemizde yapılan bir çalışmada
64/100000 olarak bildirilmiştir.Hastalığın etiyopatogenezi genetik yatkınlıkla
birlikte çevresel etmenlerin yol açtığı bağışıklık sisteminin dengesinin
bozulması olarak özetlenebilir. Bunun sonucu olarak pro-inflamatuvar immün
yanıt sinoviyal inflamasyona ve eklem harabiyetine yol açmaktadır. Proinflamatuvar
sitokinler özellikle interlökin (IL)-1 ve 6, tümör nekrozis faktör alfa da
hastalık patogenezinde rol oynamaktadırlar ve tedavide birçok ilacın
geliştirilmesine yol açmışlardır (1).
Juvenil idiyopatik artritte yapılan çalışmalarda IL-6 ve TNF-alfa
sağlıklı kontrollere göre yüksek saptanmıştır. Başka bir çalışmada ise
metoreksat tedavisi başlamadan önce, tedavinin 3.ay ve 6.ayında IL-1.β, IL-1 α,
IL-1Ra,IL-6 ve TNF-alfa düzeyleri
bakılmıştır. Hastalık başlangıcında IL-6 ve TNF- α düzeyleri yüksek bulunmuş,
metotreksat tedavisinin başlanmasından sonra IL-1 α, IL-1β, IL-1RA ve IL-6
düzeylerinde düşüş izlenmiştir. Bunun yanısıra metotreksata yanıt vermeyen
grubun ise başlangıçta TNF- α düzeyi yüksek olan JIA hastaları olduğunu belirtmişlerdir
(2).
Dergimizde yayınlanan Başaran Ö ve ark.(3) çalışmasında yeni tanı
almış 13 oligoartiküler JIA hastasına aktif ve inaktif hastalık dönemlerinde
IL-1β, TNF- α ve IL-6 düzeyleri bakılmıştır. Hastaların aktif dönemleri ile
inaktif dönem ve sağlıklı kontrol grubu arasnda anlamlı fark saptanmamıştır.
Sonuç olarakta oligoartikuler JIA hastalarında sitokin düzeylerinin hastalık
izlem ve aktivitesinin değerlendirilmesinde kullanılabilirliğinin kısıtlı
olduğunu belirtmişlerdir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | Editoryal |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Temmuz 2019 |
Gönderilme Tarihi | 7 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |