Mordoğan Bölgesinin Neojen Jeolojisi ve Stratigrafik Korelasyonu, Karaburun Yarımadası, Batı Anadolu / Neogene Geology and Stratigraphic Correlation of Mordoğan Region, Karaburun Peninsula, Western Anatolia

Yıl 2023, Cilt: 66 Sayı: 3, 351 - 380, 20.08.2023

Fikret Göktaş , Serdar Mayda

https://doi.org/10.25288/tjb.1316807

Cited By: 1

Öz

Foça Çöküntüsü’nün batı kenarında yer alan Kösedere ve Mordoğan alt havzalarındaki orta Miyosen tortullaşması, egemen gölsel Hisarcık formasyonu ile temsil edilir. Hisarcık formasyonu, erken Miyosen sonunda bölgeye yerleşen kalkalkalen karakterli volkanitler (Karaburun volkanitleri ve Foça tüfü) üzerinde uyumsuzlukla yer alır. Orta Miyosen havzalarının sınır fayları boyunca yüzeyleyen Karaburun volkanitleri andezit bileşimlidir. Foça tüfü riyolitik ignimbiritlerle temsil edilir. Hisarcık formasyonunun havza kenarı alüviyal çökellerini temsil eden Kösedere üyesi, Kösedere alt havzasının sınır fayları önünde çökelmiştir. Gölsel kıyıyüzünde çökelmiş yeşil renkli kiltaşı-silttaşı topluluğundan oluşan Karabağları üyesi, yanal-düşey geçiş ilişkisiyle Kösedere üyesi üzerine gelir. Karabağları üyesinin Mordoğan alt havzasındaki yanal eşdeğeri kabul edilen Ardıç üyesi, çamur düzlüğü çökelimini yansıtan çamurtaşı-kumtaşı ardışık istifiyle simgelenir ve geç MN5 biyozonuna ait büyük memeli fosilleri kapsar. Hisarcık gölsel çökeliminin son dönemini yansıtan Mordoğan kireçtaşı üyesi, Karabağları ve Ardıç üyeleri üzerine geçişli gelir. Hisarcık formasyonu üzerine, MN10-11 biyozonlarına ait büyük memeli fosilleri kapsayan Esendere grubu çökelleri uyumsuzlukla gelir. Hisarcık formasyonu, Sakız Adası, Çeşme Yarımadası ve Foça Çöküntüsü’nde temsil edilir. Sakız Adası’nda Keramaria ve Nenita birimleri, Çeşme Yarımadası’nda Çiftlik formasyonu ve Foça Çöküntüsü’nde Aliağa kireçtaşı, Hisarcık formasyonu ile deneştirilebilir. Urla havzası ve İzmir Körfezi adalar topluluğunda yüzeyleyen Urla grubu çökelleri, Hisarcık formasyonunun eşdeğeridir.

Anahtar Kelimeler

Ardıç Faunası, Karaburun Yarımadası, Orta Miyosen Tortullaşması, Memeli Paleontolojisi

Destekleyen Kurum

Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü

Proje Numarası

2008-30-14-01.g

Teşekkür

Bu çalışma, 2008-30-14-01.g kodlu Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü projesi kapsamında yürütülmüştür. Jeo. Yük. Müh. Murat Yükünç arazi çalışmalarına yardımcı olmuştur. Makale taslağını inceleyen Dr. H. Yavuz Hakyemez’e çok yönlü katkılarından dolayı teşekkür ederiz. Volkanik kaya örneklerinin ana element oksit analizleri MTA Maden Analizleri ve Teknoloji Dairesi laboratuvarlarında yapılmıştır.

