EK FİİLİN ÖĞRETİM YÖNTEMİNDEKİ SORUNLAR

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 1, 363 - 378, 15.03.2018

Ümit Hunutlu

Öz

Ek fiil, ek eylem, bildirme eki, cevher fiili, kuvvetlendirme eki
gibi değişik terimlerle adlandırılan, orta ve yükseköğretimde farklı metotlarla
öğretilen ek fiil konusu; cümlenin temel unsuru olan yüklemin anlaşılmasında,
söz diziminde yargının özelliklerinin belirlenmesinde etkilidir.

Ortaöğretim programına uygun olarak hazırlanan ders kitaplarının
çoğunda, dil bilgisi konu anlatımları sınırlıdır. Birçok öğrencinin
hazırbulunuşluk düzeyi beklenenin altındadır. Ortaöğretim düzeyinde, dil
bilgisi konularını ders kitaplarında bulamayan öğrencilerin bilgi edinmek için
başvurduğu kaynaklar tutarsızdır. Bu durum yükseköğretim için de geçerlidir.
Türk dili ve edebiyatı öğretmeni yetiştiren yükseköğretim kurumlarında takip
edilen farklı dil bilgisi kitapları ve buralardaki öğretim üyelerinin dil
bilgisi öğretim anlayışları birçok dil bilgisi konusunda olduğu gibi ek fiilin
izahında da farklılıklara yol açmakta; bu alanda farklı terim, öğretim metot ve
yöntemleriyle karşılaşılmaktadır.

Bu çalışmada ek fiilin ortaöğretim ve yükseköğretimdeki öğretim
şekilleri incelenmiş ve öğretim yöntemleri üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

ek fiil, Türk dili, dil bilgisi öğretimi

Kaynakça

• ALAN, M. (2016). Ortaöğretim Dil ve Anlatım 10. Sınıf. Ankara: Yıldırım Yayınları.BANGUOĞLU, T. (2005). Türkçenin Grameri. Ankara: TDK Yayınları.BAŞER, M. ve ÇETİN, F. (2012). Ortaöğretim Dil ve Anlatım 10. Sınıf. Ankara: Ekoyay Yayınları. DAŞDEMİR, M. (2015). Oklama Yöntemiyle Türkçenin Yapısal-İşlevsel Söz Dizimi. Erzurum: Fenomen Yayınları.DENY, J. (2012). Türk Dil Bilgisi-Modern Türk Dil Bilgisi Çalışmalarının Kapsamlı Bir Örneği-. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.DEMİR, N. ve YILMAZ, E. (2012). Türk Dili El Kitabı. 6. Baskı. Ankara: Grafiker Yayınları.EFENDİOĞLU, S. ve SOLMAZ, A. (2007). “Birleşik Zamanlar Üzerine”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 35, 49-58.EKER, S. (2013). Çağdaş Türk Dili, (8.bs.). Ankara: Grafiker Yayınları.ERGİN, M. (1999). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.GEMALMAZ, E. (2010). “STT’de İşaretsiz (/Ø/) Görev Ögeleri Üzerine.” Türkçenin Derin Yapısı. Ankara: Belen Yayıncılık.GEMALMAZ, E. (2010). “STT’de Fiillerin Geçici İsim Yapımı.” Türkçenin Derin Yapısı. Ankara: Belen Yayıncılık.GÜLENSOY, T. (2010). Türkçe El Kitabı. Ankara: Akçağ Yayınları.GÜLSEVİN, G. (1999). “Türkiye Türkçesindeki Zaman ve Kip Çekimlerinde Birleşik Yapılar Üzerine.” VII. Milletlerarası Türkoloji Kongresi. 1-8KARAHAN, L. (2015). “Türk Gramerciliğinde İsim Cümlesi-Fiil Cümlesi Tartışmaları.” Prof. Dr. Mehmet Özmen Adına Sözdizimi Çalıştayı Bildirileri, Karahan Kitabevi, 1-8.KORKMAZ, Z. (2009). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. Ankara: TDK Yayınları.ÖZALAN, U. (2014). Türk Dilinde Cevheri Ek Fiil. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.SAKİN, Ö. (2012). Ortaöğretim Dil ve Anlatım 9. Sınıf Ders Kitabı. Ankara: MEB Devlet Kitapları.T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2011). Dil ve Anlatım Dersi 9, 10, 11 ve 12. Sınıflar Öğretim Programı. Ankara: MEB.T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2015). Ortaöğretim Türk Dili ve Edebiyatı Dersi (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.VURAL, H. ve BÖLER T. (2012). Ses ve Şekil Bilgisi. Ankara: Kesit Yayınları.YELTEN, M. (2012). Ortaöğretim Dil ve Anlatım 10. Sınıf Ders Kitabı. Ankara: MEB Devlet Kitapları.YELTEN, M. ve DEMİR, E. (2012). Ortaöğretim Dil ve Anlatım 9. Sınıf. İstanbul: Karizma Eğitim Yayınları.