Family Counseling and Social Work in the Context of Social Policy and Family Policies

Yıl 2017, Cilt: 11 Sayı: 4, 278 - 287, 20.12.2017

Melahat Demirbilek

https://doi.org/10.21763/tjfmpc.359850

Öz

The institution of
family which finds an important role at every culture and is universal can be
affected from other systems. The fast improvements and changes in social,
economic, cultural structure and information technologies affect family and can
cause certain changes in the functionality of this institution. The
contemporary families who are exposed to those rapid improvements and changes
are having tough times to protect the united cohabitation amongst its members.
In order to develop the healthy family relations which turned today into a
social necessity rather than being an individual issue, certain policy
implementations are needed. In general, policy is considered to be a set of
precautions aiming at a specific purpose in a society. Issues regarding the
individuals who are a part of the society are connoting the “social” and thus
it is believed to be evaluated under the confines of social policies. The
institutions like education and family – which the individual is a member of –
are considered to be under the scope of social policies. Family policies which
embrace the institution of family absolutely can be evaluated within the social
policies. Family policies as a set of applications developed by the state
aiming to strengthen the family, increase welfare and enable well-being of the
family; develops deterrent and protective applications for: protecting the
existence of family, protecting the family against potential risks, assisting
the family to solve domestic issues, developing the self-assisting skills of
families, obviating malfunctions in family functioning. As one of its main
objectives is to increase the welfare of the individual and society, social
work with its applications on family counseling, in line with the objectives of
social policies and family policies serves to strengthen the family, orienting
to changing conditions and maintaining its good existence.

 

Her kültürde
bulunan sosyal ve evrensel bir kurum olan aile diğer sistemlerden
etkilenmektedir. Sosyal, ekonomik, kültürel yapıda ve bilişim teknolojisi
alanındaki hızlı değişimler aileyi etkilemekte, ailenin işlevlerinde bazı
değişimlere yol açmaktadır. Hızlı değişime maruz kalan günümüz ailesi,
üyeleri arasındaki uyumlu birlikteliği sağlamakta zorlanmaktadır. Bireysel
sorun olmaktan çok toplumsal bir ihtiyaç olan sağlıklı aile ilişkilerinin
geliştirilmesi için politikalara ihtiyaç duyulmaktadır. Politika genel olarak bir toplumda belirli
bir amaca yönelik önlemler bütünü olarak ele alınmaktadır. Toplum yapısı içinde
yer alan bireye ilişkin konular “sosyal” olanı ifade ettiğinden sosyal
politikanın kapsamı içinde değerlendirilmektedir. Bireyin üyesi olduğu aile, eğitim
gibi sosyal kurumlar sosyal politikanın kapsamı içinde düşünülmektedir. Aileyi
bir bütün olarak ele alan aile politikaları sosyal politikaların içinde
değerlendirilebilir. Aileyi güçlendirmek, ailenin refah düzeyini artırmak ve
ailenin esenliğini sağlamak amacıyla devlet tarafından geliştirilen uygulamalar
bütünü olarak aile politikaları; ailenin varlığını koruma, aileyi potansiyel
risklerden koruma, aile içi ilişkilerdeki sorunların çözümüne yardım etme,
ailelerin kendine yardım becerilerini geliştirme, aile işlevlerindeki
aksamaların giderilmesi için önleyici ve koruyucu uygulamalar geliştirmektedir.
Temel hedeflerinden biri bireyin ve toplumun refahını artırmak olan sosyal
hizmet, sosyal politikalar ve aile politikalarıyla uyumlu olan amaçları
doğrultusunda aile danışmanlığındaki uygulamalarıyla, ailenin güçlenmesine,
değişen koşullara uyum sağlamasına ve varlığını sağlıklı şekilde devam
ettirmesine yardımcı olmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Family counseling, family policies, social work, social policies

