THE STUDY OF THE EFFECTS OF FATHER TRAINING PROGRAM ON THE FATHER CHILD RELATIONS

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 3, 1798 - 1817, 15.09.2017

Halil Uzun Gülen Baran

Öz

In this study it was aimed
to reveal impact of the Father Training Program applied to the fathers with
children attending the Pre-school education on the father-child relations. The father
of the children who were showing a normal developmental phase attending the
kindergartens runned by the Ministry of National Education in the centre of
Kilis Province in Turkey have been included in this study (40 experimental and
40 control, totally 80 fathers). The study was conducted in experimental design
with pre-test, post-test,-retentivity control group. The fathers in
experimental group received the Father Training Program once a week for twelve
weeks. The fathers in control group were not given any training program at all.
In the study, the scale called “The Scale for Parents -Child Relations– Father
Form” adapted into Turkish by Uzun and Baran was used. Covariant analysis with
one factor (ANCOVA) and t test are used to analyse the data. After the study,
as a result of the educational program given, it was observed that there is
statistically significant differences between the father’s level of relations
with their children in experimental group and the fathers in control group
(p<.01). It is seen that the difference between average point of the
pre-test-post-test-retentivity of the fathers in experimental group (p>.01)
is insignificant and that the effects of Father Training Program is still going
on.

Anahtar Kelimeler

Father– child relations, parent- child relations, father training program, child developement, preschool education

