Anadolu Selçuklu Dönemi Yerli ve Yabancı Kaynaklarında Anadolu’da Gıda ve Gıda Üretimi Üzerine Bir Değerlendirme

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 1, 341 - 358, 31.01.2019

Sezai Sevim Yusuf Alper Güllü

https://doi.org/10.30626/tesamakademi.530539

Öz

Anadolu Selçuklu Devleti, Türklerin Anadolu’da kurdukları ilk devlet olarak tarihimizin önemli dönüm noktalarından birini teşkil etmektedir. Türkistan’dan getirdikleri sosyal ve kültürel değerleri Anadolu’nun farklı milletlerinin inanç ve kültürleri ile yoğurarak yeni bir medeniyet ortaya çıkaran Anadolu Selçukluları, bunun yanı sıra bugün dahi bu değerler ile hoşgörü çatısı altında birlikte yaşayabilmenin temelini oluşturmuşlardır.

Yaşadığımız bu topraklara böylesine bir değer katan bu büyük devleti her veçhesi ile bilmek ve anlamak tarihin önemli kırılma noktalarına hâkim olabilmek adına önemlidir. Bu çerçevede tarihimizin önemli bir kültür hazinesi olan Anadolu Selçukluları’nın sosyal ve kültürel hayatına ışık tutmak adına incelenmesi gereken bir alan da gıda, beslenme ve yemek kültürü olarak önem arz etmektedir. Bu amaçla çalışmada Anadolu Selçuklu döneminin önde gelen ana kaynaklarında tespit edilen gıda ve üretimi bilgileri yorumlanarak gıda mühendisliği perspektifinde değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Turizm, Elmas Modeli, Rekabet Üstünlüğü, Rekabet Gücü, Rekabet Teorisi

An Evaluation on Food and Food Production in Anatolian Sources of Anatolian Seljuks

Öz

The Anatolian Seljuk State constitutes one of the important milestones of our history as the first state established by the Turks in Anatolia. The Anatolian Seljuks, which created a new civilization by kneading the social and cultural values they brought from Turkistan with the beliefs and cultures of the different nations, formed the basis of living together even today with these values, under the framework of tolerance.

It is our duty to know and understand this great state which adds such value to these lands. In this context, an area that needs to be examined to shed light on the social and cultural life of the Anatolian Seljuks, which is an important cultural treasure of our history, food, nutrition and food culture that became more of an issue. For this purpose, the food and production information determined in the main sources of Anatolian Seljuk period were interpreted and evaluated in the perspective of food engineering.

Anahtar Kelimeler

Seljuks, Food, Productıon, Source, Culture

Kaynakça

• Abûl- Farac. (1999). Abûl-Farac tarihi. (Ö. R. Doğrul, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Ahmed Bin Lütfullah. (2017). Câmiu’d-Düvel. (A. Öngül, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.
• Ahmed Eflâkî. (1986). Ariflerin menkıbeleri. (T. Yazıcı, Çev.). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Aksarayî. (2000). Müsâmeretü’l-ahbâr. (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Anna Komnena. (1996). Alexiad. (B. Umar, Çev.). İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
• Bodmer, J. (2016). Selçuklular Anadolu’da. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bulduk, S. (2007). Gıda teknolojisi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Claude, C. (2016). 13. yüzyılın başında Anadolu’da ticaret. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Ebü’l Hayr-ı Rûmî. (2007). Saltık gazi destanı. (N. Demir, M. D. Erdem, Haz.). Ankara: Destan Yayınları.
• El-Ömerî. (2014). Mesâliku’l Ebsar fî Memâlikîl-Emsar. (A. Batur, Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
• Er-Râvendî. (1999). Râhat-üs-Sudûr ve Âyet-üs-Sürûr. (A. Ateş, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Gök, H.İ. ve Coşkuner, F. (2014). Tarîh-i Âl-i Selçuk (Anonim Selçuknâme). (H. İbrahim Gök ve Fahrettin Coşkuner, Çev.). Ankara: Atıf Yayınları.
• İbn Battûta. (2000). İbn Battûta seyahatnâmesi. (A. S. Aykut, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• İbn Bîbî. (1996). El Evâmirü’l-Alâ’iyye Fi’l-Umuri’l-Alâ’iyye. (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınevi.
• Köprülü, M. F. (1943). Anadolu Selçukluları Tarihi’nin Yerli Kaynakları. Belleten, 2, 27. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınevi.
• Mecit, S. (2017). Anadolu Selçukluları (Bir Hanedanın Evrimi). (Ö. Akpınar, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Merçil, E. (2017). Anadolu Selçuklu uygarlığı izinde. Kayseri: Grup Matbacılık.
• Merçil, E. (2000). Türkiye Selçukluları’nda meslekler. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınevi.
• Mevlanâ. (1957). Dîvân-ı Kebîr. (7 cilt). (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: Yükselen Matbaası.
• Mevlanâ. (1985). Mesnevî, (6 cilt). (A. Gölpınarlı, Çev.). İstanbul: İnkîlap Kitabevi.
• Niketas, K.(1995). Historia (Ioannes ve Manuel Komnenos Devirleri). (Fikret Işıltan, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınevi.
• Polat, M. S. (1997). Moğol İstilasına kadar Türkiye Selçukluları’nda İçtimaî ve İktisadî Hayat. İstanbul: Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, İstanbul (Basılmamış Doktora Tezi).
• Sevim, A. ve Erdoğan, M. (2014). Selçuklu Devletleri Tarihi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınevi.
• Turan, O. (1948). Celâleddin Karatay, Vakıfları ve Vakfiyeleri. Belleten. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınevi, 12, 17-171.
• Turan, O. (2014). Selçuklular Zamanında Türkiye. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• Uzunağaç, Ö. (2015). Selçuklu Anadolu’sunda Beslenme ve Yemek Kültürü. İstanbul: Kitabevi.
• Yazıcızâde, A. (2017). Tevârîh-i Âl-i Selçuk (Oğuznâme-Selçuklu Târihi). (2.Baskı). (Abdullah Bakır, Haz.). İstanbul: Çamlıca Basım Yayın.