Honaz (Denizli) Orman Planlama Birimi’nin damarlı bitkileri

Yıl 2020, , 43 - 54, 26.03.2020

Mustafa Karaköse

https://doi.org/10.18182/tjf.596878

Cited By: 1

Öz

Bu çalışma 2009-2010 yılları arasında Honaz Orman Planlama Birimi’nin damarlı bitkileri tespit etmek amacı ile yapılmıştır. Çalışma alanı Denizli ili içerisinde, Akdeniz ile İran-Turan fitocoğrafik bölgeleri arasında kalmaktadır. Çalışma sonucunda 56 familyaya ait 276 damarlı bitki taksonu tespit edilmiştir. Tespit edilen bitki taksonlarından 3’ü Pteridophyta bölümüne, 273’ü ise Magnoliophyta bölümüne aittir. Magnoliophyta bölümüne ait bitki taksonlarından 7’si (%2.5) Pinidae alt-sınıfı, 266’sı ise Magnoliidae alt-sınıfı içerisinde kalmaktadır. Çalışma sonucu tespit edilen 276 taksondan 39’u Türkiye için endemiktir. Çalışma alanının endemizm oranı ise %14.1 olarak hesaplanmıştır. Tespit edilen endemik taksonların tehlike kategorilerine göre dağılımları ise; 1 (2.6%) tehlikede (EN), 3 (7.7%) zarar görebilir (VU), 11 (28.2%) tehlike altına girebilir (NT) ve 24 (61.5%) en az endişe verici (LC)’dir. Takson zenginliği dikkate alındığında en zengin Asteraceae (41 bitki taksonu) familyasıdır. Bu familyayı sırası ile Lamiaceae, Brassicaceae, Fabaceae, Rosaceae takip etmektedir. Çalışma alanında saptanan 276 taksonun 125’inin (%45.3) fitocoğrafik bölgesi belirlenebilmiştir. Bu taksonlardan %17’si (47 takson) Doğu Akdeniz, %13’ü (36 takson) Akdeniz, %7.9’u (22 takson) İran-Turan, %3.9’u (11 takson) Avrupa-Sibirya, %2.2’si (6 takson) Doğu Akdeniz (Dağ), %0,4’ü (1 takson) Omni Akdeniz, %55’i (153 takson) kozmopolit ve geniş yayılışlıdır. Honaz Orman Planlama Birimi içerisinde tespit edilen taksonlardan Hemikriptofitler (%50) 138 takson ile dominant durumda olup, bunu daha sonra Terofitler (51 takson), Fanerofitler (41 takson), Kriptofitler (24 takson), Kamafitler (22 takson) ve Tırmanıcı (2 takson) karakterde hayat formları takip etmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Bitkisel biyoçeşitlilik, Endemik, Flora, Türkiye

Vascular plants of Honaz (Denizli) Forest Planning Unit

Öz

This study was conducted to determine the vascular plants of Honaz Forest Planning Unit between 2009-2010. The study area is located between the Mediterranean and Iran-Turanian phytogeographic regions in Denizli province. Because of this study, 276 vascular plant taxa belonging to 56 families were determined. Three of the identified plant taxa belong to Pteridophyta section and 273 belong to Magnoliophyta section. Seven (2.5%) of the plant taxa in the Magnoliophyta section belong to the Pinidae subclass and 266 are within the Magnoliidae subclass. Number of endemic taxa identified was 39 and the endemism rate of the study area was calculated as 14.1%. The distribution of the threat categories is as follows: one taxa in Endangered (EN), 3 taxa in Vulnerable (VU), 11 taxa in Near Threatened (NT), 24 taxa in Least Concern (LC). The richest family was Asteraceae (with 41 taxa), followed by Lamiaceae (with 25 taxa), Brassicaceae (with 21 taxa), and Fabaceae (with 21 taxa). The phytogeographic regions of 125 taxa represented in the study area are as follows: East Mediterranean 17% (47 taxa), Mediterranean 13% (36 taxa), Irano-Turanian 3.9% (11 taxa), Euro-Siberian 2.2% (6 taxa), East Mediterranean (mount) 0.4% (1 taxon), Omni-Mediterranean 0.4% (1 taxon), and multiregional or of unknown phytogeographic origin 55% (153 taxa). Raunkiaer’s life forms showed that Hemicryptophytes with 138 taxa, Therophytes with 51 taxa and Phanerophytes with 41 taxa were the most frequent life forms. 

