The Pursuit Of Happiness That Has Become An Obligatory

Yıl 2018, Sayı: 8, 27 - 42, 18.01.2018

Sebile Başok Diş

Öz

Happiness has always been one of the most important values for human being. Happiness is not

thought to be achieved only by one’s own efforts in ancient period and themiddle ages. Finding

happiness is also related to the grace of God or to being a bit a lucky. There has been a break on

this issue in the Enlightenment period and thought that all people are entitled to be happy in this world has been emerged and gained wide currency. At this stage, while becoming happy is

perceived as a responsibility that is only allied with human will, happiness has become an obligation.

Although,main subjectivewas initially happiness of all people in this world, this situation

paradoxically resulted in the increase of people’s unhappiness. It is fairly normal for people to

care about their own and others happiness, but hoping that everyone always becomes happy and

considering it as a right and a responsibility inevitably lead to frustration and unhappiness. With

the help of science and technology it is possible to prevent and reduce some sufferings, but it is

not possible to remove ultimately the sufferings from the earth. On the other hand the universe

or God has no duty to make people happy.

Anahtar Kelimeler

Happiness, Will, Homework, Morality, Modern Period

Bir Dayatma Halini Alan Mutluluk Talebi

Öz

Mutluluk, insanoğlu için en önemli değerlerden biri olagelmiştir. Antik dönemlerde ve Ortaçağda

mutluluğun yalnızca kişinin kendi çabası sonucu elde edilebileceği düşünülmemiştir.

Kendisine ulaşılması, Tanrı’nın lütfuna veya talihin rast gitmesine de bağlanmıştır. Aydınlanma

döneminde bu konuda bir kırılma yaşanmış ve tüm insanların bu dünyada mutlu olmaya hakkı

olduğu düşüncesi ortaya çıkarak yaygınlık kazanmıştır. Gelinen noktada mutlu olmak, sadece

insan iradesine bağlı bir sorumluluk olarak algılanırken mutluluk bir dayatma haline gelmiştir.

Başlangıçta her ne kadar amaçlanan, tüm insanların bu dünyada mutlu olması iken, bu durum

paradoksal şekilde insanların mutsuzlu ğunun artması ile sonuçlanmıştır. İnsanın kendi mutluluğunu

ve başkalarının mutluluğunu önemsemesi ve istemesi oldukça normaldir ancak herkesin

her zaman mutlu olmayı beklemesi, bunu bir hak ve sorumluluk olarak görmesi kaçınılmaz

olarak hayal kırıklığı ve mutsuzluk ile neticelenmektedir. Bilim ve teknolojinin yardımı ile bazı

acıları önlemek ve azaltmak mümkünse de nihai olarak acıları yeryüzünden kaldırmak mümkün

değildir. Öte yandan evrenin veya Tanrı’nın insanı mutlu etmek gibi bir görevi yoktur.

Anahtar Kelimeler

Mutluluk, İrade, Ödev, Ahlak, Modern Dönem

Kaynakça

• Ahmed, Sara, Mutluluk Vaadi, çev. Deniz Mayadağ, Sel Yayıncılık, İstanbul, 2012.
• Alain, Mutlu Olma Sanatı, çev. Ayda Yörükân, Doğu Batı Yayınları, Ankara, 2016.
• Andre Comte, Sponville, Jean Delumeau, Arlette Farge, Mutluluğun En Güzel Tarihi, çev. Saadet Özen, Türkiye İş Bankası Yayınları, İstanbul, 2005.
• Aristoteles, Nikomakhos’a Etik, çev. Saffet Babür, BilgeSu Yayıncılık, Ankara, 2009.
• Bertrand, Russell, Mutlu Olma Sanatı, çev. Yunus Sağlamtürk, Say Yayınları, İstanbul, 2016.
• Darrin, M. McMahon, Mutluluk/Mutluluk Üzerine Tarihsel Bir Çalışma, çev. Kıvanç Tanrıyar, E Yayınları, İstanbul, 2013.
• Elizabeth Farrelly, Mutluluğun Sakıncaları, çev. Erdem Gökyaran, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul, 2015.
• Frederic Lenoir, Mutluluk Üstüne, çev. Atakan Altınörs, Bilge Kültür Sanat, İstanbul, 2015.
• Pascal, Bruckner, Ömür Boyu Esenlik, çev. Birsel Uzma, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, 2012.
• Paul, Watzlawick, Mutsuzluk Kılavuzu, çev. Veysel Atayman, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, 1995.
• Philippe, Aries, Batılının Ölüm Karşısındaki Tavırları, çev. Mehmet Ali Kılıçbay, Gece Yayınları, Ankara, 1991.
• Platon, Meneksenos, çev. İrfan Şahinbaş, Sosyal Yayınlar, İstanbul, 2001.
• Susan, Neiman, Ahlâki Açıklık, çev. Naghan Tokdoğan, İletişim Yayınları, İstanbul, 2016.
• Tage, Lindbom, Başaklar ve Ayrık Otları, çev. Ömer Baldık, İnsan Yayınları, İstanbul, 2016.
• Topakkaya, Arslan: “Kant’ın `Ahlak(iliğ)in Metafiziği’ Adlı Yapıtında Etiğin Temellendirilmesi”, Doğu-Batı Dergisi, 4. Sayı, 3. Baskı, (2004), ss. 69-79.
• Topakkaya, Arslan;” Stoa Etiğinin Temel Kavramları”, Felsefe Dünyası, Felsefe Dünyası , sayı: 49(2009/1), , ss.56-69.
• Wilhelm Schmid, Mutsuz Olmak, çev. Tanıl Bora, İletişim Yayınları, İstanbul, 2014.
• Yaşar, Çabuklu, Toplumsalın Sınırında Beden, Kanat Kitap, İstanbul, 2004.
• Ziyad, Marar, Mutluluk Paradoksu, çev. Serpil Çağlayan). İstanbul: Kitap Yayınevi
• Zygmunt, Bauman, Etiğin Tüketiciler Dünyasında Bir Şansı Var mı? çev. Funda Çoban, İnci Katırcı, De Ki Basım Yayım, Ankara, 2010.