Amaç: Bu çalışmanın amacı, çocuk yoğun bakıma yattıktan sonra beyin ölümü tanısı alan hastaların sıklığını ve donasyon oranını tespit etmekti.
Gereç ve Yöntemler: Geriye dönük bir çalışma olarak yapıldı. Otuz iki yataklı Ankara Şehir Hastanesi Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi’nde beyin ölümü tanısı konan hastalar hasta formuna kaydedildi. 01.12.2019 ile 01.12.2021 tarihleri arasında beyin ölümü tanısı almış hastalar dahil edildi.
Bulgular: Çocuk yoğun bakım ünitesinde (n= 325) ölen hastalar tarandı. Bu ölen hastalardan 17 (%5.2)’sında beyin Ölümü (BÖ) tanısı kondu. Beyin ölümüne neden olan altta yatan hastalıklar, 7 (%42) hastada santral sinir sistemi patolojileri (serebral palsi, meningosel,hidrosefali vb.) olan hastalardı, 5 (%29)’inde kafa travması (trafik kazaları ve düşme gibi nedenler), 5 (%29) hasta kardiyopulmoner arrest sonrası olmasıdır. Tüm hastalara ek test olarak Kranial BT anjiyo uygulandı. Hipernatremi olan 6 (%35) hasta Santral Diyabetus Insipitus (DI) tanısı aldı. BÖ tanısı konan hastalardan sadece biri (%6) donör olmayı kabul etti.
Sonuç: Beyin ölümü tanısı daha sık konulmalıdır. Organ bağışı için halk bilgilendirilmelidir. Organ nakli için kamuoyu oluşturulmalıdır.
yok
-
Objective: The aim of this study was to determine the frequency of patients diagnosed with brain death after admission to thepediatric intensive care unit and the organ donation rate.
Material and Methods: The study was carried out as a retrospective analysis. Patients diagnosed with brain death in the pediatric intensive care unit of the Ankara City Hospital were recorded in the patient form. The study was limited to patients admitted to the hospital between 1 December 2019 and 1 December 2021.
Results: The data of the patients who died in the PICU (n= 325) were evaluated. A total of 17 (5.2%) of these patients were diagnosed with brain death (BD). The underlying diseases of brain death in 7 (42%) patients was central nervous system disorders (cerebral palsy, meningocele, hydrocephalus, etc.), head trauma (such as traffic accidents and falls) in 5 others (29%), and hypoxic-ischemic injury owing to cardiopulmonary arrest in the remaining 5 (29%) patients. Cranial CT angiography was performed to all patients as an ancillary test. Six (35%) patients with hypernatremia were diagnosed with Central Diabetes Insipidus (DI). Only one patient became an organ donor.
Conclusion: The diagnosis of brain death should be made more frequently. People should be informed about organ donation, Many attempts should be made to influnce public opinion about the benefits of the organ transplantation.
Brain death Central diabetes insipidus Children Organ transplantation
-
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | ORIGINAL ARTICLES |
Yazarlar | |
Proje Numarası | - |
Yayımlanma Tarihi | 16 Mart 2022 |
Gönderilme Tarihi | 11 Ocak 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 16 Sayı: 2 |