Alandaki İzdüşümleriyle Hastanelerde Mânevî Danışmanlık Eğitimleri -ABD ve Türkiye Karşılaştırması -

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 1, 357 - 378, 30.06.2022

Hatice Koç Kanca

https://doi.org/10.33718/tid.1110766

Cited By: 1

Öz

Hastanelerde mânevî danışmanlık hizmetinin verilmesi Amerika’da bir asır önce başlamıştır. Zaman içerisinde bu hizmet önce Kıta Avrupası’na oradan da çeşitli İslam ülkelerine yayılmıştır. Türkiye’de nispeten yeni olan bu hizmetin sahada yürütülmesi Diyanet İşleri Başkanlığı’nın uhdesindedir. Amerika’da bu hizmeti hastanelerde sunabilmenin önkoşulu bizzat hastane içerisinde 400 saatlik uygulama stajı ve 8 ay süren teorik eğitimin bulunduğu Mânevî Danışmanlık Eğitimleri’nin tamamlanmasıdır. Ülkemizde henüz aynı mahiyette uygulamalı ve benzer süreli teorik eğitimler zorunlu olmamakla birlikte, alandaki çalışmalar her geçen gün zenginleşmektedir. Bu çerçevede Amerika örneği üzerinden bu eğitimlerin mahiyet ve yapısını incelemek anlamlıdır. Ancak çoğulcu bir paradigma üzerinden sunulan bu eğitimler, sahada aynı paradigma ile ilerleyememekte, bu sebeple gerek Müslüman kimlikleriyle mânevî danışmanlık eğitimine tabi olan stajyerler gerekse Müslüman hastalar açısından teolojik ve metodolojik sorunlar barındırmaktadır. Bu çalışma alandaki hizmetlere dair ileride ortaya konacak olası eğitim planlarının model arayışına dikkat çekerken, bu sorunlara dair farkındalık geliştirmeyi amaçlamaktadır. İlaveten Türkiye’de hâlihazırda yürütülen manevi danışmanlık hizmetlerinin, hastaneler özelindeki eğitim olanaklarına yer verilerek paradigma ve uygulama açısından Amerika’daki eğitim ile mukayese edilmesi hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Din Psikolojisi, Mânevî Danışmanlık, Çoğulculuk, Hastanelerde Mânevî Danışmanlık Eğitimleri, Mânevî Danışman.

