Giriş : Bu çalışmanın amacı, İstanbul'un bir ilçesindeki bir Sanayi Kompleksi’nde çalışan çocukların aile içi şiddete maruziyetleri ve bununla ilgili faktörleri anlamaktır. Yöntem: Bu niteliksel çalışma Pendik Sanayi Kompleksi’nde çalışan çocuklar ile yürütülmüştür. Bu çocuklar Çalışan Çocuklara Yardım Topluluğu gözetiminde bu Kompleks'de çalışıyorlardı. Veri toplamak için her biri 10 çocuktan oluşan üç odak grup görüşmesi, bir moderatör ve bir raportor eşliğinde yapılmıştır. Odak grup tartışmaları bu çocukların iş yerlerinde ve mesai saatlerinde gerçekleştirildi. Fenomenolojik yaklaşım ve tematik analiz kullanılmıştır. Bulgular: Bizim örneklemimiz, 14-18 yaş arasındaki erkek çocuklardan oluşmakta idi. Çoğunluk ilkokuldan mezun olamamış düşük gelirli ailelerin çocuklarıydı. veri analizi sonucunda dokuz tema elde edildi: Evde şiddet algısı / açıklaması, ebeveynler tarafından yanlış anlaşılma, cezayı hak etme, ebeveynlere yönelik duygular, mali konular ve şiddet düşünceleri, çocuklar tarafından tanımlanan saldırganlık, ebeveyn olma ve kendi çocuklarını nasıl terbiye edecekleri ile ilgili düşünceleri, eğitimleri ile ilgili düşünceleri ve şiddetin sebepleri. Çocuklar evde şiddete maruz kaldıktan sonra, ev dışında da agresif olduklarını itiraf etmişlerdir. Çocukların bazıları aile içi şiddet nedeninin maddi sorunlar olduğuna inanıyordu ve kendi çocuklarını disipline etmek için fiziksel ceza uygulayabileceklerini belirtmişlerdir. Sonuç: Fiziksel cezayı bir norm olarak kabul etmek aile içi şiddet için bir risk oluşturmaktadır. Bu çalışmanın katılımcıların bazıları kendi çocuklarını disipline etmek için fiziksel ceza uygulayabileceklerini belirtmişlerdir. Bu yüzden, bütün toplum normlarını değiştirmek için kendi kaynaklarını kullanabilir.
Objective: The aim of this study was to understand the factors related to domestic violence of the working children in the Industrial Complex in a district of Istanbul. Method: This qualitative study was carried out with children working in the Industrial Complex of Pendik using a convenience sample. These children were working in this Complex under the supervision of Community for Helping the Working Children. Three focus group discussions were held to collect the data each composed of 10 children with one moderator and one reporter. The focus group discussions were held at the work places of these children and during their working hours. In this study, phenomenological approach andthematic analysis was used. Results: In our sample, all the children were males, aged between 14-18 years. The majority of them were coming from the low income families who were not able to finish elementary school. Nine themes emerged from the data: perception/explanation of violence at home; to be misinterpreted by the parents, deserving the punishment, feelings towards parents, thoughts about the financial issues and violence, aggression defined by the children, thoughts about being a parent and how to discipline their own children, thoughts about their education, and reasons for violence. Children admitted that they became aggressive outside the home after they experienced violence at home. Some of the children believed that the reason for domestic violence was financial problems and agreed that they may apply corporal punishment to discipline their children. Conclusion: Acceptance of corporal punishment as a norm would be a risk for domestic violence. As some of the participants of this study mentioned that they may apply corporal punishment to discipline their children. So whole community may use their sources to change the norms.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Orijinal Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Ekim 2016 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |
Sağlığın ve birinci basamak bakımın anlaşılmasına ve geliştirilmesine katkıda bulunacak yeni bilgilere sahip yazarların İngilizce veya Türkçe makaleleri memnuniyetle karşılanmaktadır.