BOLONYA SÜRECİ SONRASI YÜKSEKÖĞRETİMDE AKREDİTASYON ÇALIŞMALARI

Yıl 2010, Cilt: 8 Sayı: 4, 895 - 912, 01.12.2010

Hilmi Süngü Mustafa Bayrakçı

Öz

Yükseköğretimde kalite güvencesini sağlamak, Avrupa yükseköğretim alanının oluşturulması için önemli adımlardan biridir. Sorbon ve Bolonya Deklarasyonlarında vurgulandığı üzere Avrupa yükseköğretim alanında kalite standartlarının oluşturulması, yükseköğretimin daha nitellikli yapılmasını sağlamada etkin rol oynayacaktır. Belirlenen hedefler ulusal eğitim kalitesinin daha ileri gitmesine, öğrenci ve öğretmenlerin hareketliliğine yardımcı olacak, üniversitelerden mezun olan öğrencilerin uluslar arası iş pazarında iş bulabilme olasılığını güçlendirecektir. Eğitim öğretim hizmetlerinin ilgili standartlara ve düzenlemelere uygun olduğunu tespit edebilmek için kalite değerlendirme ya da başka bir deyişle akreditasyon çalışmalarına ihtiyaç duyulmaktadır. Bu araştırmada Avrupa’da özellikle Bolonya Süreci sonrası daha da gelişen yükseköğretimde akreditasyon çalışmalarına yer verilmekte, ülkemizdeki akreditasyon uygulamalarından örnekler sunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Akreditasyon, Yükseköğretim, Bolonya Süreci

ACREDITATION STUDIES IN HIGHER EDUCATION AFTER BOLOGNIA PROCESS

Öz

Providing quality assurance in higher education is one of the essential steps in the creation of
European higher education area. As emphasized in Sorbonne and Bologna Declarations,
developing quality standards will have an effective role in assuring the higher education to be
provided more quality. In order to determine that education and teaching services to be done
according to the related regulations and standards quality assurance or in other words
accreditation procedures are needed. In this study, accreditation activities in higher
education in Europe which have advanced especially after Bologna Process were stated;
sample accreditation implementations in our country were mentioned.

Anahtar Kelimeler

Accreditation, Higher Education, Bologna Process

Kaynakça

• Akduman, İ., Özkale, L. ve Ekinci, E. (2001). Accreditation in Turkish universities. European Journal of Engineering Education, 26 (3), 231–239.
• Aktan, C. C. (2007). Değişim çağında yükseköğretim. İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayınları.
• Billing, D. ve Thomas, H. (2000). The International transferability of quality assessment systems for higher education: The Turkish experience. Quality in Higher Education, 6 (1). Ertepınar, A. (2005). National reports 2004–2005. National- http://www.ond.vlaanderen.be/hogeronderwijs/bologna/links/ reports–2005/National_Report_Turkey_05.pdf tarihinde alınmıştır. adresinden 10.05.2008
• EUA (2009). Institutional evaluation programme (Who Has Participated). http://www.eua.be/events/iep/who-has-participated adresinden 31.01.2009 tarihinde alınmıştır.
• European Commission (2007). Focus on the Structure of Higher Education in Europe 2006/07 National Trends in the Bologna Process. http://eacea.ec.europa.eu/eurydice/ressources/eurydice/pdf/089dn/089_tr _en.pdf adresinden 10.05.2008 tarihinde alınmıştır.
• Hackl, E. (2001). The ıntrusion and expansion of community policies in higher education. Higher Education Management, 13 (3), 99–117.
• Huisman J. ve Van Der Wende, M. (2004). The EU and Bologna: Are supra- and international initiatives threatening domestic agendas? European Journal of Education, 39 (3), 349-357.
• Karip, E. (2005). Küreselleşme ve Lizbon 2010 eğitim hedefleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 42, 195–209.
• Kavak, Y. (1999). Öğretmen eğitiminde yeni bir yaklaşıma doğru: Standartlar ve akreditasyon. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 19, 313– 324.
• Kondakçı, Y. (2003). Avrupa’da yükseköğretim için yeni bir vizyon. Eğitim ve Bilim, 28 (129), 74–82.
• Lamico, H. ve Jensen, H. T. (2003). On accreditation schemes for higher education in Europe. European Education, 35 (2), 5–17.
• Mızıkacı, F. (2003). Quality systems and accredition in higher education: An overview of Turkish higher education. Quality in Higher Education, 9 (1), 95–106.
• Öz, H.H. (2005). Accreditation processes in Turkish higher education. Higher Education in Europe, 30 (3–4), 335–344.
• Platin, B. E. (2007). Türkiye’de mühendislik eğitiminde akreditasyon: ABET ve MÜDEK. Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitim Fakülteleri ve Akreditasyon Çalıştayı. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Rehber, E. (2002). Yükseköğretimde kalite sorunu. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
• Sakınç, S. (2006). Avrupa Birliği dersleri: Ekonomi, politika, teknoloji. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sebkova, H. (2002). Accreditation and quality assurance in Europe. Higher Education in Europe, 27(3), 239–248.
• Tucker, T. F. K. (2004). Toward a European model of higher education: processes, problems and promises. European Education, 36 (3), 51–69.
• Tuncer, M. T. (2004). Avrupa Birliği’nde eğitim ve mesleki eğitim yönelimleri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi. Ulusal Ajans (2009). Erasmus: Programın amacı nedir? http://www.ua.gov.tr/index.cfm?action= detay&yayinid=623568B57EC53441108847B006D6FCE7C2BB0 adresinden 31.01.2009 tarihinde alınmıştır.
• Wachter, B. (2004). The Bologna process: Developments and prospects. European Journal of Education, 39 (3) 265-273.
• YÖK (2006). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi (Taslak Rapor). Ankara: YÖK.