An Effect Analysis of The Technological Level of Sewing Machines on Unit Production Time and Cost

Yıl 2021, , 150 - 158, 25.06.2021

Müslüm Erol

https://doi.org/10.46810/tdfd.843326

Cited By: 1

Öz

The textile and ready-made apparel sector (TRMAS) is an indispensable sector in terms of our country's industrial product production capacity, with its success in exports and the level of employment created. When the export figures of 2019 are examined, it can be seen that an average of $ 30 billion was exported in the TRMAS sector. Since our total export in the same year was 180 billion $, it can be determined that it is the locomotive of the country's economy with a 17% share [1]. However, in order to ensure sustainability, the high raw material, energy and especially labor costs of the enterprises operating in the sector should be reduced.
In order for production to be efficient and at the desired level of competitiveness, the raw materials, labor and machinery equipment used must be transferred to the process with the highest level of efficiency and low cost. According to the researches in the literature, on average, 50% -60% of the apparel product cost consists of fabric and accessories, 30-35% is labor and 10-15% is general production expenses. This study focused on reducing labor costs i.e. the second largest cost reserve. Within this framework, gabardine fabric-based classic trousers production lines of four companies with different machine parks, workforce capacities and production volumes were examined and the effect rates of the parameters on the unit cost of the product were determined. This paper tried to reveal the relations between sewing automats and high-tech machines used in the sewing line with the unit labor time, labor productivity, production figures, labor costs and manufacturer profitability in total. Based on our findings necessary suggestions were made to the sector representatives.

Anahtar Kelimeler

Labor and machine productivity, Sewing automat, Labor cost, Production time, Work and time study

Dikiş Makinelerinin Teknolojik Seviyesinin Birim Üretim Süresine ve Maliyete Etkisinin Analizi

Öz

Tekstil ve hazır giyim sektörü (THGS), ihracatta gösterdiği başarı ve yarattığı istihdam düzeyi ile ülkemiz endüstriyel ürün üretim kapasitesi açısında vazgeçilemez önemde bir sektördür. 2019 yılı ihracat rakamları incelendiğinde THGS sektörlerinde ortalama olarak 30 milyar $’lık ihracat yapıldığı görülmektedir. Aynı yıl toplam ihracatımızın ortalama 180 milyar $ olduğu düşünüldüğünde %17 oranında bir pay ile ülke ekonomisinin lokomotifi konumunda olduğu görülmektedir [1]. Ancak sürdürülebilirliğin sağlanması için sektörde faaliyet gösteren işletmelerin yüksek hammadde, enerji ve özellikle işgücü maliyetlerinin düşürülmesi gerekmektedir.
Üretimin verimli ve istenen rekabet edebilme düzeyinde olabilmesi için kullanılan hammadde, işgücü ve makine teçhizatın en üst düzey verimlilik ve düşük maliyetle sürece aktarılması sağlanmalıdır. Araştırmalara göre hazırgiyim ürün maliyetinin ortalama olarak %50-%60’ı kumaş ve aksesuar, %30-%35’i işçilik ve %10-%15’i ise genel üretim giderlerinden oluşmaktadır. Bu çalışmada ikinci en büyük maliyet rezervi olan işçilik maliyetlerinin düşürülmesine odaklanılmıştır. Bu sebeple çalışmada farklı makine parkı, iş gücü kapasitesi ve üretim hacmine sahip dört işletmenin gabardin kumaş esaslı klasik pantolon üretim bantları incelenmiş ve ürün birim maliyetine etki eden parametrelerin etki oranları tespit edilmiştir. Dikiş hattında kullanılan otomat ve yüksek teknolojili makinelerin birim iş süresi, işgücü verimi, üretim adetleri, işgücü maliyetleri ve toplamda işletme kârlılığı ile ilişkileri ortaya çıkarılmaya çalışılmış ve sektör temsilcilerine gerekli önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

İş gücü ve makine verimliliği, Dikiş otomatları, İşçilik maliyeti, Üretim süresi, İş zaman etüdü

Kaynakça

• [1] TİM 2019 yılı ihracat rakamları, https://www.tim.org.tr/tr/ihracat-rakamlari ( Erişim: 01.05.2020)
• [2] Erol E, Paşayev N. Analyzıng productıon cost of small and medıum sızed enterprıces ın terms of sewıng department productıon condıtıons. Textile and Apparel. 2014;24(1): 134-140.
• [3] Eryürük S.H. Clothıng assembly lıne desıgn usıng sımulatıon and heurıstıc lıne balancıng technıques. Textile and Apparel. 2012; 22(4): 360-368.
• [4] Kurumer G. Kesimhanelerde zaman etütleri ve etüt değerlerinin pratik kullanımını sağlayacak bir sistemin araştırılması. Tekstil ve Konfeksiyon. 1991;1(2): 158-163.
• [5] Paşayev N. Konfeksiyon üretiminde üretim planlamasının kumaş giderlerine etkilerinin araştırılması. Tekstil ve Konfeksiyon. 2010;20(3): 262-270.
• [6] Yücel Ö, Güner M. Giysi dikim süresine etki eden faktörlerin analizi. Tekstil ve Konfeksiyon. 2008;18(1): 41-48.
• [7] Güner M, Ünal C, Arıkan C. Konfeksiyonda iş örneklemesi metodu ve yakınlık derecesi prosedürü ile yerleşim planlaması. Tekstil ve Konfeksiyon. 2010; 20 (2): 172-177.
• [8] Kayaalp İ.D, Erdoğan M.Ç. Konfeksiyon işletmesinde dikiş hatalarının istatistiksel proses kontrol yöntemlerini kullanarak azaltılması. Tekstil ve Konfeksiyon. 2009;19(2): 169-174.
• [9] Eryuruk S.H, Kalaoglu F, Baskak M. Assembly Line Balancing in a Clothing Company. Fibres & Textiles in Eastern Europe. 2008;16 (1): 93-98.
• [10] Kanat S, Güner M. Tekstil ve konfeksiyon işletmelerinde verimlilik ölçümü. Tekstil ve Konfeksiyon. 2007; 17(4): 279-283.
• [11] Ünal Z. B, Erdoğan M. Ç, Öndoğan Z. Konfeksiyon işletmelerindeki makinelerin kârlılık üzerine etkileri. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Mühendislik Bilimleri Dergisi. 2005;11(2): 249-255.