Neogene Geology and Stratigraphic Correlation of Mordoğan Region, Karaburun Peninsula, Western Anatolia

Öz

Middle Miocene sedimentation in the sub-basins of Kösedere and Mordoğan, representing the western margin of the Foça Depression, is represented by the dominantly lacustrine of Hisarcık formation, which unconformably covers the calc-alkaline volcanics (Karaburun volcanics and Foça tuff) at the end of early Miocene. The Karaburun volcanics outcropping along the boundary faults of the Middle Miocene basins are of andesite composition. Foça tuff is represented by rhyolitic ignimbrites. The Kösedere member, which represents the basin margin alluvial fan deposits of the Hisarcık formation, was deposited in front of the boundary faults of the Kösedere sub-basin. The Karabağları member, which consists of a green claystone-siltstone assemblage deposited on the lacustrine shoreface, overlies the Kösedere member with lateral-vertical transition. The Ardıç member, which is considered the lateral equivalent of the Karabağları member in the Mordoğan sub-basin, is represented by a mudstone-sandstone succession reflecting the mudflat deposition, and has yielded large mammal fossils of the late MN5 biozone. The Mordoğan limestone member, reflecting the last period of Hisarcık lacustrine deposition, is transitive with the Karabağları and Ardıç members. The Esendere group deposits, which have yielded large mammal fossils of MN10-11 biozones, unconformably overlie the Hisarcık formation. The Hisarcık formation is represented in Chios Island, Çeşme Peninsula and Foça Depression. Keramaria and Nenita units on Chios Island, the Çiftlik formation in Çeşme Peninsula, and Aliağa limestone in the Foça Depression can be correlated with the Hisarcık formation. Urla group deposits outcropping in the Urla basin and the Izmir Bay archipelago are the equivalent of the Hisarcık formation.

Anahtar Kelimeler

Karaburun Peninsula, Middle Miocene Sedimentation, Ardıç Fauna, Mammalian Paleontology

