TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA SESLENME SÖZLERİ

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 4, 0 - 0, 15.12.2017

Merve Demirbağ

Öz

Bu çalıĢmada seslenme sözlerinin Türkiye Türkçesi ağızlarındaki durumu üzerinde durulmuĢtur. ÇalıĢma iki bölümden oluĢmaktadır. Birinci bölüm seslenme sözleri için kullanılan terimler, seslenme sözlerinin aldığı ekler, seslenme sözlerinin söz varlığı, sözcük türü bakımından seslenme sözleri, cümle ögesi olarak seslenme sözleri, seslenme sözlerinin kullanım alanları vd. oluĢturmaktadır. ÇalıĢmanın ikinci bölümü ise bulgular bölümüdür. Türkiye Türkçesinin dört ana ağız bölgesinin her birinden o ağız bölgesinin özelliklerini belirgin Ģekilde yansıtan araĢtırmalar taranarak seslenme sözleri çıkartılmıĢtır. Bu bulgulardan hareketle de seslenme sözlerini oluĢturan yapılar için bir tasnif denemesi yapılmıĢtır.

Anahtar Kelimeler

Seslenme, Seslenme Sözleri, Hitap, Türkiye Türkçesi Ağızlarında Seslenme

Kaynakça

• AKTAN, B. (2009). Türkiye Türkçesinin Söz Dizimi. Ankara. ALYILMAZ, C. (1999). Ünlemlerin Seslenmeleri Kuvvetlendirici ĠĢlevleri. Ankara: Türk Gramerinin Sorunları II. ALYILMAZ, S. (2015). Türkçenin Söz Diziminde Seslenmeler ve Seslenme Öbekleri. Erzurum: A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Dergisi. 54, 31-50. BOZ, E. (2006). Afyonkarahisar Merkez Ağzı. Ankara: Gazi Kitabevi. DAġDEMĠR, M. (2014). Oklama Yöntemiyle Türkçenin Yapısal-İşlevsel Söz Dizimi. Erzurum: Fenomen Yayınları. DELĠCE, H. Ġ.(2012). Sözcük Türleri. Sivas: Asitan Yayınları. DELĠCE H. Ġ. (2008).Türkçe Sözdizimi. Ġstanbul. DEMĠR, N. (2006). Trabzon ve Yöresi Ağızları. Gazi Kitabevi, Ankara: Gazi Kitabevi. DĠNAR, T. (2014). Türkiye Türkçesi ve Türkmen Türkçesinde Cümle Dışı Unsur, ISPARTA: Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi. DOĞRU, F. (2015). Seslenme Sözleri ve Genel Türkçe Sözlüklerdeki Görünümü. (Yayımlanmamış Bildiri).Ġstanbul: II. Uluslararası Sözlükbilimi Sempozyumu, 3-4 Kasım). ERGĠN, M. (1972). Türk Dil Bilgisi. Ġstanbul: Minnitoğlu Yayınları. GENCAN, T. N. (1979). Dilbilgisi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. GÜNġEN, A. (2000). Kırşehir ve Yöresi Ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. GÜLSEREN, C. (2000). Malatya İli Ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. HACIEMĠNOĞLU, N. (1984). Türk Dilinde Edatlar. Ġstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları. KALAY, E. (1998). Edirne İli Ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. KARAAĞAÇ, G. (2009). Türkçenin Söz Dizimi. Ġstanbul: Kesit Yayınları. KARAHAN, L. (2004). Türkçede Söz Dizimi. Ankara: Akçağ Yayınları. KORKMAZ, Z. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. KUÇKARTAY, Ġ. (1997). Özbeklerde Hitap Kültürü. Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara. ÖZÇELĠK, S. ve ERTEN M. (2005). Türkiye Türkçesi Dilbilgisi. Diyarbakır. ÖZÇELĠK, S. ve BOZ, E. (2001) Diyarbakır İli Çüngüş ve Çermik Yöresi Ağzı. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ÖZÇELĠK, S. ve BOZ, E. (2009). Siverek Merkez Ağzı. Ankara: Gazi Kitabevi. ÖZEZEN, M. Y. (2004). Türkiye Türkçesi KonuĢma Dilinde Seslenme Biçimleri Üzerine Gözlemler Genel Sınıflama. Ankara: V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı ÖZKAN Ġ. E. (1994). Ardanuç ve Yöresi Ağızları. Kayseri: Erciyes Üniversitesi. ÖZMEN, M. (2013). Türkçenin Sözdizimi. Adana: Karahan Kitabevi. ÜSTÜNOVA, K. (2010). Dil Bilgisi Sorunları. Ġstanbul: Kesit Yayınları. YILDIRIM, F. (2006). Adana ve Osmaniye İlleri Ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. http: / / www.tdk.gov.tr, 2 Mayıs 2016.