Kaynakça

• Abu-Ras, Wahiba. “Chaplaincy and Spritual Care Services: The Case for Muslim Patients”. Topics in Integrative Health Care 2/2 (2011), 1-16.
• Abu-Ras, Wahiba - Laird, Lance. “How Muslim and Non-Muslim Chaplains Serve Muslim Patients? Does the Interfaith Chaplaincy Model have Room for Muslims’ Experiences?” Journal of Religion and Health 50/1 (2011).
• Ağılkaya Şahin, Zuhal. Manevi Bakım ve Danışmanlık (Almanya Örneği). İstanbul: Marmara Akademi Yayınları, 2017. Aydın, Mahmut. İsa Tanrı mı İnsan mı? İstanbul: İz Yayıncılık, 2002.
• Ayten, Ali vd. Manevi Danışmanlık ve Rehberlik I. İstanbul: Dem Yayınları, 2016.
• Ayten, Ali - Özkan. Hastanelerde Manevî Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2020.
• Cadge, Wendy. “Training Healthcare Chaplains: Yesterday, Today and Tomorrow”. Journal of Pastoral Care & Counseling 73/4 (2019), 211-221.
• DİB, Diyanet İşleri Başkanlığı. 2021 Faaliyet Raporu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2022.
• DİB, Diyanet İşleri Başkanlığı. Din Hizmetleri Raporu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2020.
• DİB, “Sağlık Kuruluşlarında Manevi Destek Hizmetlerinin Yürütülmesine Dair Yönerge”,Erişim5Ocak2022.https://hukukmusavirligi.diyanet.gov.tr/Documents/Sa%C4%9Fl%C4%B1k%20Kurulu%C5%9Flar%C4%B1nda%20Manevi%20Destek%20Hizmetlerinin%20Y%C3%BCr%C3%BCt%C3%BClmesine% 20Dair%20Y%C3%B6nerge.pdf .
• Doehring, Carrie. The Practice of Pastoral Care A Postmodern Approach. Louisville: Westminster John Knox Press, 2006.
• Ekşi, Halil - ed. Manevî Yönelimli Psikolojik Danışma. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 2020.
• Emblen, Julia - Pesut, Barbara. “Strengthening Transcendent Meaning: A Model for The Spiritual Nursing Care of Patients Experiencing Suffering”. Journal of Holistic Nursing 19/1 (2001), 42-56.
• Engelhardt, H. Tristram. “The Dechristianization of Christian Hospital Chaplaincy: Some Bioethics Reflections on Professionalization, Ecumenization, and Secularization”. Christian Bioethics: Non-ecumenical Studies in Medical Morality 9/1 (2003).
• Fitchett, George - vd. Evidence-Based Healthcare Chaplaincy: A Research Reader. Philedelphia: Jessica Kingsley Publishers, 2018.
• Flannery, Austin, ed. Vatican Council II: The Conciliar And Post Conciliar Documents. Dublin: Dominican Publication, 1975.
• Gilliat-Ray, Sophie - vd. Understanding Muslim Chaplaincy. Burlington,VT: Ashgate Publishing Company, 2013.
• Gioia, Frncesco (ed.). Interreligious Dialogue: The Official Teaching of The Catholic Church (1963-1995). Boston: Pauline Books & Media, 1997.
• Hilsman, Gordon J. How to Get the Most Out of Clinical Pastoral Education: A CPE Primer. Philedelphia: Jessica Kingsley Publishers, 2018.
• Joint Commision on Accredition of Healthcare Organizations, JCAHO, 2022.
• Kirkwood, Neville A. Pastoral Care in Hospital. New York: Morehouse Publishing, 2005.
• Koening, Harold G. “Research on Religion, Spirituality, and Mental Health: A Review”. Canadian Journal of Psychiatry 54/5 (2009), 283-291.
• Kowalski, Mumina - Becker, Wendy S. “A Developing Profession: Muslim Chaplains in American Public Life”. Contemporary Islam Dynamics of Muslim Life 9/1 (2015). https://doi.org/10.1007/s11562-014-0308-9.
• Lartey, Emmanual Y. In Living Color: An Intercultural Approach to Pastoral Care and Counseling. New York: Jessica Kinglsey Publishers, 2003.
• Liefbroer, Anke I. “Interfaith Spiritual Care: A Systematic Review”. Journal of Religion and Health 56/7 (2017), 1776-1793.
• Long, İbrahim J. - Ansari, Bilal. “Islamic Pastoral Care and the Development of Muslim Chaplaincy”. Journal of Muslim Mental Health 12/1 (2018), 109-121.
• Maynard, Elizabeth A. - Snodgrass, Jill L. Understanding Pastoral Counseling. New York: Springer Publishing Company, 2015.
• Medstar Georgetown University Hospital, MGUH. Clinical Pastoral Education Student Handbook. Medstar Georgetown University Hospital, 2019.
• MYKK, Mesleki Yeterlilik Kurumu Kanunu (Kanun No. 5544). Resmî Gazete 26312 , Erişim 5 Ocak 2022 https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5544.pdf.
• Özdoğan, Öznur. “İnsanı Anlamaya Yönelik Bir Yaklaşım: Pastoral Psikoloji” 47/2 (2006), 127-141.
• Powel, Linda H. vd. “Religion and Spirituality: Linkages to Physical Health”. American Psychologist 58/1 (2003), 36-52.
• Ragsdale, Judith R. “Transforming Chaplaincy Requires Transforming Clinical Pastoral Education”. Journal of Pastoral Care & Counseling 72/1 (2018), 58-62.
• Rassool, G.Hussein. Cultural Competence in Caring for Muslim Patients. New York: Palgrave Macmillian, 2014.
• Schmidt, Kurt W. - Egler, Gisela. “A Christian for the Christians, a Muslim for the Muslims? Reflections on a Protestant View of Pastoral Care for all Religions”. Christian Bioethics 4/11 (1998), 239-256.
• Sullivan, Francis A. Salvation Outside the Church?: Tracing the History of the Catholic Response. Oregon: Wipf and Stock Publishers, 2002.
• Şan, Mustafa Kemal - Haşlak, İrfan. “Asimilasyon ile Çokkültürlülük Arasında Amrikan Anaakımı Yeniden Düşünmek”. Akademik İncelemeler Dergisi 7/1 (2012), 29-53.
• The Joint Commision. The Joint Commission: Advancing Effective Communication, Cultural Competence, and Patient- and Family-Centered Care: A Roadmap for Hospitals. Oakbrook Terrace, IL: The Joint Commission, 2010. Oakbrook Terrace,IL: The Joint Commision, 2010.
• Yüksel Çamur, Fatma. “Dini Danışmanlıkta Danışan Danışman İlişkisi: Hadisler Çerçevesinde Teolojik Bir Bakış”. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19/2 (2020), 648-678.