WEB 2.0 ARAÇLARI İLE ZENGİNLEŞTİRİLMİŞ ÇEVRİMİÇİ ÖĞRENMENİN ÖĞRENCİLERİN ÜST BİLİŞSEL VE YARATICI DÜŞÜNME BECERİLERİNE ETKİSİ

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 3, 1158 - 1177, 15.09.2021

Cengiz Gündüzalp

Öz

Bu çalışma web 2.0 araçları ile zenginleştirilmiş çevrimiçi öğrenmenin öğrencilerin üst bilişsel ve yaratıcı düşünme becerilerine olan etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma yakınsayan paralel desen ile yürütülmüştür. Araştırma grubu durum örneklemesi yöntemi ile belirlenmiştir. Çalışmanın veri toplama araçları üst bilişsel düşünme becerileri ölçeği (ÜBDBÖ), marmara yaratıcı düşünme eğilimleri ölçeği (MYDEÖ) ve görüşme formudur. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre üstbilişsel düşünme becerileri ve yaratıcı düşünme eğilimleri açısından deney grubunun ön test son test puanları arasında son test puanları lehine anlamlı farklılıklar olduğu görülmüştür. Ayrıca deney ve kontrol gruplarının üst bilişsel düşünme becerileri yaratıcı düşünme eğilimleri ön test son test puanları arasında son test puanları deney grubu lehine anlamlı farklılıklar olduğu görülmüştür. Öğrenci görüşlerine yönelik bulgularında bu bulguları desteklediği belirlenmiştir. Sonuç olarak çevrimiçi öğrenmeyi web 2.0 araçları ile zenginleştirmek, öğrencilerin üst bilişsel düşünme becerilerine ve yaratıcı düşünme eğilimlerine önemli katkılar sunmuş ve öğrencilerin web 2.0 araçları hakkında olumlu düşüncelere sahip olmalarına destek olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi öğrenme, Web 2.0 araçları, Üst bilişsel düşünme, Yaratıcı düşünme