Anahtar Kelimeler

Plant biodiversity, Endemic, Flora, Turkey

Kaynakça

• Akman, Y., 2011. İklim ve Biyoiklim. Palme Yayıncılık, Ankara.
• Akman, Y., Ketenoğlu, O., Kurt, F., 2011. Vejetasyon Ekolojisi ve Araştırma Metodları. Palme Yayıncılık, Ankara.
• Akyol, A., Akbulut, E., 2017. Korunan alanların planlanması ve etkin yönetiminde ziyaretçi özellikleri ve algılarının önemi: Kurşunlu Şelalesi Tabiat Parkı örneği. Türkiye Ormancılık Dergisi, 18(3): 197-206.
• Archibold, O.W., 1995. Ecology of World Vegetation. Chapman and Hall Inc., London.
• Bekat, L., 1992. Denizli-Acıpayam Bozdağ’ın Flora ve Vejetasyonu. Ege Üniv. BAP Projesi, Proje Numarası:1988/013, İzmir.
• Bulut, S., Keleş, S., Günlü, A., 2016. Değişik yaşlı orman amenajman planlamasında bilgisayar destekli model. Anadolu Orman Araştırmaları Dergisi, 2(1-2): 25-31.
• Çiçek, M., 2001. Çökelez Dağı’nın (Denizli) florası. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• ÇOB, 2007. Ulusal Biyolojik Çeşitlilik Stratejisi ve Eylem Planı Taslağı. Çevre ve Orman Bakanlığı, Ankara.
• Davis, P.H., 1965. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1967. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 2, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1970. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 3, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1972. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 4, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1975. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 5, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1978. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 6, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1982. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 7, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1984. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 8, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, P.H., 1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 9, Edinburgh University Press, Edinburgh.Davis, P.H., Mill, R.R., Tan, K., 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 10., Edinburgh University Press, Edinburgh.
• De Bello, F., Lavorel, S., Gerhold, P., Reier, Ü., Partel, M., 2010. A biodiversity monitoring framework for practical conservation of grasslands and shrublands. Biological Conservation, 143: 9-17.
• Demir, M., Çağatay, A., Kırış, R., 2008. Türkiye’de Orman Amenajmanının Geçirdiği Evrelerin Kısa Tarihçesi, Orman ve Biyolojik Çeşitlilik (Eds.. Ülgen, H. ve Zeydanlı, U.), Doğa Koruma Merkezi, Ankara, s. 10-11.
• Dimopoulos, P., Georgiadis, T., 1992. Floristic and phytogeographical analysis of mount killini (NE Peloponnisos, Greece). Phyton: annales rei botanicae, 32(2): 283-305.
• DKMP, 2017. Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. http://www.milliparklar.gov.tr/Anasayfa/istatistik.aspx?sflang=tr, Erişim: 14.05.2019.
• Duran, A., Hamzaoğlu, E., 2002. Flora of Kazankaya Canyon (Yozgat-Çorum). Turkish Journal of Botany, 26(5): 351-369.
• EC, 2011. European Comission: The EU Biodiversity strategy to 2020. Belgium.
• Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., Adıgüzel, N., 2000. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı, Eğrelti ve Tohumlu Bitkiler (Red Data Book of Turkish Plants, Pteridophyta and Spermatophyta). Barışcan Ofset, Ankara.
• Eler, Ü., 2008. Türkiye'de orman amenajman yönetmeliğinin tarihsel gelişimi. Türkiye Ormancılık Dergisi, 9(2): 89-98.
• Fakir, H., 2006. Flora of Bozburun mountain and its environs (Antalya-Isparta-Burdur, Turkey). Turkish Journal of Botany, 30(3): 149-169.
