BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2015, , 39 - 44, 15.06.2015
https://doi.org/10.7884/teke.395

Öz

In this paper will be a review about a word at Dîvân Lugât at-Turk which is not detected yet in an other historical and contemporary Turkic dialect: ajlaŋ “chameleon”. Mahmud al-Kashgari recorded that this word is an element of Oghuz dialect at XI. century. At some Dîvân translations this word is readed as ujlaŋ. Because of the ajlaŋ is a hapax legomenon there are very few opinions about the etymology of the word. Several researchers stated that the word is Iranian but they have not made a detailed examination about the origin of ajlaŋ. In this context, we act in the name of Zahhak ,which has an important place at Indian, Iranian and Middle East mythology, and try to explain the etymology of ajlaŋ. We set about our opinions at Aži Dahâka from Avesta. Then will try to extend the New Persian ajdahâ. After all we will demonstrate that ajlaŋ is derived from an Indian-Iranian word aj “snake > reptile” with denominal suffix +laŋ. In other hand will be a short assesment about the personal name Ajlan at Modern Turkish

Kaynakça

  • ARIKOĞLU, E. ve KLARA, K. (2003). Tuva Türkçesi Sözlüğü. Ankara: TDK Yay.
  • ATALAY, B. (1998). Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi, I, 4. baskı, Ankara: TDK Yay.
  • CLAUSON, G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish. London: Oxford Clarendon Press.
  • DANKOFF, R. ve JAMES, K. (1982). Compendium of the Turkic Dialects (Dīwān Luγāt at- Turk-Mahmūd al-KāšŞarī), Part I. Harvard University Office of the University Publisher.
  • DEMİRCİ, K. (1993). “Dahhâk”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, C. 8. İstanbul, 408-409.
  • ERCİLASUN A. B. vd. (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü. Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • ERCİLASUN, A. B. ve AKKOYUNLU, Z. (2014). Kâşgarlı Mahmud-Dîvânu Lugâti’t-Türk (Giriş, Metin, Çeviri, Notlar, Dizin). Ankara: TDK Yay.
  • EREN, H. (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. (2. Baskı). Ankara: Bizim Büro Basım Evi.
  • GÜLENSOY, T. (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü, C. I. A-N, Ankara: TDK Yay.
  • HAUENSCHILD, I. (2003). Die Tierbezeichnungen bei Mahmud al-Kaschgari, Eine Untersuchung aus sprach und kulturhistorischer Sicht. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag.
  • MACKENZIE, D. N. (1986). A Concise Pahlavi Dictionary. London: Oxford University Press.
  • MONIER WILLIAMS, M. A. (1872). A Sanskrit-English Dictionary, Etymologically and Philologically Arranged with Special Reference to Cognate Indo-European Languages, London: Oxford Clarendon Press.
  • ÖLMEZ, M. (2008). Dīvānu LuŞāti't-Turk’teki Tek Örnekler Üzerine (1). (ed. Muhsin Kalkışım). Doğumunun 1000. Yılı Dolayısıyla Uluslararası Kaşgarlı Mahmud Sempozyumu Bildiri Metinleri, 295-297.
  • POPPE, N. (1992). Moğol Yazı Dilinin Grameri. (çev. Günay Karaağaç). İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yay.
  • SERTKAYA, O. F. (2009), Dîvânü Lügati’t-Türk’te Geçen Her Kelime Türkçe Kökenli midir? Veya Kâşgarlı Mahmud’un Dîvânü Lügati’t-Türk’ünde Yabancı Dillerden Kelimeler. Dil Araştırmaları, 5, 9-38.
  • SKJÆRVØ P. O., KHALEGHI MOTLAGH, DJ. ve RUSSELL, J. R. (1987). “Aždahā”, Encyclopedia Iranica, III, Routledge ve Kegan Paul., New York, 191-205.
  • STEINGASS, F. (2005). A Comprehensive Persian-English Dictionary. İstanbul: Çağrı Yay.
  • YILDIRIM, N. (2008). Fars Mitolojisi Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yay.

DÎVÂNU LUGÂTİ’T-TÜRK’TE GEÇEN ajlaŋ KELİMESİNİN DAHHÂK İLE NE İLGİSİ VAR?

