Aim: Child abuse and
neglect is a public healthcare problem with medical, legal, developmental and
psychosocial comprehension, having complex causes and tragic consequences. The
incidence of it in societies is not fully detected. We aimed to measure the
knowledge levels of doctors and allied healthcare personnel in emergency
departments (ED) about child maltreatment, compare with non-healthcare control
group and find out the altering factors.
Material
and Methods: In
our study, a group of 400 consisted of ED doctors, pediatricians and other
healthcare providers who were working in Teaching, University and General
Hospital ED in Ankara and 105 subjects as a control group were included. A
survey consisting of the demographic questions which also had myth part about
child abuse and neglect was configured.
Results:
Among the demographics and myth beliefs, it was found that the institutions
where the doctors and allied staff work affect their belief in myths, the
experience duration is a variable between healthcare staff, receiving training
about child abuse is an altering factor for success rate and having children of
own doesn’t affect the accuracy significantly (P > 0.05). The success rates
of the control group showed similarity with allied personnel to each myth (P >
0.05). However, the control group had low accuracy on myths 7, 18, 19, 22, 25,
27, 30, and 35 than doctors.
Conclusion:
All the healthcare providers who work in pediatric and emergency medicine
clinics where pediatric patients are encountered mostly should know signs and
symptoms of child abuse and neglect, in addition have responsibilities for
reporting them to the legal departments. Furthermore, regular training programs
should be applied both to community and healthcare system to disprove the myths
on this topic.
Amaç: Çocuk
istismarı ve ihmali, karmaşık nedenleri ve trajik sonuçları sebebiyle tıbbi,
yasal, gelişimsel ve psikososyal bir halk sağlığı sorunudur. Toplum içindeki
gerçek insidansı tam olarak bilinmemektedir. Çalışmamızda acil servislerde
çalışan hekimler ve yardımcı sağlık personelinin çocuk istismarı ve ihmali
hakkında bilgi düzeylerini ölçmeyi; elde edilen sonuçları sağlık çalışanı
olmayan kontrol grubuyla karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç ve
Yöntemler: Çalışmamıza Ankara İlindeki Eğitim Araştırma,
Üniversite ve Devlet hastanelerinde çalışan acil doktorları, pediatri hekimleri
ve diğer sağlık çalışanlarından oluşan 400 kişilik bir çalışma grubu ve 105
katılımcıdan oluşan kontrol grubu dahil edilerek yapılmıştır. Katılımcılara hem
demografik sorulardan oluşan hem de çocuk istismarı ve ihmali konusunda genel
olarak inanılan mitleri içeren birer anket uygulanmıştır.
Bulgular: Demografik
sorular ve mitler içeren ankette, doktorlar ve yardımcı sağlık çalışanlarının
çalıştıkları kurumların mitlere bakış açısını etkilediği, deneyim süresinin
sağlık çalışanları için bir değişken olduğu, çocuk istismarı konusunda eğitim
almış olmanın belirleyici olduğu fakat çocuk sahibi olmanın cevaplardaki
doğruluğu anlamlı şekilde etkilemediği tespit edilmiştir (p>0,05). Kontrol
grubunun başarı oranları her mit için yardımcı sağlık personeli ile benzerlik
göstermiştir (p> 0,05). Ancak kontrol grubunun 7, 18, 19, 22, 25, 27, 30 ve
35 numaralı mitlerde doktorlara göre düşük doğruluk oranları tespit edilmiştir.
Sonuçlar: Acil
servislerinde ve çoğunlukla çocuk yaş grubunun bakıldığı pediatrik acil
servislerinde çalışan tüm sağlık çalışanlarının çocuk istismarı ve ihmaline
dair belirti ve bulgularını bilmeleri gerekmektedir. Ayrıca yasal birimlere
bildirmeye yönelik sorumlulukları mevcuttur. Bu konudaki mitleri çürütmeye
yönelik düzenli eğitim programları hem sağlık sisteminde hem de toplum
düzeyinde uygulanmalıdır.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Özgün Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 16 Mart 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 8 Sayı: 1 |
e-ISSN: 2149-8296
The content of this site is intended for health care professionals. All the published articles are distributed under the terms of
Creative Commons Attribution Licence,
which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.