Kaynakça

• 1. Zeybekoğlu DÖ. Değişen ve değiş(e)meyen yönleriyle aile: yapısı, türleri, işlevleri. Adak N. Editör. Değişen Toplumda Değişen Aile Sosyolojik Tartışmalar. 2.baskı. Ankara: Siyasal Kitabevi; 2016.p.39-62.
• 2. Mavili Aktaş A. Aile danışmanlığı ve hizmet yaklaşımı. Acar H, Negiz N, Akman E. Editör. Sosyal Politika ve Kamu Yönetimi Bileşenleriyle Sosyal Hizmet Temelleri ve Uygulama Alanları. Ankara: Maya Akademi; 2013. p.181-194.
• 3. Zastrow C. Sosyal hizmete giriş. Çiftçi D B, kitap editörü. Aykara A, Beyazova A, Yakut Çakar B, Karaca Ç, Çiftçi DB, Yıldırım E, Bahşi E, Albayrak G, Özen H, Birdal MS, Yağcıoğlu S, Kurukafa S, Yılmaz V. 2. baskı: Ankara. Nika Yayınevi; 2014. p.256-261.
• 4. Gladding ST. Aile terapisi: tarihi, kuram ve uygulamaları. çev. editörleri. Keklik İ, Yıldırım İ, çev. Editörleri. 2. baskı. Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Yayınları; 2012. p.5.
• 5. Duyan V, Adıgüzel C. Aile danışmanlığının amacı ve kapsamı. Baran G, editör. Aile Yaşam Dinamiği. 1. baskı. Ankara: Pelikan Yayıncılık; 2016. p.333-361.
• 6. Özgüven İE. Ailede iletişim ve yaşam. Ankara: PDREM yayınları; 2001. p.3
• 7. Baran G, Yurteri Tiryaki A. Aile yaşam döngüsü. Baran G, editör. Aile Yaşam Dinamiği 1. baskı. Ankara: Pelikan Yayıncılık; 2016. p.1-32.
• 8. Özgüven, İE. Evlilik ve aile terapisi. 2. baskı. Ankara: PDREM Yayınları; 2009. p.71-72.
• 9. Nazlı S. Aile danışmanlığı. 2.baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım; 2001.p.4-28.
• 10. Demirbilek S. (2009). Sosyal politika bağlamında sosyal hizmet. 1. baskı. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayınları; 2009.p.66-139.
• 11. Aslan S. Değişen dünyada aile politikaları. Adak N. editör. Değişen Toplumda Değişen Aile Sosyolojik Tartışmalar. 2. baskı. Ankara: Siyasal Kitabevi; 2016. p.261-279.
• 12. Koray M. Sosyal politika. 4. baskı. Ankara: İmge Kitabevi: 2012.p.27-32.
• 13. Taşçı F. Sosyal politikalarda can simidi sosyal yardım. 1. baskı. Ankara: Nobel;2010. p.9-12.
• 14. Adams R. Social policy for social work. First Published. New York: Palgrave McMillan; 2016.p.4.
• 15. Vitus K. Policy and identity change in youth social work: from social-interventionist to neoliberal policy paradigms. Journal of Social Work 2017;17(4):470-490. Doi: 10.1177/1468017316648636.p.484.
• 16. Kongar E. İnsanı yönlendirme ve sosyal hizmetler: Sosyal Çalışmaya Giriş. 2. baskı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları; 1978.p.9-10.
• 17. Oral M. Güncel sosyal politikalar, sosyal hizmet ve sosyal yardımlar. Cılga İ, Erkul E, Yıldırım B, Adıgüzel İB, editörler. Sosyal Çalışma ve Sosyal Politika Yazıları 1. baskı. Ankara: Bellek Yayınları; 2016. p.115-136.
• 18. Green L, Clarke K. Social policy for social work: placing social work in its wider context. first published. Cambridge: Polity Press; 2016 (e kitap) http://ebookcentral.proquest.com/lib/ankara/reader.action?docID=4497568 (Erişim: 10.08.2017).
• 19. Walker C, Walker A. Sosyal politika, yoksulluk ve sosyal hizmet. Tuncay T, çev. editörü, Sever M, çev. Sosyal Hizmet: Temel Alanlar ve Eleştirel Tartışmalar 1. baskı. Ankara: Nika Yayınevi; 2015. p. 111-125.
• 20. Thompson N. Kuram ve uygulamada sosyal hizmeti anlamak. Ö.C.Öntaş ÖC, B.H. Eren BH, editörler. 2. baskı. Ankara: Dipnot; 2014.p. 66-167. (Orijinal Künye: Understanding Social Work: Preparing for Practice, Third Edition, Palgrave Macmillan, 2009)
• 21. Tuncay T. Avrupa birliği ülkelerinde aile politikaları ve ürkiye. Sosyal Hizmet (Journal of Social Work) 2010:1-8.
