Turkish Teaching for Foreigns to Nowadays since Huns

Yıl 2012, Cilt: 1 Sayı: 4, 107 - 133, 01.12.2012

Nurşat Biçer

https://doi.org/10.7884/teke.100

Cited By: 3

Öz

In this study, the historical process development of turkish teaching for foreigns is discussed. The history of Turkish teaching for foreigns was analyzed according to specific periods by review of the literature. The indicated elements that have done Turkish teaching from Huns era, written works and studies were discussed to date. I was observed that Turkish teaching taught to foreigners from periods when can be followed Turkish language. It was seen which studies fulfilled expected function from them during of own period and contributed to the Turkish teaching.

Anahtar Kelimeler

The history of Turkish teaching to foreigners, Turkish teaching to foreigners, Turkish teaching

Hunlardan Günümüze Yabancılara Türkçe Öğretimi

Öz

Bu araştırmada yabancılara Türkçe öğretiminin tarihsel süreç içerisindeki gelişimi ele alınmıştır. Konu alanıyla ilgili literatür taraması yapılarak yabancılara Türkçe öğretimi tarihi belirli dönemlere göre incelenmiştir. Hunlar döneminden itibaren Türkçenin öğretiminin yapıldığını gösteren unsurlar, yazılan eserler ve yapılan çalışmalar günümüze kadar irdelenmiştir. Türk dilinin belgelerle takip edilebilen dönemlerinden itibaren yabancılara Türkçenin öğretildiği görülmektedir. Yapılan çalışmaların kendi dönemi içerisinde kendilerinden beklenen işlevi yerine getirdiği, Türkçenin öğretilmesine katkı sağladığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yabancılara Türkçe öğretimi tarihi, Yabancılara Türkçe öğretimi, Türkçe öğretimi