Proje Numarası

2008-30-14-01.g

Kaynakça

• Agostini, S., Tokçaer, M. & Savaşçın, M. Y. (2010). Volcanic rocks from Foça-Karaburun and Ayvalık-Lesvos Grabens (Western Anatolia) and their petrogenic-geodynamic significance. Turkish Journal of Earth Sciences, 19, 157-184.
• Akay, E. (2000). Magmatic and tectonic evolution of the Yuntdağ volcanic complex (Western Anatolia) [Doktora tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Akay, E. & Erdoğan, B. (2001). Formation of subaqueus felsic domes and accompanying pyroclastic deposits on the Foça Peninsula (İzmir, Turkey). International Geology Review, 43, 661-674.
• Akay, E. & Erdoğan, B. (2004). Evolution of Neogene calc-alkaline to alkaline volcanism in the Aliağa-Foça region (western Anatolia, Turkey). Journal of Asian Sciences, 24, 367- 387.
• Akçay, A. E., Dönmez, M. ve Türkecan, A. (2014). 1:100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları Serisi, Urla-K17 Paftası, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Yayınları, No: 256, Ankara.
• Alonso-Zarza, A. M. (2003). Palaeoenvironmental significance of palustrine carbonates and calcretes in the geological record. Earth-Science Reviews, 60, 261-298.
• Altunkaynak, Ş. ve Yılmaz, Y. (2000). Foça yöresinin jeolojisi ve aktif tektoniği, Batı Anadolu. Batı Anadolu’nun Depremselliği Sempozyumu Tam Metin Bildiriler Kitabı (s.160-165). Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları.
• Altunkaynak, Ş., Yılmaz, Y., Rogers, N. ve Kelley, S. (2006). Batı Anadolu’daki Çarpışma Sonrası Magmatizmanın Petrojenetik Evrimi; Foça Volkanikleri. 59. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bildiri Özleri Kitabı, (s.37-38). Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları.
• Altunkaynak, Ş., Rogers, N. W. & Kelley S. P. (2010). Causes and effects of geochemical variations in late Cenozoic volcanism of the Foça volcanic centre, NW Anatolia, Turkey. International Geology Review, 52, 579-607.
• Aras, A., Göktaş, F., Demirhan, M., Demirhan, H. ve İçöz, S. (1999). Karaburun kilinin stratigrafisi, mineralojisi ve pişme özellikleri. 1. Batı Anadolu Hammadde Kaynakları Sempozyumu Tam Metin Bildiriler Kitabı, (s.238-247).
• Bastl, K., Nagel, D., Morlo, M. & Goehlich, U. B. (2020). The Carnivora (Mammalia) from the middle Miocene locality of Gracanica (Bugojno Basin, Gornji Vakuf, Bosnia and Herzegovina). Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments, 100(2), 307-319.
• Bellon, H., Jarrige, J. J. & Sorel, D. (1979). Les activités magmatiques égéennes de l'Oligocène à nos jours et leurs cadres géodynamiques. Données nouvelles et synthèse. Revue du géologie dynamique et géographie physique, 21, 41-55.
• Besenecker, H. (1973). Neogen und Quartär der Insel Chios (Ägäis) [Unveröffentlicht doktorarbeit]. Freien Universität Berlin.
• Bilgin, M., Joniak, P., Mayda, S., Göktaş, F., Peláez-Campomanes, P. & van den Hoek Ostende, L. (2021). Micromammals from the late early Miocene of Çapak (western Anatolia) herald a time of change. Journal of Palaeontology, 95(5), 1-18
• Bonis, L. de, Koufos, G. D. & Sen, S., (1997a). The Sanitheres (Mammalia, Suoidea) from the Middle Miocene of Chios Island, Aegean Sea, Greece. Revue de Paléobiologie, 16, 259-270.
• Bonis, L. de, Koufos, G. D. & Sen, S. (1997b). A giraffid from the Middle Miocene of the Island of Chios, Greece. Palaeontology, 40, 121-123.
• Bonis, L. de, Koufos, G. D. & Şen, Ş. (1998). Ruminants (Bovidae and Tragulidae) from the Middle Miocene (MN5) of the Island of Chios, Aegean Sea (Greece). Neues Jahrbuch für Geologie ve Paläontologie Abhandlungen, 210, 339-420.
• Borsi, S., Ferrara, C., Innocenti, F. & Mazzuoli, R. (1972). Geochronology and petrology of recent volcanics of Eastern Aegean Sea. Bulletin of Volcanology, 36, 473-496.
• Brinkmann, R., Flügel, E., Jacopshagen, V., Lechnert, H., Rendel, B. & Trick, P. 1972. Trias, Jura und Unterkreide der Halbinsel Karaburun (West Anatolien). Geology and Paleontology, 6, 139-150.