• Gemici, Y., Oluk, S., 1999. Babadağ (Denizli)’ın Flora ve Vejetasyonu. TÜBİTAK Projesi (TBAG-1387), İzmir.
• Green, R.E., Balmford, A., Crane, P.R., Mace, G.M., Reynolds, J.D., Turner, A.R.K., 2005. A framework for ımproved monitoring of biodiversity: Responses to the world summit on sustainable development. Essays, Conservation Biology, 19(1): 56-65.
• Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M., Babaç, M.T., 2012. Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını, İstanbul.
• Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T., Başer, K.H.C., 2000. Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Vol. 11, Suppl. 2. Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Gürcan, B., Düşen, O., 2015. The flora of Denizli city. Biological Diversity and Conservation, 8(2): 92-113.
• Işık, K., Yaltırık, F., Akesen, A., 1997. Ormanlar, biyolojik çeşitlilik ve doğal mirasın korunmasi. XI. Dünya Orm. Kong. Bildiriler Kitabı, Cilt 2, 13-22 Ekim, Antalya, Türkiye, s. 3-27.
• Karahalil, U., Köse, S., Çelik, D.A., Küçümen, A., 2011. Köprülü kanyon milli parkı orman amenajman planının koruma hedeflerine göre modelleme ile hazırlanması. KSÜ Mühendislik Bilimleri Dergisi, 1: 122-130.
• Karaköse, M., Akbulut, S., Bayramoğlu, M.M., 2018. Espiye (Giresun) orman planlama birimi’nin istilacı yabancı türleri. Türkiye Ormancılık Dergisi, 19(2): 120-129.
• Karaköse, M., Terzioğlu, S., 2019. Flora and botanic tourism potential of Yaralıgöz (Kastamonu) education and observation forest. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 19(1): 116-136.
• MEA, 2005. Millennium Ecosystem Assessment: Ecosystems & Human Well-being – Synthesis. Island Press, Washington, DC.
• OGM, 2017. Ekosistem tabanlı fonksiyonel orman amenajman planlarının düzenlenmesine ait usul ve esaslar. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü Orman İdaresi ve Planlama Dairesi Başkanlığı, Ankara.
• Özhatay, N., Byfield, A., Atay, S., 2005. Türkiye’nin 122 Önemli Bitki Alanı. WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı) yayını, İstanbul.
• Özhatay, N., Kültür, Ş., Gürdal, B., 2013. Check-list of additional taxa to the Supplement Flora of Turkey VI. Journal of Faculty of Pharmacy of Istanbul University, 43(1): 33–82.
• Özhatay, N., Kültür, Ş., Gürdal, B., 2015. Check-list of additional taxa to the Supplement Flora of Turkey VII. Journal of Faculty of Pharmacy of Istanbul University, 45(1): 61–86.
• Özhatay, N., Kültür, Ş., Gürdal, B., 2017. Check-list of additional taxa to the supplement flora of Turkey VIII. Journal of Faculty of Pharmacy of Istanbul University, 47(1): 30-44.
• Pullin, A.S., Baldi, A., Can, O.E., Dieterich, M., Kati, V., Livoreil, B., Lovei, G., Mihok, B., Nevin, O., Selva, N., Souso, P.I., 2009. Conservation focus on Europe: Major conservation policy issues that need to be informed by conservation science. Conservation Biology, 23: 818-824.
• Raunkiaer, C., 1934. The Life Forms of Plants and Statictical Plant Geography. Clarendon Press, Oxford.
• Semiz, G., Celik, A., 2005. Flora of Mt Aydogdu (Denizli/Turkey). Natura Croatica: Periodicum Musei Historiae Naturalis Croatici, 14(3): 185-212.
• Tığlı, E.H., Fakir, H., 2017. Bucak (Burdur) yöresindeki bazı doğal orkide türlerinin yayılış alanları, morfolojik ve fenolojik özellikleri. Türkiye Ormancılık Dergisi, 18(4): 289-294.
• Tuzlacı, E., 1975. Honaz Dağı’nın Bitkisel Örtüsü. TÜBİTAK Projesi (TBAG-135), İstanbul.
• WCMC, 1994. Biodiversity Data Sourcebook, World Conservation Monitoring Centre,Biodiversity Series No:1, World Conservation Pres, Cambridge.