Kuzey-Doğu Türkçesinin ikinci dönemi olan Çağatay
Türkçesi, Doğu Türklerinin 15. yüzyılın başlarından 20.
yüzyılın başlarına kadar kullanılmaya devam eden yazı dilidir. Nevāyí'nin ölümünden sonra, onun eserlerinin kolayca okunması için,
İslam dünyasının her bir köşesinde çeşitli sözlükler yazılmaya başladı. Genellikle
Osmanlı İmparatorluğu, İran, Azerbaycan, Hindistan ve Türkistan'da yazılan ve
Türk dilinin tarihî gelişimi için çok büyük bir değere sahip olan bu sözlükler bir sözlükçülük ekolü oluşturmuştur. İran sahasında
da ‘Alí
Şír Nevāyí'nin eserlerini anlamak üzere birçok Çağatay Türkçesi
sözlüğü düzenlenmiştir. Bunlardan bir tanesi Fetģ-‘Alí Bin
Kelb-‘Alí Bin Mürşid Ķulı Bin Fetģ-‘Alí Ķacar-ı Ķazvíní
tarafından 1861'de İran'da yazılmış ve Çağatay Türkçesi-Farsça bir sözlük olan
Luġat-ı Etrākiyye'dir. Bu çalışmada inceleme konumuz
olan sözlüğün sözcük bilimi açısından özellikleri ortaya konulmaya
çalışılmıştır. Başvurulan eserlerin sayfa numarası genellikle yay
ayraç içinde bulunan ilk sayıyla, yayınlarda verilen beyit veya bölüm numarası
ise ikinci sayıyla belirtilmiştir.
Çağatay Türkçesi Çağatay Türkçesi Sözlükleri Nevāyí Sözcük Bilimi Fethali Kaçar Luġat-ı Etrākiyye İran 19. yüzyıl
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Eylül 2018 |
Gönderilme Tarihi | 19 Eylül 2018 |
Kabul Tarihi | 28 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 7 Sayı: 3 |