• Çakmakoğlu, A. ve Bilgin, Z. R. (2006). Karaburun Yarımadası’nın Neojen öncesi stratigrafisi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 132, 33-62.
• Çakmakoğlu, B., Göktaş, F., Demirhan, M. ve Helvacı, C. (2013). Karaburun Yarımadası’nın kuzey kesimindeki killerin stratigrafisi, sedimantolojisi ve ekonomik kullanım olanaklarının araştırılması. Türkiye Jeoloji Bülteni, 56(1), 39-58. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tjb/issue/28136/299042
• Dönmez, M., Türkecan, A., Akçay, A. E., Hakyemez, H. Y. ve Sevin, D. (1998). İzmir ve kuzeyinin jeolojisi, Tersiyer volkanizmasının petrografik ve kimyasal özellikleri (Rapor no: 10181). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Dönmez, M., Akçay, A. E. ve Türkecan, A. 2014. 1:100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları Serisi, İzmir-K18 Paftası, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Yayınları No: 213, Ankara.
• Ejima, Y., Fujina, T., Tagaki, H., Shimada, K., Iwagana, T., Yoneda, Y. & Murakomi, Y. (1987). The pre-feasibility study on the Dikili-Bergama geothermal development Project in the Republic of Turkey, Progress Report II (yayımlanmamış).
• Emre, Ö., Özalp, S., Doğan, A., Özaksoy, V., Yıldırım, C. ve Göktaş, F. (2005). İzmir yakın çevresinin diri fayları ve deprem potansiyelleri. (Rapor no: 10754). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Ercan, T., Satır, M., Sevin, D. ve Türkecan, A. (1997). Batı Anadolu’da Tersiyer ve Kuvaterner yaşlı volkanik kayaçlarda yeni yapılan radyometrik yaş ölçümlerinin yorumu. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 119, 103-112.
• Erdoğan, B. (1990). İzmir-Ankara Zonu’nun İzmir ile Seferihisar Arasındaki Bölgede Stratigrafik Özellikleri ve Tektonik Evrimi. Türkiye Petrol Jeologları Derneği Bülteni, 2(1), 1-20.
• Erdoğan, B., Altıner, D., Güngör, T. ve Özer, S. (1990). Karaburun Yarımadası’nın jeolojisi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 111, 1-24.
• Eşder, T., Yakabağ, A., Sarıkaya, H. ve Çiçekli, K. (1991). Aliağa (İzmir) yöresinin jeolojisi ve jeotermal enerji olanakları (Rapor no: 9467). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Gemici, Ü. & Filiz, Ş. (2001). Hydrochemistry of Çeşme geothermal area in western Turkey. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 110, 171-187.
• Genç, Ş. C. ve Yılmaz, Y, (2000). Aliağa dolaylarının jeolojisi ve genç tektoniği. Batı Anadolunun Depremselliği Sempozyumu (BADSEM), Bildiri Özleri Kitabı, (s.152-159).
• Geraads D & Güleç E. 2003. Proboscidea from the middle Miocene hominoid site of Çandır (Turkey). In Güleç E., Begun D. & Geraads D. (eds), Geology and vertebrate paleontology of the middle Miocene hominoid locality Çandır (Central Anatolia, Turkey). Courier Forschungsinstitut Senckenberg, 240, 235-239.
• Göktaş, F., Ünay, E., 2000. The stratigraphy of the NW parts of the Akhisar (Manisa) Neogene basin. IESCA-2000, Abstracts, 72.
• Göktaş, F. (2010). Çeşme Yarımadası’ndaki Neojen tortullaşması ve volkanizmasının jeolojik etüdü (Rapor no: 11389). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü.
• Göktaş, F. (2011). Urla (İzmir) çöküntüsündeki Neojen tortullaşması ve volkanizmasının jeolojik etüdü (Rapor no: 11568). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Göktaş, F. (2014a). Karaburun Yarımadası kuzey kıyı kesiminin Neojen stratigrafisi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi 148, 43-61.
• Göktaş, F. (2014b). Karaburun (İzmir) çevresinin Neojen stratigrafisi ve palecoğrafik evrimi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 149, 71-94.
• Göktaş, F. (2016a). İzmir -Dış- Körfezi’ndeki adaların Neojen stratigrafisi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 152, 1- 24.
• Göktaş, F. (2016b). Ildır Körfezi güneyindeki bölgenin Neojen stratigrafisi, Çeşme Yarımadası (Batı Anadolu). Türkiye Jeoloji Bülteni, 59(3), 299-321. https://doi.org/10.25288/tjb.298048