Kaynakça

• ANONİM (2014). Okul Öncesi Çocuklar için Sosyal Beceri Destek Eğitimi Öğretmen Rehber Kitabı http://tegm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_06/02034638_okulncesiocuklarinsosyalbeceridestekeitimiretmenrehberkitab.pdf BEKMAN, S. (1990). Erken Çocukluk Eğitiminde Farklı Modeller Bildirileri. Ankara: UNICEF Yayınları. BRONSTEIN, M. H., & ZLOTNIK, D. (2008). Parenting Styles and Their Effects: Infant and Early Childhood Development. M. M. Haith and J.B.Benson (ed.), Elsevier, 496-509, Oxford. BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (1998). Kovaryans Analizi: Varyans Analizi ile Karşılaştırmalı Bir İnceleme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 31(1), 91-105. BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÇOKLUK, Ö., & KÖKLÜ, N. (2011). Sosyal Bilimler için İstatistik (14.Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. CAN TOPRAKÇI, N. (2006). Kurumda eğitim alan zihinsel engelli öğrencilerin annelerine genişletilmiş aile eğitim programının uygulanmasının öğrencilerin matematik ders amaçlarını edinmelerinde, sürdürme ve genellemelerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi.. ÇAĞDAŞ, A. (2008). Anne-Baba-Çocuk İletişimi. Ankara: Kök Yayıncılık. DİLER SÖNMEZ, N. (2008). Eve Dayalı Gündüz Tuvalet Kontrolü Aile Eğitimi Programının Anneler ve Zihinsel Engelli Çocuklarında Beklenen Davranış Değişikliklerini Gerçekleştirmede Etkisi. Yayınlanmamış Doktora tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi. ERKAN, S., & DURMUŞOĞLU, M. C. (2006). Anne Eğitimi Programının Annenin Çocuk Yetiştirme Tutumlarına Etkisinin İncelenmesi. Avrupa Birliği Sürecinde Okul Öncesi Eğitimin Geleceği Sempozyumu, Ya-Pa Yayın Pazarlama, 349-360, İstanbul. GEÇTAN, E. (2015). Psikodinamik Psikiyatri ve Normal Dışı Davranışlar. (22. Basım) İstanbul: Metis Yayınevi. GORDON, T. (2009). Etkili Anne-Baba Eğitimi (2. Basım). D. Tekin ve N. Özkan(Çev.). İstanbul: Profil Yayıncılık. GÜNGÖRMÜŞ ÖZKARDEŞ, O. (2011). Ana-Baba Okulu: Baba-Çocuk İlişkisi. (15. Basım) Haluk Yavuzer (ed.), İstanbul: Remzi Kitapevi. HEINOWITZ, J. (1998). İmdat Baba Oldum. Ç. Sungur (Çev.), İstanbul: Beyaz Yayınları. KANISBERG, J. S., & LEVANT, R. F. (1988). Parental Attitudes and Children's Selfconcept and Behavior Following Participation in Parent Training Groups. Journal of Community Psychology, 16(2), 152-160. KAYA, Ö. M. (2002). Okul öncesi Eğitim Kurumlarında Uygulanan Programlara Ailelerin İlgi ve Katılımları ile Okul Öncesi Eğitim Kurumlarının Aile Eğitimine Katkısı Konusunda Anne-Baba Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. KERNS, K. A., & BARTH, J. M. (1995). Attachment and Play: Convergence Across Components of Parent-Child Relationships and Their Relations to Peer Competence. Journal of Social and Personal Relationships, 12(2), 243-260. KİM, Y. H., & KİM, S. J. (2008). Child-Rearing Attitudes of Fathers of Preschool Children: Korean Parent as a Teacher Inventory, J Korean Acad Child Health Nurs., 14(1), 79-89. KIMMET, E. (2003). Erken Çocukluk Eğitiminde Farklı Yaklaşım ve Uygulamalar: Baba Destek Programı. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Kongresi Bildiri Kitabı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları. KOÇAK, A. A. (2004). Baba Destek Programı Değerlendirme Raporu. http://www.acev.org/kaynaklarimiz/arastirmalarimiz-ve-yayinlarimiz. Erişim tarihi: 23/07/2013. LAMB, M. E. (1987). The Father’s Role: Cross-Cultural Perspectives. New Jersey: Lawrence Erlbaum. LAMB, M. E. (2004). The Role of Father in Child Development. New Jersey: John Wiley and Son’s. LEVANT, R. F., & DOYLE G. F. (1981). Parent Education for Fathers: A Personal Developmental Program. Boston: Leaders Guide. MAHONEY, G., KAISER, A., GIROLAMETO, L., MACDONALD, J., ROBINSON, C., SAFFORD, P., & SPIKER, D. (1999). Parent Education in Early Invervention: A call for a renewel focus. Topics in Early Childhood Education, 19(3), 131-140. MORRISON, G. S. (2006). Fundamentals of Early Childhood Education. New Jersey: Pearson Prentice Hall. ÖNDER, A. (2003). Ailede İletişim: Konuşarak ve Dinleyerek Anlaşalım. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. ÖZ, İ. (2005). Çocuk ve Iletişim. Ankara: KÖK Yayıncılık. PEKKARAKAŞ, E. (2010). 3-6 Yaş Çocukların Babalarının Çocuk Yetiştirme Tutumları ile Eğitime Katılım Düzeyleri Arasındaki Ilişkinin Incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. PIANTA, R. C. (1992). Child-Parent Relationship Scale. Unpublished measure, University of Virginia. RILEY, R. W., PETERSON, T. K., MORENO, M. G., & GOODE, W. W. (2000). Strengthening Participation of Fathers in Children’s Learning and Development. ED: Fathers Mather Involving Fathers in Children’s Learning. A Kit for Educators and Other Professionals. RUSELL, G., & RUSELL, A. (1987). Mother-Child and Father-Child Relationships in Middle Childhood. Child Development, 58; 1573-1585. SEGRIN, C., & FLORA, J. (2005). Family Communication. London: Lawrence Erlbaum Associates. SEYREK, H., & SUN, M. (1991). Çocuk Oyunları. İzmir: Mey Ofset. SIMSIKI, H. G. (2011). Baba Katılımının Ebeveyn Tutumu, Bağlanma Stili ve Çift Uyumu Açısından Incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. TAŞKIN, N., & ERKAN, S. (2009). Babalara Verilen Eğitimin Babalarin Çocuklariyla Ilgilenmelerine Etkisi: Deneysel Bir Çalişma. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 136-148. TAVŞANCIL, E. (2014). Tutumların Ölçülmesi ve Spss ile Veri Analizi. (5.Basım) Nobel Yayın Dağıtım, Ankara. TEZEL ŞAHIN, F. (1998). Destekleyici eğitim programlarının 5-6 yaş grubunda çocuğu olan babalar üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. TEZEL ŞAHIN, F., & ÖZYÜREK, A. (2010). Anne Baba Eğitimi ve Okul Öncesinde Aile Katılımı. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. TIEDJE, L. B., & DARLING-FISHER, C. (1996). Fatherhood Reconsidered: A Critical Review. Journal of Research in Nursing & Health, 19, 471- 484. UZUN, H., & BARAN, G., (2015) Çocuk ebeveyn Ilişki Ölçeği’nin Okul Öncesi Dönemde Çocuğu Olan Babalar için Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. The Journal of International Education Science, 2(3), 30-40. ÜSTÜNOĞLU, Ü. (1991). Aile eğitiminde Uygulanabilecek Farklı Yaklaşımlar, Aile Eğitim Paneli. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı. WONG, S.Y., LAI, A.C., MARTINSON, I., & WONG, T.K.S. (2006). Effects of Education Programme on Family Participation in the Rehabilitation of Children. Journal of Intellectual Disabilities, 10(2), 165–189. WOOD, J. T. (2007). Interpersonal Communication: Everyday Encounters. California: Thomson Wadsworth Corporation. VAROL, N. (2005). Aile Eğitimi (4. Basım). Ankara: Kök Yayıncılık.