Perceived Stress, Burnout Levels and Healthy Behaviors of Family Medicine Residents: The Impact of a Psychoeducational Program

Yıl 2019, Cilt: 13 Sayı: 4, 437 - 447, 20.12.2019

Havva Bölükbaşı , Sevgi Özcan

https://doi.org/10.21763/tjfmpc.648991

Cited By: 1

Öz

Aim: The aim of this study is to implement a
structured stress management program to the family medicine residents and to
evaluate the impact of this upon the residents’ perceived stress, level of
burnout, health behaviors and problem solving skills. Methods: The
sample of the study which was planned as self-controlled experimental design
constituted the family medicine residents majoring in family medicine (n=26) at
our faculty, at the time when the study was conducted. Residents were given
psycho education, related to stress management and social problem solving, one
hour per week for eight weeks. They completed the following scales at the
beginning, at the end of the educational program (month two) and the follow-up
period (month 6): Perceived Stress Scale, Maslach Burnout Inventory (emotional
exhaustion, depersonalization and personal accomplishment), Healthy Lifestyle
Behaviors Scale-II (nutrition, physical activity, stress management,
interpersonal relationships, spirituality, healthy responsibility) and Social
Problem Solving Inventory (orientation, resolution, total). Besides, a
questionnaire which was developed by us and which evaluated the training was
performed when the training ended. Results: Of the participants 65.4%
were female. The mean age was 29.8 ± 3.0 years. There were significant changes
in all mean scores (p<0.05) after educational program, except for the
perceived stress, emotional exhaustion and depersonalization score. At month
six, it was observed that the significant differences of changes were continued
for nutrition, stress management, interpersonal relationships, spirituality,
orientation, healthy lifestyle behaviors total and social problem solving
inventory total scores. The participants found the educational program useful
(4.5±0.5 over 5.00), and stated that it should be more frequent and longer and
should be in the Specialization Training Curriculum (4.8±0.3). Conclusion:
A psycho educational program on stress management was observed to influence the
burnout levels, health behaviors and social problem solving skills of the
family medicine residents positively and this effect continued in sixth month.

 

Amaç: Bu çalışmanın amacı, aile hekimi
asistanlarına yapılandırılmış bir stres yönetimi programı uygulanması ve bunun
asistanların algılanan stres, tükenmişlik düzeyleri, sağlık davranışları ve
sorun çözme becerilerine etkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Kendi
kendine kontrollü deneysel tipte planlanan çalışmanın örneklemini, araştırmanın
yapıldığı tarihte fakültemizde uzmanlık eğitimi alan aile hekimliği asistanları
oluşturmuştur (n=26). Asistanlara sekiz hafta boyunca, haftada bir saat stres
yönetimi ve sosyal sorun çözmeyle ilgili psikoeğitim verilmiştir. Başlangıçta,
eğitimin bitiminde (ikinci ay) ve izlem döneminde (altıncı ay) olmak üzere
toplam üç kez 1) Algılanan Stres Ölçeği, 2) Maslach Tükenmişlik Envanteri
(duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve kişisel başarı), 3) Sağlıklı Yaşam Biçimi
Davranışları Ölçeği- II (beslenme, fiziksel aktivite, stres yönetimi,
kişilerarası ilişkiler, tinsellik, sağlık sorumluluğu) ve 4) Sosyal Sorun Çözme
Envanteri (yönelim, çözüm, toplam) uygulanmıştır. Ayrıca eğitim bitiminde,
tarafımızca oluşturulan ve eğitimin değerlendirildiği bir anket uygulanmıştır.
Bulgular: Yaş ortalaması 29,8±3,0 olan katılımcıların %65,4’ü kadındı.
Eğitim sonrası algılanan stres, duygusal tükenme ve duyarsızlaşma ölçek
puanları dışındaki tüm ölçek puan ortalamalarının anlamlı değişim gösterdiği
bulunmuştur (p<0,05). Altıncı ayda, beslenme, stres yönetimi, kişilerarası
ilişkiler, tinsellik, yönelim, sağlıklı yaşam davranışları toplam ve sorun
çözme toplam puanlarındaki değişimin anlamlı farklılığının devam ettiği
saptanmıştır. Katılımcılar, eğitim programının genel olarak yararlı olduğunu
(4,5±0,5), bu eğitimin asistan eğitim programında yer alması gerektiğini
(4,8±0,3) bildirmişler ve eğitimin daha sık, daha uzun süreli, öğle arası
yerine daha geniş zaman dilimlerinde yapılmasını önermişlerdir. Sonuç: Stres
yönetimiyle ilgili bir psikoeğitim programının, aile hekimliği asistanlarının
tükenmişlik düzeylerini, sağlık davranışlarını ve sosyal sorun çözme
becerilerini olumlu etkilediği ve bu etkinin altı ay sonrasında da devam ettiği
gözlemlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Family medicine, stress, burnout, residency, education

