HAR-NÂME’DE SIFAT FİİL KATEGORİSİ

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 2, 644 - 656, 15.06.2017

Tuğçe Takoğlu

Öz

Eski
Anadolu Türkçesi’nin hiciv türündeki önemli eserlerinden bir olan Har-nâme, edebî içeriğinin yanı sıra
Türk dili açısından da önemlidir. Dönemindeki sıfat fiil eklerinin örneklerini
sunması bakımından faydalanılması gereken bir kaynaktır. Ancak eserdeki sıfat
fiil ekleri bugüne dek ayrıntılı olarak çalışılmamıştır. Biz bu eksikliğin
giderilmesine katkı sağlamak amacıyla eserdeki sıfat fiilleri inceledik.

Bu
çalışmada, bazı dilcilerce zaman ekleriyle veya kiplerle karıştırılan ancak
aslında sıfat fiil eki olan ekler kategorize edilerek gösterilmiştir.
Fonksiyonları belirlemede Topçu’nun (2011) Türkçede
Sıfat Fiil Kategorisi doktora tezindeki sınıflama dikkate alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sıfat Fiil Kategorisi, Eski Anadolu Türkçesi, Zaman Ekleri, Har-nâme

Kaynakça

• AYDEMİR, Ö. K. (2013). “Harname’nin Söz Dizimi Özellikleri.” Karadeniz Araştırmaları Dergisi, 37, 183-197.
• BANGUOĞLU, T. (1995). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• DEMİR, N. ve YILMAZ, E. (2012). Türk Dili El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
• EKER, S. (2010). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları.
• ERCİLASUN, Ahmet B. (2009). Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• ERGİN, M. (2002). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.
• GENCAN, T. N. (2007). Dil Bilgisi. Ankara: Tek Ağaç Eylül Yayıncılık.
• GÜLENSOY, T. (2011). Köken Bilgisi Sözlüğü A-N, O-Z. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• GÜLSEVİN, G. (1997). Eski Anadolu Türkçesinde Ekler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• GÜLSEVİN, G. ve BOZ, E. (2013). Eski Anadolu Türkçesi. Ankara: Gazi Kitabevi Yayınları.
• GÜNEŞ, M. (2015). Germiyanlı Şeyhi ve Har-nâme’si. Kütahya: Academia Yayınevi.
• HACIEMİNOĞLU, N. (2008). Karahanlı Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• KORKMAZ, Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• KÖKTEKİN, K. (2008). Eski Anadolu Türkçesi. Erzurum: Fenomen Yayınları.
• KÖPRÜLÜ, M. F. (1917). “Harnâme.” Yeni Mecmua. 13, 253-256.
• ŞAHİN, H. (2011). Eski Anadolu Türkçesi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• TİMURTAŞ, F. K. (1961). “Şeyhî ve Çağdaşlarının Eserleri Üzerinde Gramer Araştırmaları II: Şekil Bilgisi.” Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten. 53-136.
• TİMURTAŞ, F. K. (1981). Şeyhî’nin Harnâmesi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Basımevi.
• TİMURTAŞ, F. K. (2012). Eski Türkiye Türkçesi. İstanbul: Kapı Yayınları.
• TOPÇU, Ç. (2011). Türkçede Sıfat Fiil Kategorisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
• TURAN, Z. (1999). “Türkçede Basit/Birleşik Çekim Ayırımıyla Sembolleşen Fiil Çekiminin Problemleri.” Journal of Turkish Studies, Volume.30/III
• TURAN, Z. (2007). “Türkçenin Yapım ve Çekim Düzeninde Yer Alan Eklerin Sınıflandırılması Nasıl Olmalıdır?” IV. Uluslar Arası Türk Dili Kurultayı Bildirileri II (24-29 Eylül 2000). Ankara: TDK Yayınları, 1835-1844.
• TURAN, Z. (2008). “Gösterme Sıfat Fiili” Ahmet Bican Ercilasun Armağanı. Ankara: Akçağ Yayınları, 235-243
• TÜRK, V., DOĞAN Ş. ve ŞERİFOĞLU Y. (2011). Eski Anadolu Türkçesi Dersleri. İstanbul: Kesit Yayınları