Kaynakça

• Adcock, L., & Bolick, C. (2011). Web 2.0 tools and the evolving pedagogy of teacher education. Contemporary Issues in Technology and Teacher Education, 11(2), 223-236.
• Ajjan, H., & Hartshorne, R. (2008). Investigating faculty decisions to adopt Web 2.0 technologies: Theory and empirical tests. The Internet and Higher Education, 11(2), 71- 80.
• Akyavuz, E. K. ve Karakaş, A. (2020). Öğretmen adaylarının yaşam becerilerinin incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 9(4), 1832-1851.
• Alghamdi, M. (2016). An investigation into how web 2.0 technologies can be used to enhance the educational supervision of teachers. Doctoral Dissertation, Hull: University of Hull.
• Alkhayat, L., Ernest, J., & LaChenaye, J. (2020). Exploring Kuwaiti preservice early childhood teachers’ beliefs about using web 2.0 technologies. Early Childhood Education Journal, 48,715-725.
• Allen, E., y Seama, J. (2017). Digital Learning Compass: Distance Education Enrollment Report 2017. Babson Survey Research Group e-Literate, and WCET. https://onlinelearningsurvey.com/reports/digtiallearningcompassenrollment20 17.pdf
• Aydemir, M. (2018). Uzaktan eğitim program, ders ve materyal tasarımı. Ankara: Eğitim Yayınevi.
• Benson, A. D. (2002). Using online learning to meet workforce demand: A case study of stakeholder influence. Quarterly Review of Distance Education, 3(4), 443-52.
• Betz, M. K., Moore, M., & Kearsley, G. (2005). Distance Education: A Systems View. Journal of Information and Communication Technology Education, 1(4), 70-82.
• Coffield, F., Moseley, D., Hall, E., & Ecclestone. K. (2004). Learning styles and pedagogy in post 16 learning: A systematic and critical review. http://www.lsnlearning.org.uk.
• Conole, G., & Alevizou, P. (2010). A literature review of the use of Web 2.0 tools in highereducation. Teknik Rapor. The Open University, UK. http://www.heacademy.ac.uk/assets/EvidenceNet/Conole_Alevizou_2010.pdf.
• Constantinides, E. and Fountain, S. J. (2008). Web 2.0: Conceptual foundations and marketing. Journal of Direct, Data and Digital Marketing Practice, 9(3), 231-244.
• Coutinho, C. P. (2008). Web 2.0 tools in preservice teacher education Programs: an example from Portugal. (Editör: Remenyi, D.), The proceedings of the Jlh European Conference on e-Learning, Reading: Academic Publishing Limited.
• Creswell, J. W. & Clark, V. L. P. (2014). Designing and Conducting Mixed Methods Research. California: SAGE.
• Dikmen, S., Bahçeci, F. (2020). Covid-19 pandemisi sürecinde yükseköğretim kurumlarının uzaktan eğitime yönelik stratejileri: Fırat üniversitesi örneği. Turkish Journal of Educational Studies, 7(2), 78-98.
• Dogruer, N., Eyyam, R., & Menevis, I. (2011). The use of the internet for educational purposes. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 28, 606-611.
• Doğan G. (2013). Parametrik ve parametrik olmayan testler. Hacettepe Üniversitesi. Erişim adresi: http://yunus.hacettepe.edu.tr/~umutal/lesson/bby606/hafta-8-9_t-testleri-anova_par-norpartests.pptx.
• Durdu, L. ve Onay Durdu, P. (2016). Çevrimiçi öğrenme ortamları. K. Çağıltay ve Y. Göktaş (Ed.), Öğretim teknolojilerinin temelleri: Teoriler, araştırmalar, eğilimler içinde (s. 521-540). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Elmas, R., ve Geban, Ö. (2012). 21. Yüzyıl öğretmenleri için web 2.0 araçları. International Online Journal of Educational Sciences, 4(1), 243-254.
• Geçgel, H., Kana, F., Vatansever, Y. Y. ve Çalık, F. (2020). Türkçe öğretmeni adaylarının çok boyutlu 21. Yüzyıl becerilerinin belirlenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 9(4), 1646-1669.
• Grant, D. G. (2019). Predicting web 2.0 use among US teens expanding the power of the skill, will and tool model. British Journal of Educational Technology, 50(6), 3405–3419.
• Grant, M. M., & Mims, C. (2009). Web 2.0 in teacher education: Characteristics, implications and limitations. Wired for learning: An educators guide to Web, 2, 343-360.
• Gunawardena, C. N., Hermans, M. B., Sanchez, D., Richmond, C., Bohley, M., & Tuttle, R. (2009). A theoretical framework for building online communities of practice with social networking tools. Educational Media International, 46(1), 3-16.
• Gümüş, S. (2007). Çevrimiçi işbirliği ekiplerinde öğrenenlerin sorun çözerek öğrenmeyle ilgili tutum ve görüşleri. Yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Horton, W. (2006). E-Learning by design. Hoboken, Wiley Publishing, Inc.
• Horzum, M. B. (2007). Web tabanlı yeni öğretim teknolojileri: web 2.0 araçları. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 6(12), 99-121.
• Jarrett, K. (2008). Interactivity is evil! A critical investigation of web 2.0. First Monday, 13(3). http://firstmonday.org/htbin/cgiwrap/bin/ojs/ index.php/fm/article/view/2140/1947
• Karaman, S., Yıldırım, S., & Kaban, A. (2008). Öğrenme 2.0 yaygınlaşıyor: Web 2.0 uygulamalarının eğitimde kullanımına ilişkin araştırmalar ve sonuçları. XIII. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildirileri. İstanbul Üniversitesi, 9-11 Aralık 2013, İstanbul, s. 35-40.
• Karunasena, A., Deng, H., & Zhang, X. (2012). A Web 2.0 based e-learning success model in higher education. Lecture Notes in Information Technology, 23, 177-182.
