İran İslam Cumhuriyeti Anayasası’na göre, tüm İran vatandaşları eşit bir düzeyde tanımlanmaktadır. Ancak bu tanımlamada, etniklerin adı ve dili belirgin bir şekilde ifade edilmemiştir. Ayrıca bu anayasada İran’ın resmi dili Farsça ve resmi mezhebi de Caferilik olarak tanımlanmaktadır. Bu durum İran’daki tüm azınlıkları, Fars dili ve Şii mezhebi baskısı altında bırakmaktadır. İran nüfusunu oluşturan en önemli etnikler (nüfus ağırlıklarına göre sırasıyla) Türkler, Farslar, Kürtler, Lorlar, Gilekler, Araplar, Mazeniler ve Beluçiler olmasına rağmen, son yüz yılda, Fars etniği tüm alanlarda hâkimiyeti ele geçirmiştir. Bu bir asırlık dönemde, İran’ın siyasi ve kültürel yapısı tek etnik, tek dil ve tek mezhep üzerinde yapılandırılmaktadır. Bu dönemde birçok etnik kendi kültürel, ekonomik ve siyasi çıkarlarını korumak için milliyetçi akımlarını
oluşturmayı başarmışlardır. Ancak Lorlar, nüfus açısından önemli olmalarına ve uğradıkları birçok haksızlıklara rağmen bu süreci gecikerek başlatmış bulunmaktalar. Son yıllarda Lorların, “Loristanat” olarak tanımladıkları Lor bölgelerinde, Lor millî uyanışı görünmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyaset Bilimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 8 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 122 Sayı: 241 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.