Yıl 2015, , 39 - 44, 15.06.2015
https://doi.org/10.7884/teke.395

Öz

Bu çalışmada tarihî ve çağdaş Türk lehçelerinde bugüne kadar tespit edilememiş olan ve sadece Dîvânu Lugâti’t-Türk’te geçen ajlaŋ “bukalemun, kertenkele” kelimesinin kökeni üzerinde durulacaktır. Kâşgarlı Mahmud bu kelimeyi XI. yüzyıl Oğuz Türkçesinin söz varlığına ait olarak kaydetmiştir. Kelime bazı Dîvân çevirilerinde ujlaŋ olarak okunmuştur. Tek örnek olduğu için kelimenin etimolojisi hakkında çok fazla görüş ortaya konulmamıştır. Birkaç araştırmacı ajlaŋ’ın İranî bir alıntı olduğunu söylemiş fakat ayrıntılı bir köken incelemesi yapmamıştır. Bu bağlamda hem Hint hem de İran ve Orta Doğu mitolojisinde önemli bir yeri olan Dahhâk’ın isminden hareketle ajlaŋ kelimesi açıklanacaktır. Kelimenin inceleme sürecinde, Avesta’da geçen Aži  Dahâka’dan başlanıp Yeni Farsça ajdahâ’ya kadar uzanmaya çalışılacak ve nihayetinde ajlaŋ’ın Hint-İran kökenli bir aj “yılan > sürüngen” ismine +laŋ ekinin getirilmesiyle türetilmiş bir kelime olduğu ifade edilecektir. Ayrıca Türkiye Türkçesinde özel ad olarak kullanılan Ajlan hakkında da kısa bir değerlendirme yapılacaktır.

Kaynakça

  • ARIKOĞLU, E. ve KLARA, K. (2003). Tuva Türkçesi Sözlüğü. Ankara: TDK Yay.
  • ATALAY, B. (1998). Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi, I, 4. baskı, Ankara: TDK Yay.
  • CLAUSON, G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish. London: Oxford Clarendon Press.
  • DANKOFF, R. ve JAMES, K. (1982). Compendium of the Turkic Dialects (Dīwān Luγāt at- Turk-Mahmūd al-KāšŞarī), Part I. Harvard University Office of the University Publisher.
  • DEMİRCİ, K. (1993). “Dahhâk”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, C. 8. İstanbul, 408-409.
  • ERCİLASUN A. B. vd. (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü. Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • ERCİLASUN, A. B. ve AKKOYUNLU, Z. (2014). Kâşgarlı Mahmud-Dîvânu Lugâti’t-Türk (Giriş, Metin, Çeviri, Notlar, Dizin). Ankara: TDK Yay.
  • EREN, H. (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. (2. Baskı). Ankara: Bizim Büro Basım Evi.
  • GÜLENSOY, T. (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü, C. I. A-N, Ankara: TDK Yay.
  • HAUENSCHILD, I. (2003). Die Tierbezeichnungen bei Mahmud al-Kaschgari, Eine Untersuchung aus sprach und kulturhistorischer Sicht. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag.
  • MACKENZIE, D. N. (1986). A Concise Pahlavi Dictionary. London: Oxford University Press.
  • MONIER WILLIAMS, M. A. (1872). A Sanskrit-English Dictionary, Etymologically and Philologically Arranged with Special Reference to Cognate Indo-European Languages, London: Oxford Clarendon Press.
  • ÖLMEZ, M. (2008). Dīvānu LuŞāti't-Turk’teki Tek Örnekler Üzerine (1). (ed. Muhsin Kalkışım). Doğumunun 1000. Yılı Dolayısıyla Uluslararası Kaşgarlı Mahmud Sempozyumu Bildiri Metinleri, 295-297.
  • POPPE, N. (1992). Moğol Yazı Dilinin Grameri. (çev. Günay Karaağaç). İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yay.
  • SERTKAYA, O. F. (2009), Dîvânü Lügati’t-Türk’te Geçen Her Kelime Türkçe Kökenli midir? Veya Kâşgarlı Mahmud’un Dîvânü Lügati’t-Türk’ünde Yabancı Dillerden Kelimeler. Dil Araştırmaları, 5, 9-38.
  • SKJÆRVØ P. O., KHALEGHI MOTLAGH, DJ. ve RUSSELL, J. R. (1987). “Aždahā”, Encyclopedia Iranica, III, Routledge ve Kegan Paul., New York, 191-205.
  • STEINGASS, F. (2005). A Comprehensive Persian-English Dictionary. İstanbul: Çağrı Yay.
  • YILDIRIM, N. (2008). Fars Mitolojisi Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yay.
Toplam 18 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Galip Güner Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Haziran 2015
Gönderilme Tarihi 15 Haziran 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015

Kaynak Göster

APA Güner, G. (2015). DÎVÂNU LUGÂTİ’T-TÜRK’TE GEÇEN ajlaŋ KELİMESİNİN DAHHÂK İLE NE İLGİSİ VAR?. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 4(1), 39-44. https://doi.org/10.7884/teke.395

27712  27714 27715