Kaynakça

• AÇIK, F. (2012). Türkçe Öğretimi Üzerine Yabancı Yazarların Hazırladığı Ders Kitaplarında Söz Dağarcığı ve Kültürel Unsurlar: “A Practıcal Grammar of The Turkish Language”, “Turkish Literary Reader” ve “Gramatika Turetskogo Yazıka” Örneklemlerinde. M. N. Önal (Ed.). IV. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildirileri içinde (s. 597-609). Ankara.
• ADIGÜZEL, M. S. (2001). Yabancılara Türkçe Öğretimi ve Gramer-Tercüme Metodu. Bilig, 16, 25-43.
• AĞAR, M. E. (2004). Türkçe Öğretiminin Tarihçesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1, 1-10.
• AKYÜZ, H. (2001). Türk Eğitimcileri I. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• AKYÜZ, Y. (2009). Türk Eğitim Tarihi. (15. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• ALYILMAZ, C. (2003). Bugut Yazıtı ve Anıt Mezar Külliyesi Üzerine. S. Ü. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 13, 11-21.
• ALYILMAZ, C. (2005). Orhun Yazıtlarının Bugünkü Durumu. Ankara: Kurmay Yayınevi.
• ALYILMAZ, C. (2010). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Turkish Studies, 5(3), 728-749.
• ATALAY, B. (1945). Ettuhfet-üz-Zekiyye fil-Lûgat-it-Türkiyye. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• BARIN, E. (1994). Yabancılara Türkçenin Öğretimi Metodu. Dil Dergisi, 17, 53-56.
• BARIN, E. (2010). Yabancılara Türkçe Öğretimi Amacıyla Yazılan “Ecnebilere Mahsus” Elifbâ Kitabı Üzerine. Türklük Bilimi Araştırmaları, XXVII / Bahar, 121- 136.
• BARTHOLD, W. (1963). İslâm Medeniyeti Tarihi. (çev. Fuat Köprülü). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• BARUTCU-ÖZÖNDER, S. (1996). Muhakemetü’l-Lugateyn. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• BAYKUZU, T. D. (2008). Hunların Kayıp Kitapları ve Sutralar. Bilig, 44, 195-210.
• BAYRAKTAR, N. (2002, Haziran). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Tarihsel Gelişimi. I. Uluslararası Çanakkale-Truva Dil Eğitimi ve Okul Gelişimi Sempozyumu’nda sunuldu, Çanakkale.
• BAZIN, L. (2010). Türk lengüistiği ve kültür alışverişi meseleleri. Türkçenin Derin Yapısı, Ankara: Belen Ofset, 521-552.
• BİÇER, N. (2011). Kıpçak Dönemi Eserlerinin Yabancılara Türkçe Öğretimi Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• BÖLÜKBAŞ, F. ve Keskin, F. (2010). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Metinlerin Kültür Aktarımındaki İşlevi. Turkish Studies, 5(4), 221-235.
• CAFEROĞLU, A. (1984). Türk Dili Tarihi. (3. Basım). İstanbul: Enderun Kitabevi.
• ÇİFÇİ, M. (2006). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Gülsevin, G. ve Boz, E. (Ed.). Türkçenin çağdaş sorunları. Ankara: Gazi Kitabevi, s. 77-134.
• DEMİREL, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• DİLÂÇAR, A. (1989). 1612’de Avrupa’da Yayımlanan İlk Türkçe Gramerin Özellikleri. TDAY Belleten. Ankara: TDK Yayınları, 197-210.
• DOĞAN, S. (2011). XIX. Yüzyılda Batı’da Yabancılara Türkçe Öğretimi Çalışmaları: W. B. Barker Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Elazığ: Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• DOLUNAY, S. K. (2005, Eylül). Türkiye ve Dünyadaki Türkçe Öğretim Merkezleri ve Türkoloji Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• EKER, S. (2010, Mayıs). Orhon Yazıtları: İran Dilleri ile İlk Temaslar ve Benzer Birkaç Öge Üzerine. III. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 321-332.
• ER, O., BİÇER, N. ve BOZKIRLI, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Sorunların İlgili Alan Yazını Işığında Değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(2), 51-69.
• ERCİLASUN, A. B. (2007). Türk Dili Tarihi. (4. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları
• ERDEM, İ. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimiyle İlgili Bir Kaynakça Derlemesi. Turkish Studies, 4(3), 888-937.
• GÖÇER, A. ve MOĞUL, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili Çalışmalara Genel Bir Bakış. Turkish Studies, 6(3), 797-810.
• GÜNŞEN, A. (2006). İlk Türkçecilerden Kırşehirli Aşık Paşa. Kırşehir: Kırşehir Valiliği.
• GÜROL, Ü. (1987). İtalyan Edebiyatında Türkler. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• HENGİRMEN, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5- 9.
• HENGİRMEN, M. (ty.). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri ve Tömer Yöntemi. Ankara: Engin Yayınevi.
• KARAL, E. Z. (2001). Osmanlı Tarihinde Türk Dili Sorunu (Tarih Açısından Bir Açıklama). Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• KAYA, C. (2009, Mayıs). Divanü Lügati't-Türk Araplara Türkçeyi Öğretmek için mi Yazıldı? Ahmet Yesevi Üniversitesi III. Türkoloji Kongresi’nde sunuldu, Kazakistan.
• KİTAPÇI, Z. (1995). Orta Asya Türklüğünün Büyük İslam Kültür ve Medeniyetindeki Yeri. Konya.
• MELANLIOĞLU, D. (17-19. 10. 2008). Divanü Lügati’t-Türk’ün ve Güncel Türkçe Sözlük’ün Türkçe Eğitimi Açısından Önemi. Uluslararası Kâşgarlı Mahmud Sempozyumu Bildirileri. Rize: Rize Üniversitesi Yayınları, 470-477.
• MERT, O. (2009). Ötüken Uygur Dönemi Yazıtlarından Tes - Tariat - Şine Us. Ankara: Belen Yayıncılık.
• MESKİLL, C. (2002). Teaching and Learning in Real Time: Media, Technologies, and Language Acquisition. Houston: Athelstan.
• ONAN, B. (2003). Divanü Lûgat-it-Türk’ün Dil Öğretim Yöntemleri ve Dünya Filolojisine Katkıları Bakımından Bir Değerlendirmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13, 425-445.
• ÖGEL, B. (2002). Sino-Turcica Çingiz Han’ın Türk Müşavirleri. İstanbul: IQ Kültürsanat Yayıncılık.
• ÖNER, M. (1998). Bugünkü Kıpçak Türkçesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• ÖZBAY, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
• ÖZYETGİN, A. M. (2001). Ebu Hayyan - Kitâbü’l-İdrâk Li-Lisâni’l-Etrâk - Fiil: Tarihi Karşılaştırmalı Bir Gramer ve Sözlük Denemesi. Ankara: KÖK Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Vakfı Yayınları.
• ŞAHİN, G. (2008). Osmanlı Devleti'nde Ermeni Tercümanlar. Ermeni Araştırmaları Dergisi, 30.
• TEKİN, Ş. (2001). İştikakçının Köşesi. İstanbul: Simurg Yayınları.
• TEKİN, T. (1993). Hunların Dili. Ankara: Doruk Yayınları.
• TEKİN, T. (1997). Tarih Boyunca Türkçenin Yazımı. Ankara: Simurg Yayınları.
• TEKİN, T. (2003). Orhon Yazıtları. İstanbul: Yıldız Dil ve Edebiyat 1.
• TEZCAN, M. (2001). Göktürkler ve Budizm. Göktürk Devleti’nin 1450. Kuruluş Yıldönümü Sempozyum Bildirileri. Ankara: Yeni Avrasya Yayınları, 121-134.
• TEZCAN, S. (2001). En Eski Türk Dili ve Yazını. Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• TOPARLI, R., Çögenli, M. S. ve Yanık, N. H. (1999). El-Kavânînü’l-Külliyye li- Zabti’l-Lügati’t-Türkiyye. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• TİMUR AĞILDERE, S. (2010). XVIII. Yüzyıl Avrupa’sında Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminin Önemi: Osmanlı İmparatorluğu’nda İstanbul Fransız Dil Oğlanları Okulu (1669-1873). Turkish Studies, 5(3), 693-704.
• TURAN, O. (2008). Selçuklular Tarihi ve Türk-İslâm Medeniyeti. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• TÜRK, V. (2012). Yabancı Dille Öğretim. Türk Yurdu, 302, 35-38.
• YAVUZ, K. (1983). XIII-XVI. Asır Dil Yadigârlarının Anadolu Sahasında Türkçe Yazılış Sebepleri ve Bu Devir Müelliflerinin Türkçe Hakkındaki Görüşleri. Türk Dünyası Araştırmaları, Faruk Timurtaş’a Armağan, 27, 9-57.
• YAVUZ, K. (2000). Garib-Nâme. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• YAVUZ, K. (2003). Âşık Paşa. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun’a Armağan, 13, 29-39.
• ZELYUT, R. (2012). Yabancı Kaynaklara Göre Türk Kimliği. Ankara: Kripto Yayınları.