The effect of soil cultivation methods with different machine on planting success in arid and semi-arid area aforestations

Yıl 2016, Cilt: 17 Sayı: 1, 12 - 19, 28.03.2016

Süleyman Gülcü , İsmail Çelik

https://doi.org/10.18182/tjf.56709

Cited By: 2

Öz

In this study which analyzes the effect of different tillage methods on planting success in arid and semi-arid area forestations, 12 different processes were tested. Within this scope, deep subsurface tillage in full range with double and triple ripper, top soil tillage with light and heavy disk harrow and gradoni type terrace making with two furrow plough processes were applied either singly or combined. In plantings, containerized seedlings of Black Pine, Taurus Cedar and Crimean Juniper were used. The experiment was laid out as completely randomized plot design with 3 replications in Karaman/Ayrancı region. At the end of first and second vegetation periods after planting, survival percent, sapling height, elongation of the terminal shoot and basal diameter measurements were done. Data were evaluated in SPSS statistics package program. According to Variance Analysis and Duncan test results, among processes taken to experiment, processes no 2 (double riper+gradoni terrace) and no 8 (triple riper+gradoni terrace) were included in the most successful five or six process and suggested for all three species thinking that it would be economic and enable application easiness. According to survival percent results obtained at the end of first and two vegetation processes, first of all Crimean Juniper and Taurus Cedar can be preferred in forestation in and around the experiment area due to high survival percent. Although Black pine has given 43% of survival percent as of the second year, considering its natural propagation, biological and silvicultural characteristics, it should absolutely be planted in forestation of arid and semi-arid areas. 

Anahtar Kelimeler

Arid, Semi-arid area, Forestation, Soil cultivation, Planting success, Black pine, Taurus cedar, Crimean juniper

Kurak ve yarı kurak alan ağaçlandırmalarında değişik makineli arazi hazırlığı yöntemlerinin dikim başarısı üzerine etkileri

Öz

Kurak ve yarı kurak alan ağaçlandırmalarında, değişik toprak işleme yöntemlerinin dikim başarısı üzerine etkilerini konu alan bu çalışmada, 12 farklı işlem araştırma kapsamına alınmıştır. Bu kapsamda ikili ve üçlü riperle tam alanda derin alt toprak işleme, hafif ve ağır diskaro ile üst toprak işleme ve çift soklu pullukla gradoni tipi teras yapımı işlemlerinin bazıları tek başına bazıları ise kombine olarak uygulanmıştır. Dikimlerde, tüplü Anadolu karaçamı, Toros sediri ve Boz ardıç fidanları kullanılmıştır. Deneme alanı Karaman-Ayrancı yöresinde tesadüf parselleri deneme desenine uygun ve 3 yinelemeli olarak kurulmuştur Dikimden sonraki birinci ve ikinci vejetasyon dönemleri sonunda yaşama yüzdesi, fidan boyu, son yıla ait sürgün boyu ve dip çap ölçümleri yapılmıştır. Elde edilen veriler SPSS istatistik paket programında değerlendirilmiştir. Yapılan Varyans Analizi ve Duncan testi sonuçlarına göre, denemeye alınan işlemlerden ölçülen tüm karakterler bakımından 2 (2’li riper+gradoni teras) ve 8 (3’lü riper+gradoni teras) nolu işlemler, en başarılı ilk beş yada altı işlem arasında yer aldığı için ekonomik ve uygulama kolaylığı olabileceği düşünülerek her üç tür içinde önerilmiştir. İlk iki vejetasyon dönemi sonunda tespit edilen yaşama yüzdesi sonuçlarına göre ise öncelikle Boz ardıç ve Toros sediri yüksek yaşama oranları nedeniyle deneme alanının temsil ettiği ekolojik şartlardaki ağaçlandırmalarda tercih edilebilir. Her ne kadar ikinci yıl sonu itibariyle %43’lük bir yaşama oranı ortaya koysa da, doğal yayılışı, biyolojik ve silvikültürel özellikleri göz önünde bulundurularak kurak ve yarı kurak alan ağaçlandırmalarında mutlaka Anadolu karaçamına da yer verilmelidir. 