Kaynakça

• 1. Soler JK, Yaman H, Esteva M, Dobbs F, Asenova RS, Katić M, et al. Burnout in European family doctors: the EGPRN study. Fam Pract 2008;25(4):245-65.
• 2. Romani M, Ashkar K. Burnout among physicians. Libyan J Med 2014;17;9:1-9.
• 3. Lee FJ MD, Stewart M PhD, Brown JB. Stress, burnout, and strategies for reducing them what’s the situation among Canadian family physicians? Can Fam Physician 2008;54:234-35.
• 4. Goehring C, Gallacchi MB, Künzi B, Bovier P. Psychosocial and professional characteristics of burnout in Swiss primary care practitioners: a cross-sectional survey. Swiss Med Wkly 2005;135:101–8.
• 5. Kaçmaz N. Tükenmişlik (Burnout) Sendromu. İst Tıp Fak Derg 2005;68: 29-32.
• 6. Dyrbye LN, Thomas MR, Shanafelt TD. Systematic review of depression, anxiety, and other indicators of psychological distress among U.S. and Canadian medical students. Acad Med 2006; 81:354–73.
• 7. Levey RE. Sources of stress for residents and recommendations for programs to assist them. Acad Med 2001; 76(2): 142-50.
• 8. McCray LW, Cronholm PF, Bogner HR, Gallo JJ, Neill RA. Resident physician burnout: Is there hope? Fam Med 2008;40(9):626-32.
• 9. Lebensohn P, Dodds S, Benn R, R., Brooks AJ, Birch M. Resident wellness behaviors: relationship to stres, depression, and burnout. Fam Med 2013;45(8):541-9.
• 10. Efeoglu IE, Ozcan S. Work family conflict and its association with job performance and family satisfaction among physicians. Australian Journal of Basic and Applied Sciences 2013;7(7): 43-48.
• 11. Alosaimi FD, Kazim SN, Almufleh AS, Aladwani BS, Alsubaie AS. Prevalence of stress and its determinants among residents in Saudi Arabia. Saudi Med J 2015;36 (5):605-12.
• 12. Akçakaya RÖ, Erden SÇ. Stres ve stresle baş etmede psikiyatrik yaklaşım. Turkish Family Physician 2014; 5(2):18-25.
• 13. Khoury B, Ammar J. Cognitive behavioral therapy for treatment of primary care patients presenting with psychological disorders. Libyan J Med 2014, 9: 24186
• 14. Eskin M. Sorun Çözme Terapisi, 3.Baskı, Ankara: HYB Yayıncılık. 2009.
• 15. D’ Zurilla TJ, Nezu AM. Problem- solving therapy: a positive approach to clinical intervention, third edition. Springer Publishing Company, 2007.
• 16. Pierce D. Problem solving therapy use and effectiveness in general practice. Aust Fam Physician 2012;41(9):676-9.
• 17. Oberg EB, Frank E. Physicians' health practices strongly influence patient health practices. J R Coll Physicians Edinb 2009;39(4):290–91.
• 18. Çeler A, Kara İH, Baltacı D, Çeler H. Tıp fakültesi’ndeki araştırma görevlilerinde depresyon düzeyinin iş doyumu ile ilişkisinin incelenmesi. Konuralp Tıp Dergisi [Konuralp Medical Journal] 2015; 7(3):125-133.
