Öz
Garment used to protect people from climatic influences in ancient times have turned into a phenomenon to decorate outer body of humans with their aesthetical pleasure as well as functionality through historical times. With the influences of covering, protection requirements, environmental factors, internal dynamics which form society (religion, race, language, customs and traditions) personality structures in process of being individual, likes and clothing with the influence in change in life and thinking style clothing takes attraction as being second skin as well as its ornamental factors. Turkish garment culture has been influenced by various factors from past to future, carrying garments embroidered with decorative features thanks to aesthetical pleasure from tradition to future. The purpose of the present study is to examine decorative elements adding an aesthetical value to what is worn as well as to development of Turkish wearing culture through its historical process. The study can describe decorative embroidery aspects applied to garments for embroidery purposes as embroidery art ornamental sewing techniques, those created by various accessories and those produced by dying-printing technique. This research study conducted on embroidery art shows that embroidery art to add aesthetical dimension is of great importance in our materialistic culture creations. Two methods were employed in the study for examining the samples of embroidery arts. The first method consists of literature scanning and the second includes museum and design examinations of designs of fashion designer Bahar Korcan’s collections with her permission. Information from literature and works selected from Sadberk Hanim Museum Collection were examined for the examples of embroidery arts used in traditional clothing. Zuhal Yorgancioglu and Bahar Korcan’s works were included in the examples where Turkish embroidery arts from past to present day were interpreted by Fashion designers.
Anahtar Kelimeler
Embroidery arts embroidery techniques Turkish clothing culture
Kaynakça
- Gönül, M., (1987), Turkish Embroideries-XVI.-XIX. Yüzyıl, İstanbul, s. 60.
- Atasoy, N., Denny, W.B., Mackie, L.W., Tezcan, H., (2001), İpek Osmanlı Dokuma Sanatı, İstanbul, s. 200.
- Eronç, P.Y., (1984), Giyim Süsleme Teknikleri, İstanbul, s. 72.
- Dağtaş, Lütfü., Anadolu’da Dericilik, İDESBAŞ Kültür Hizmeti II, İstanbul, 2007.
- Tansuğ, S., (1985), Türkmen Giyimi, İstanbul, s. 31.
- Görünür, L, (2010), Osmanlı İmparatorluğu’nun Son Döneminden Kadın Giysileri, Sadberk Hanım Müzesi Koleksiyonu, İstanbul, s. 17-68-69-158-159.
- Ramazanoğlu, G., (1989), Turkish Embroidery, Van Nostrand Reinhold Company, İstanbul, p. 72.
- Özcan, F., (1994), Türk Nakışları-Öğretim Yaprakları, Ankara, s. 102.
Öz
İnsanoğlunu önceleri dış etkilerden koruyup kuşatan giysiler zaman içerisinde işlevselliğin yanı sıra estetik beğenileri ile bedeni süsleyen bir olgu haline dönüşmüştür. Korunma-örtünme ihtiyacı; çevresel faktörler, toplumları oluşturan iç dinamikler (din, ırk, dil, gelenek-görenek vb.), birey olma sürecinde ki kişilik yapıları, beğenileri, yaşama ve düşünme tarzlarındaki değişimlerin etkisiyle giysiye yeni anlamlar yüklenmiştir. Türk giysi kültürü de, geçmişten günümüze birçok faktörden etkilenerek değişim göstermiş, dekoratif unsurlar ile gelenekten geleceğe taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türk giysi kültürünün tarihsel süreç içerisinde giysiye estetik anlamda değer katan dekoratif unsurların incelenmesidir. Giysiye süsleme amaçlı uygulanan dekoratif unsurlar; işleme sanatı, dikiş teknikleri ile oluşturulan süslemeler, çeşitli yardımcı aksesuarlarla oluşturulan süslemeler ve boyama – baskı yöntemi ile kazandırılan süslemelerdir. Bu dekoratif unsurlardan biri olan işleme sanatı üzerine yapılan bu araştırma göstermiştir ki, giysi ile birlikte ona estetik boyut kazandıran işleme sanatı maddi kültür eserleri arasında önemli bir yer tutmaktadır. Araştırmada işleme sanatına ait örneklerin incelenmesinde iki yöntem uygulanmıştır. Birinci yöntem literatür taraması, ikincisi yöntem ise müze incelemesi ve moda tasarımcıların farklı dönemlerde hazırlamış oldukları koleksiyonlardan seçilen tasarımların incelenmesinden oluşmaktadır. Geleneksel giysilerde kullanılan işleme sanatı örneklerinde literatür taramasından elde edilen bilgiler ve Sadberk Hanım Müze koleksiyonundan seçilen eserler incelenmiştir. Geçmişten günümüze Türk işleme sanatının moda tasarımcıları tarafından yorumlandığı örneklerde ise Zuhal Yorgancıoğlu ve Bahar Korçan’ın çalışmalarına yer verilmiştir. Tasarımcılar seçilirken Türk işlem sanatına tasarımlarında geniş yer veren tasarımcılar taranmış ve moda tarihi göz önüne alınarak iki farklı tasarımcı üzerinde yoğunlaşılmıştır. . İki farklı tasarımcının işleme sanatını yansıtırken giysi ile olan bütünlüğüne kattıkları yorum nedeniyle çalışmaya dâhil edilmişlerdir. Tasarımcılar arasından Türk giysi kültürünü uzun yıllar başarı ile temsil eden moda tasarımcısı Zuhal Yorgancıoğlu, ve son dönem moda tasarımcılar arasında farklı tarzı ve Türkiye’nin ayrı bir yöresinde unutulmaya yüz tutmuş elişlerini dünyaya tanıtmak amacıyla koleksiyonlar hazırlayan Bahar Korçan seçilmiştir
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Gönül, M., (1987), Turkish Embroideries-XVI.-XIX. Yüzyıl, İstanbul, s. 60.
- Atasoy, N., Denny, W.B., Mackie, L.W., Tezcan, H., (2001), İpek Osmanlı Dokuma Sanatı, İstanbul, s. 200.
- Eronç, P.Y., (1984), Giyim Süsleme Teknikleri, İstanbul, s. 72.
- Dağtaş, Lütfü., Anadolu’da Dericilik, İDESBAŞ Kültür Hizmeti II, İstanbul, 2007.
- Tansuğ, S., (1985), Türkmen Giyimi, İstanbul, s. 31.
- Görünür, L, (2010), Osmanlı İmparatorluğu’nun Son Döneminden Kadın Giysileri, Sadberk Hanım Müzesi Koleksiyonu, İstanbul, s. 17-68-69-158-159.
- Ramazanoğlu, G., (1989), Turkish Embroidery, Van Nostrand Reinhold Company, İstanbul, p. 72.
- Özcan, F., (1994), Türk Nakışları-Öğretim Yaprakları, Ankara, s. 102.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Mühendislik |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Ekim 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |