Objective: In the adolescence period, suicide attempts by drug overdose is the problem that emergency doctors are often faced with. It is very important to identify risk factors that can be predictive of future suicide attempts. In our study, we evaluated the adolescents who presented to our pediatric department with suicidal drug overdose to assess the risk factors clinically and demographically.
Material and Methods: The records of 135 patients (10-18 years of age) who presented to our pediatric emergency department with suicidal drug overdose were evaluated during a one-year period (1.10.2015 and 1.10.2016).
Results: We included 135 patients (82.2% female) with an average age of 15.65±1.37 years in the study. Most of the patients were in the middle adolescence (14-16 years) period (69.6%). 17 patients (12.6%) had a prior suicide attempt history. The time between drug overdose and arrival at the pediatric emergency department was 4.2 hours (min. 1 hour-max. 96 hours) on average. 72.6% of the them applied in the first 4 hours. 60 patients had taken multiple drugs. The usage frequency of the drugs (single/multiple) that the patients had taken to commit suicide was analgesics 48.9%, antidepressants 28.9%, antibiotics 20.7%, gastrointestinal drugs 14%, antihypertensive 8.8%, antipsychotics 7.4%, antiepileptics 7.4% and others (antidiabetics, vitamins-minerals, decongestants, muscle relaxants, antihistamines, psychostimulants, antithrombotics, antigut drugs) 14.8%. The reasons for suicide attempts included family related reasons, boy-girl friend separation, exam anxiety, school anxiety and others (loneliness, gender dysphoria). The most frequent psychiatric disorders that had been previously diagnosed were major depressive disorder, conduct disorder and attention deficit hyperactivity disorder. Epilepsy had been diagnosed in 3 patients other than psychiatric disorder. The number of suicide attempts with the drugs started for these diagnoses (n=22, %16.3) was statistically significant (p<0.05). All the patients were hospitalized and observed for at least 24 hours. There was no mortality during or after the suicide attempt.
Conclusion: Clinicians working with young people are required to assess the presence of suicidal ideation, suicidal behavior, and other risk factors, and to determine the level of risk.
Amaç: Ergen yaş grubunda, ilaçların fazla doz alımı ile özkıyım girişiminde bulunma çocuk acilde çalışan hekimlerin sıklıkla karşılaştığı bir durumdur. Gelecekte bir özkıyım girişimine neden olabilecek risk faktörlerini belirlemek önemlidir. Çalışmamızda, fazla doz ilaç alımıyla özkıyım girişiminde bulunan ergen yaş grubu olguların, klinik ve demografik verileri ile risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Bir yıllık süre içinde (01.10.2015 ile 01.10.2016), çocuk acil servisimize fazla doz ilaç alımıyla özkıyım girişimi ile başvuran 135 olgu (10-18 yaş) geriye dönük değerlendirildi.
Bulgular: Toplam 135 hastanın 111’i (%82.2) kız, yaş ortalaması 15.65±1.37’di. Hastaların çoğunluğu orta adölesan (14-16 yaş) grubunda yer almaktaydı (%69.6). Olguların 17’sinin (%12.6) daha önce benzer girişim öyküsü vardı. İlaç içimi ile acile başvuru saati arası fark ortalama 4.2 (min. 1 saat-max. 96 saat) saatti. Olguların %72.6’sı ilk 4 saatte başvurdu. 60 olgu (%44.5) çoklu ilaç almıştı. Özkıyımda içilen tekli ve çoklu ilaç grupları sıklık sırasına göre; analjezikler %48.9, antidepresanlar %28.9, antibiyotikler %20.7, gastrointestinal sistem ilaçları %14, antihipertansifler %8.8, antipsikotikler %7.4, antiepileptikler %7.4 ve diğer (antidiyabetik, vitamin- mineral, dekonjestan, kas gevşetici, antihistaminik, psikostimulan, antitrombotik, antigut) %14.8’di. En sık nedenler sırasıyla ailevi sorunlar, erkek-kız arkadaş ayrılma, sınav kaygısı, anksiyete ve diğerleri (yalnızlık, cinsiyet hoşnutsuzluğu) şeklindeydi. Öncesinde tanı almış olan ruhsal bozukluklar sırasıyla; majör depresif bozukluk, davranım bozukluğu ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğuydu. Psikiyatrik tanı dışında 3 olgunun epilepsi tanısı vardı. Bu tanılara yönelik öncesinde başlanan ilaç ile özkıyım girişimi (n=22, %16.3) istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Hastaların hepsi yatırılarak tedavi edildi. Olguların hiçbirinde özkıyım girişimi sırasında ya da sonrasında ölüm gelişmedi.
Sonuç: Gençlerle çalışan klinisyenler özkıyım düşüncesi, davranışı ve diğer risk faktörlerin varlığını gençlerde değerlendirip, gencin risk düzeyini belirlemelidir.
Anahtar Sözcükler: Adölesan, İlaç aşırı
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | ORIGINAL ARTICLES |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 21 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mayıs 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 13 Sayı: 1 |