• Göktaş, F. ve Çakmakoğlu, A. (2018a). 1:100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları Serisi, Urla-K16 Paftası. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Yayınları, No: 257.
• Göktaş, F. ve Çakmakoğlu, A. (2018b). 1:100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları Serisi, Urla-L16 Paftası. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Yayınları, No: 258.
• Göktaş, F. ve Çakmakoğlu, A. (2018c). 1:100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları Serisi, Urla-L17 Paftası. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Yayınları, No: 259.
• Göktaş, F. (2020). Çeşme Yarımadası’nın Neojen stratigrafisi ve bölgesel korelasyonu, Batı Anadolu. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 162, 31-54.
• Göktaş, F., Kaya, T.T., Tarhan, E. ve Mayda, S. (2023). Karaburun Yarımadası’nın Geç Miyosen Stratigrafisi, Yeni Memeli Bulguları ve Bölgesel Korelasyon, Batı Anadolu. Türkiye Jeoloji Bülteni, 66(1), 1-22. https://doi.org/10.25288/tjb.1126743
• Güngör, T. (1989). Karaburun Yarımadası Balıklıova-Barbaros arasındaki bölgenin jeolojisi ve yapısal evrimi [Yüksek Lisans Tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Gürer, Ö. F., Sarica-Filoreau, N., Özburan, M., Sangu, E. & Doğan, B. (2009). Progressive development of the Büyük Menderes Graben based on new data, western Turkey. Geological Magazine, 146(5), 652-673.
• Helvacı, C., Ersoy, Y., Sözbilir, H., Erkül, F., Sümer, Ö. & Uzel, B. 2009. Geochemistry and 40Ar/39Ar geochronology of Miocene volcanic rocks from the Karaburun Peninsula: Implications for amphibole- bearing lithospheric mantle source, Western Anatolia. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 185, 181-202.
• Hilgen, F., Lourens, L. J., Van Dam, J. A., with contributions by Beu, A. G., Boyes, A. F., Cooper, R. A., Krigsman, W., Ogg, J. G., Piller, W. E., Wilson, D. S. (2012). The Neogene Period. In: Gradstein, F.M., Ogg, J.G., Schmitz, M. & Ogg, G. (Eds), The Geological Time Scale 2012, (pp. 923-978). Elsevier Publications.
• Innocenti, F. & Mazzuoli, R. (1972). Petrology of the Izmir-Karaburun volcanic area (West Turkey). Bulletin of Volcanology, 36, 1-22.
• Kaçmaz, H. & Köktürk, U. (2004). Geochemistry and mineralogy of zeolitic tuffs from the Alaçatı (Çeşme) Area, Turkey. Clays and Clay Minerals, 52(6), 705-713.
• Karacık, Z., Genç, Ş.C. & Gülmez, F. (2013). Petrochemical features of Miocene volcanism around the Çubukludağ graben and Karaburun peninsula, western Turkey: Implications for crustal melting related silicic volcanism. Journal of Asian Earth Sciences, 73, 199- 217.
• Kaya, O. (1979). Orta Doğu Ege çöküntüsünün (Neojen) stratigrafisi ve tektoniği. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 22(1), 35-58.
• Kaya, O. (1981). Miocene reference section for the coastal parts of West Anatolia. Newsletters on Stratigraphy, 10, 164-191.
• Kaya, O. & Savaşçın, M. Y. (1981) Petrologic significance of the Miocene volcanic rocks in Menemen, West Anatolia. Agean Earth Sciences, 1, 45-58.
• Kaya, T., Geraads, D. & Tuna, V. (2003). A new Middle Miocene fauna from Mordoğan (Western Turkey). Paläontologische Zeitschrift, 77(2), 293-302.
• Kaya, T., Geraads, D. & Tuna, V. A. 2005. New late Miocene mammalian fauna in the Karaburun Peninsula (Western Turkey). Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie Abhandlungen, 236(3): 321-349.
• Koçak, A. (1974). Çeşme ılıcası hidrojeolojik etüt raporu (Rapor no: 5321). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Kondopoulou, D., de Bonis, L., Koufos, G. D. & Sen, S. (1993). Palaeomagnetic and biostratigraphic data from the middle Miocene vertebrate locality of Thymiana (Chios Island, Greece). Proceedings of the 2nd Congress of the Geophysical Society of Greece 1, p.626-635
• Konidaris, G. E. & Koufos, G. D. (2013). Late Miocene Proboscidea (Mammalia) from Macedonia and Samos Island, Greece: preliminary results. Paläontologische Zeitschrift, 87, 121-140.
• Koufos, G. D., de Bonis, L. & Sen, S., (1995). Lophocyon paraskevaidisi, a new viverrid (Carnivora, Mammalia) from the Middle Miocene of Chios Island, Greece. Geobios, 28, 511-523.