• 22. İçağasıoğlu Çoban A, Özbesler C. Türkiye’de aileye yönelik sosyal politika ve hizmetler. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi; 2009 Temmuz-Ağustos-Eylül.p.31-41.
• 23. Avşar Kurnaz Ş. Yoksulluk ve aile üzerindeki etkileri. V. Aile Şurası “Aile Destek Hizmetleri” Bildirileri. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları; 208.p.184-191.
• 24. Kut S, Koşar N, Aydınlıgil S, Çitçi O, Danışoğlu E, Lokmanoğlu Ö ve ark. Aile ve devlet politikaları (sosyal güvenlik politikaları dahil) özel ihtisas komisyonu raporu. 1994 Uluslararası Aile Yılı Özel İhtisas Komisyon Raporları. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı Yayınları; 1994.p.13-25.
• 25. Arıkan Ç. Türkiye’de aile politikalarına ilişkin genel bir değerlendirme. Aile Danışmanlığı El Kitabı. Ankara: SHÇEK Genel Müdürlüğü ve Hacettepe Üniversitesi Aile Hizmetleri Araştırma Uygulama Merkezi (AHUM) Ortak Yayını; 2005. p.117-123.
• 26. Marjoribanks D, Davies K. Family policy: ıntegrated approach?. People, Place and Policy 2016;10(3):239-252. DOI: 10.3351/ppp.0010.0003.0005.
• 27. Notten N, Grunow D, Verbakel E. Social policies and families in stress: gender and educational differences in work-family conflict from a european perspective. Soc Indic Res 2017; (132):1281-1305. Doi: 10.1007/s11205-016-1344-z.
• 28. Kahramanoğlu E. Aile danışmanlığında disiplinlerarası işbirliği ve vaka yönetimi. Ankara: Başkent Üniversitesi Eğitim ve Danışmanlık Hizmetleri Merkezi BEDAM Aile Danışmanlığı Sertifika Programı; 2007.p.155-158.
• 29. Kuzgun Y, Ozankaya Ö, Arı M, Bülbül S, Ecevit Y, Tezcan M, Akdoğan Nİ, Çelebi N. Aile ve eğitim özel ihtisas komisyonu raporu. Uluslararası Aile Yılı Özel İhtisas Komisyon Raporları. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı Yayınları; 1994.p.299-424.
• 30. Öztürk Kılıç E. Aile tedavilerinin tarihçesi. Kerimoğlu E, editör. Aile Tedavileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi; 1996.p.1.
• 31. Turan N. Birey ve ailelerle sosyal hizmet. Duyan V, editör. 1. baskı. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Genel Merkezi. Ekim 2012.p.291.
• 32. Duyan V. Sosyal hizmet temelleri, yaklaşımları, müdahale yöntemleri. 2. baskı. Ankara: Sosayal Hizmet Uzmanları Derneği Yayınları; 2012.p. 263-290.
• 33. Duyan V, Sayar Ö.Ö, Özbulut M. Sosyal hizmeti tanımak ve anlamak sosyal hizmet uzmanları ve sosyal hizmet alanında çalışanlar için bir rehber. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayınları; 2008.p.86.
• 34. Sheafor B.W, Horejsi C.J. sosyal hizmet uygulaması: temel teknikler ve ilkeler. Çiftçi DB, editör. 1. baskı. Ankara: Yayınevi; 2014.p.27.
• 35. Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği (Madde 3/1-a). 25.01.2013 tarih ve 28539 sayılı Resmi Gazete.
• 36. Dikici MF, Kartal M, Alptekin, Çubukçu M, Ayanoğlu AS, Yarış F. Aile hekimliğinde kavramlar, görev tanımı ve disiplininin tarihçesi. Türkiye Klinikleri J.Med.Sci 2007; (27):412-418.
• 37. İncecik Y, Kurdak H, Özcan S, Akpınar E, Saatçi E, Bozdemir N. Eş şiddeti ve aile hekimliği. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care. March 2009 3 (1):1-7.
• 38. Taştan K, Işık M, Set T, Cansever Z. Aile hekimlerinin aile danışmanlığı hakkındaki görüş ve önerileri. Konuralp Tıp Dergisi 2016; 8(2):137-140.
• 39. Yaman H, Akdeniz M. Sistemik aile hekimliği. Türk Aile Hekimliği Dergisi 2011; 15(2):77-80. doi:10.2399/tahd.11.77.
• 40. Özcan S. Aile hekimliği uygulamalarında sosyal hizmetlerin önemi. Turkish Journal of Family Medicine & Primary Care 2013 December;7(4):65-68.