Anahtar Kelimeler

Kurak, Yarı-kurak, Ağaçlandırma, Toprak işleme, Dikim başarısı, Karaçam, Toros sediri, Boz ardıç

Kaynakça

• Akalan, İ., 1987. Toprak Bilgisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Yayın No: 1058, Ankara.
• Boydak, M., Zoralioğlu, T., 1992. Eskişehir-Karasakal Yöresi yarı kurak alanların ağaçlandırılmasında makineli arazi hazırlığı yöntemleri üzerine araştırmalar. İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi (JFFIU), İstanbul, 42(2):45-61.
• Gülcü, S., Gültekin, H.C., 2005. Göller Yöresi Boylu ardıç (Juniperus excelsa Fidan Kalite Kriterleri Bakımından Karşılaştırılması. Kafkas Üniversitesi, Artvin Orman Fakültesi Dergisi, 6:121-127.
• Gültekin, H.C., Gülcü, S., Gültekin, Ü.G., 2006. Boylu ardıçta (Juniperus exelsa Bieb.) boş tohumların ayrılması ve tohumları sınıflandırmanın çimlenme yüzdesine etkileri. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 56(1): 197-212.
• Kırdar, E., Özel, H.B., Ertekin, M., Demir, N., 2011. Kurak ve yarı kurak iklim bölgelerinde ağaçlandırma çalışmaları (Çankırı örneği) üzerine değerlendirme. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Çölleşme ve Erozyonla Mücadele Genel Müdürlüğü, Kurak ve Yarı Kurak Alan Yönetimi Çalıştayı, 5-8 Aralık 2011, Nevşehir (Ürgüp).
• OGM, 2014. Toprak analizi sonuçlarının değerlendirilmesi. Orman Genel Müdürlüğü, Orman, Toprak ve Ekoloji Araştırmaları http://ekoloji.ogm.gov.tr/Dokumanlar/Toprak analizi %20 sonuçlarının %20 değerlendirilmesi.pdf, Erişim: 12.07.2014. Müdürlüğü, Ankara, %20
• Pamay, B., 1955. Türkiye ardıç türleri ve yayılışları. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1): 91- 112.
• Rubner, K., 1949. Die Waldgesellschaften in Bayern- Forstwiss, Praxis.
• SPSS, Inc., 1998, SPSS for Windows. Released 10.0, SPSS Inc., Chicago, IL., USA.
• Şensoy, S., 2007. İklim sınıflandırmaları, uzun yıllık türkiye iklim Müdürlüğü web sitesi, Ankara. http://www.meteor. gov.tr/2005/genel/iklim/turkiyeiklimi.htm, 06.02.2012. DMİ Genel Erişim:
• Uluocak, N., 1977. Kuraklık ve Kurak Bölgelerin Özellikleri, Kurak Mıntıkalar Ormancılık Problemleri Ders Notları, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi, İstanbul.
• Ürgenç, S., 1986. Ağaçlandırma Tekniği. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, Yayın no: 3314-375, İstanbul.
• Ürgenç, S., 1998. Ağaçlandırma Tekniği. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, Yayın no: 3994-441, İstanbul.
• Ürgenç, S., ve Çepel, N., 2001. Ağaçlandırma için Tür Seçimi, Tohum Ekimi ve Fidan Dikiminin Pratik Esasları. Tema Yayınları, Yayın no:33, İstanbul.
• Walter, H., 1958. Kurak Zamanların Tespitinde Esas Olarak Kullanılan Klima-Diagram (Çev.: Selman Uslu). İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri: B, 8(2): 95-104.
• Zoralioğlu, T., 1990. Eskişehir Yöresi Kurak ve Yarı Kurak Alanları Ağaçlandırılmasında Uygulanabilecek Makineli Arazi Hazırlığı Yöntemlerinin Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar. Kavak ve Hızlı Gelişen Yabancı Tür Orman Ağaçları Araştırma Enstitüsü, Teknik Bülten no: 149, İzmit.
• Zoralioğlu, T., 2006. Kurak ve Yarı Kurak Alanların Ağaçlandırılmasında Uygulanabilecek Makineli Arazi Hazırlığı Yöntemleri. Türkiye’de Yarı Kurak Bölgelerde Yapılan Uygulamalarının Değerlendirilmesi Çalıştayı, 7-10 Kasım 2006, Ankara. ve Erozyon Kontrolü