• Koufos, D., de Bonis, L. & Sen, S., (1995). Lophocyon paraskevaidisi, a new viverrid (Carnivora, Mammalia) from the Middle Miocene of Chios Island, Greece. Geobios, 28, 511-523.
• Koufos, G. D., Kostopoulos, D. S., Vlachou, T. D. & Konidaris, G. E. (2009). The Late Miocene mammal fauna of Samos, Greece. History, Stratigraphy and Localities. 13th Congress RCMNS (Regional Committee on Mediterranean Neogene Stratigraphy), (p.295).
• Le Bas, M. J., Le Maitre, R. W., Streckeisen, A., Zanettin, B. (1986). A chemical classification of volcanic rocks based on total alkali-silica diagram. Journal of Petrology, 27, 745-750.
• Lehmann, U. & Tobien, H. (1995). Artiodactyle fossilien (Mammalia) aus dem Miozän von Thymiana, Chios. Annales de Géologie des Pays Helléniques, 36, 403-414.
• Logan, B. W., Rezak, R. & Ginsburg, R. N. (1964). Classification and environmental significance of algal stromatolites. The Journal of Geology, 72(1), 68-83.
• Markov, G. N. & Vergiev, S. (2010). First report of cf. Protanancus (Mammalia, Proboscidea, Amebelodontidae) from Europe. Geodiversitas, 32(3): 493-500.
• Öngür, T. (1972). Dikili-Bergama jeotermal araştırma sahasına ilişkin jeoloji raporu (Rapor no: 5444). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).
• Peláez-Campomanes, P. 2023. Personal communication. Museo Nacional de Ciencias Naturales - CSIC, Madrid, Spain.
• Paraskevaidis, I. (1940). Eine obermiocäne fauna von Chios. Neues Jahrbuch für Mineralogie geologie und Paläontologie, 83, 363–442.
• Radovic, P., Mayda, S., Alaburic, S., & Markovic, Z. (2021). Percrocuta miocenica (Percrocutidae, Carnivora) from the middle Miocene of Brajkovac (Central Serbia). Geobios, 65, 41-49.
• Rummel, M. (1998). Die Cricetiden aus dem Mittel-und Obermiozän der Türkei. Documenta Naturae, 123, 1-300.
• Sümer, Ö. (2007). Güzelbahçe (İzmir) Çevresinin alüvyonel sedimantolojisi ve aktif tektoniği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Sümer, Ö., Akbulut, M. & İnaner, H. (2020). New geosite candidates from Urla (İzmir, Western Anatolia, Turkey): a list of geological assets nested with antique and modern cultural heritage. Turkish Journal of Earth Sciences, 29, 1017-1032.
• Şen, Ş. & Sarıca-Floreau, N. (2011). Middle-Late Miocene Spalacidae (Mammalia) From Western Anatolia, and the Phylogeny of the Family. Yerbilimleri, 32(1), 21-50.
• Thenius, E. (1956). Die Suiden und Tayassuiden des steirischen Tertiars. Sitzungsberichte der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Mathematisch naturwissenschftlichen Klasse, 165 (5), 337-379.
• The NOW Community (2023). New and Old Worlds Database of Fossil Mammals (NOW). Licensed under CC BY 4.0. Retrieved (20.09.2022) from https://nowdatabase.org/now/database/.
• Tobien, H. (1980). A note on the skull and mandible of a new choerolophodont mastodont (Proboscidea, Mammalia) from the middle Miocene of Chios (Aegean Sea, Greece). In: L. L. Jacobs (ed.) Aspects of vertebrate history: Essays in honor of Edwin Harris Colbert. Museum of Northern Arizona Press, 299-307.
• Türkecan, A., Ercan, T. ve Sevin, D. (1998). Karaburun Yarımadası’nın Neojen volkanizması (Rapor no: 10185). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (Yayımlanmamış).
• Yılmaz, Y. (2000). Ege bölgesinin aktif tektoniği. Batı Anadolu’nun depremselliği Sempozyumu (BADSEM-2000), Bildiri Özleri Kitabı, (s.3-14).
• Yılmaz, Y., Genç¸ Ş.C., Gürer, Ö.F., Bozcu, M., Yılmaz, K., Karacık, Z., Altunkaynak, S. & Elmas, A. (2000). When did the western Anatolian grabens begin to develop? In: Bozkurt, E., Winchester, J. A., & Piper, J. D. A. (eds) Tectonics and Magmatism in Turkey and the Surrounding Area. Geological Society of London, Special Publication 173, 353–384
• Yılmazer, S. ve Yakabağı, A. (1995). Çeşme Fevzi Yıldız jeotermal kuyusunun kuyu bitirme raporu (Rapor no: 9955). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü (yayımlanmamış).