• Koçyiğit, A. ve M. Koçyiğit (2018). Değişen ve gelişen dijital iletişim: Yazılabilir web teknolojisi (web 2.0). (Editörler: Çakmak, V. ve Çavuş, S.), Dijital kültür ve iletişim, İstanbul: Literatürk Yayınları.
• Koehler, A. A., Newby, T. J., & Ertmer, P. A. (2017). Examining the role of web 2.0 tools in supporting problem solving during case-based instruction. Journal of Research on Technology in Education, 49(3–4), 182–197.
• Kompen, R. T., Edirisingha, P., Canaleta, X., Alsina, M., & Monguet, J. M. (2019). Personal learning environments based on web 2.0 services in higher education. Telematics and Informatics, 38, 194–206.
• Kör, H. (2021). Salgın sürecinde öğretim kurumları için açık kaynak kodlu öğrenme yönetim sistemi önerisi: Çok yönlü karşılaştırmalar. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(1), 42-46.
• Lin, L. M. G., & Ward, C. L. (2010). The ıntergration of web 2.0 technologies into multicultural curriculum for teacher education: A potential for globalization. 34th Annual Pacific Circle Consortium Conference, USA Southern Oregon University, Oregon, s. 91.
• Malinina, I. A. (2016). Implementing web 2.0 tools for collaborative work of learners studying English. The New Educational Review, 1(43), 104–113.
• Mendenhall, A., & Johnson, T. E. (2010). Fostering the development of critical thinking skills, and reading comprehension of undergraduates using a Web 2.0 tool coupled with a learning system. Interactive Learning Environments, 18(3), 263-276.
• Miles, M.B., & Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. California: SAGE.
• Morrison, D. (2003). E-Learning strategies: How to get ımplementation and delivery right first time. Chichester: John Wiley & Sons.
• Moshahid, M., & Pt, A. (2017). A study on awareness of web 2.0 resources in education among B.ed students. International Journal of Academic Research and Development, 2(3), 158–162.
• Murphy J, and Lebans R. (2007). Using web 2.0 tools in the secondary school classroom: Unexpected student learning, evolving teacher identity and emerging pedagogical issues. Toronto: Advanced Broadband Enabled Learning (ABEL): York University.
• Mutlu, M. E., Dinçer, G. D., Okur, M. R., ve Şişman, S. (2004). E-Öğrenme sistemlerinin tasarımında kavram haritaları, öğrenme nesneleri ve eğitim yönetim sistemlerinin rolü. VI. Akademik Bilişim Konferansı., Karadeniz Teknik Üniversitesi, 11-13 Şubat 2004, Trabzon, s. 54.
• O’Brien, K.L., Forte, M., Mackey, T.P., & Jacobson, T.E. (2017). Metaliteracy as pedagogical framework for learner-centered design in three MOOC platforms: Connectivist, coursera and canvas. Open Praxis, 9(3), 267–286.
• Olea, M. D. (2019). Application of web 2.0 tools in teaching 21st-century students in higher education in Calabarzon, Philippines. Ioer International Multidisciplinary Research Journal, 1(1), 1–8.
• Perikos, I., Grivokostopoulou, F., Kovas, K. & Hatzilygeroudis, I. (2015). Assisting tutors to utilize web 2.0 tools in education. IADIS Multi Conference on Computer Science and Information Systems. University of Las Palmas de Gran Canaria, 21-24 Temmuz, Las Palmas, 121-128.
• Pifarré, M., Martí, L., & Guijosa, A. (2014). Collaborative creativity processes in a wiki: study in secondary education. 11th International Conference on Cognition and Exploratory Learning in Digital Age. International Association for Development of the Information Society, 25-27 Ekim 2014, Porto, 55-68.
• Salmon, G. (2004). E-Moderating. The key to teaching and learning online. Routledge: Falmer.
• Saltman, D. (2011). Nine hot web tools for students. Harvard Education Letter, 27(2). http://www.hepg.org/hel/article/497
• Set T. (2015). Test istatistiğinin seçilmesi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi. Erişim adresi: http://www.ktu.edu.tr/dosyalar/17_02_15_799cc.pptx.
• Thomas, D. A., & Li, Q. (2008). From web 2.0 to teacher 2.0. Computers in the Schools, 25(3-4), 199-210.
• UNESCO (2020). Teacher task force calls to support 63 million teachers touched by the COVID-19 crisis. UNESCO. https://en.unesco.org/news/teacher-taskforce-calls-support-63-million-teachers-touched-covid-19-crisis.
• Ural, A. ve Kılıç, İ., (2011). Bilimsel araştırma süreci ve spss ile veri analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Virkus, S. (2008).Use of Web 2.0 technologies in LIS education: Experiences at TallinnUniversity, Estonia. Electronic Library and Information Systems,42(3), 262–274.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, R., (2014). Çevrimiçi öğrenmede etkileşim ortamının ve üst bilişsel rehberliği akademik başarı, üstbilişsel farkındalık ve işlemsel uzaklığa etkisi. Doktora tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yücel, Ü. A. (2017). Perceptions of pedagogical formation students about web 2.0 tools and educational practices. Education and Information Technologies, 22, 1571–1585.
• Yükseltürk, E., ve Top, E., (2016). Web 2.0 teknolojilerinin öğretmen eğitiminde kullanımı. (Editörler: Göktaş, Y. ve Çağıltay, K.), Öğretim teknolojilerinin temelleri, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.