• 19. Sayın S, Kara İH, Baltacı D, Yılmaz A. Tıp fakültesinde görev yapan araştırma görevlilerinde kronik yorgunluk ve depresyon sıklığının incelenmesi. Konuralp Tıp Dergisi [Konuralp Medical Journal] 2013; 5(1):11-7.
• 20. Ersoy S, Kavalcı C, Yel C, Yılmaz F, Kavalcı G, Aslan Ö. Tıp Fakültesi Hastaneleri ve Sağlık Bakanlığı Eğitim ve Araştırma Hastaneleri’nde çalışan acil tıp asistanlarının tükenmişlik düzeylerinin karşılaştırılması. Ankara Medical Journal 2014; 14(2):41-5.
• 21. Yaman H, Ungan M. Tükenmişlik: Aile hekimliği asistan hekimleri üzerinde bir inceleme. Türk Psikoloji Dergisi 2002;17(49):37-44.
• 22. Marakoğlu K, Kargın NÇ, Armutlukuyu M. Tıp fakültesi araştırma görevlilerinde tükenmişlik sendromu ve ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi. Genel Tıp Dergisi 2013;23:102-8.
• 23. Dikmetaş E, Top M, Ergin G. Asistan hekimlerin tükenmişlik ve mobbing düzeylerinin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi 2011;22:137-49.
• 24. Can H, Güçlü YA, Dogan S, Erkaleli MB. Cerrahi ve cerrahi dışı kliniklerdeki asistan hekimlerde tükenmişlik sendromu. Tepecik Eğit Hast Derg 2010;20(1): 33-40.
• 25. Aslan H, Bengi GS, Alparslan ZN. Tıpta uzmanlık öğrencisi hekimlerde tükenme düzeyleri. Türk Psikiyatri Dergisi 1996; 7 (1): 39-45.
• 26. Almila E, Sariçiçek A, Gülseren Ş. Asistan hekimlerde tükenmişlik: iş doyumu ve depresyonla ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2007; 8(4): 241-7.
• 27. Dabak R, Özçınar M, Sargın M, Özçınar M, Dabak R. Asistan doktorlarda tükenme (burnout) sendromu. Türk Aile Hek Derg 2007; 11(2): 67-71.
• 28. Abut YC, Kitapcioglu D, Erkalp K, Toprak N, Boztepe A, Sivrikaya U, et al. Job burnout in 159 anesthesiology trainees. Saudi J Anaesth 2012; 6: 46-51.
• 29. Aysan E, Köroğlu G, Türkel V, Özgönül A, Özyaşar, Gülümser Ç, et al. Resident physicians in Turkey: results of a survey of 1069 residents from 11 provinces. Turk J Med Sci 2008; 38(1): 35-42.
• 30. Daele TV, Hermans D, Audenhove CV. Stress reduction through psychoeducation: a meta- analytic review. Health Education & Behavior 2015;39(4) 474–85.
• 31. Eskin M, Harlak H, Demirkıran F, Dereboy Ç. Algılanan stres ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: güvenirlik ve geçerlik analizi. New Symposium Journal 2013;51(3):132-40.
• 32. Ergin C. Doktor ve hemşirelerde tükenmişlik ve Maslach Tükenmişlik Ölçeğinin Uyarlanması. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara,1992;143-54.
• 33. Bahar Z, Beşer A, Gördes N, Ersin F, Kıssal A. Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği II’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2008; 12(1):1-13.
• 34. Duyan V, Gelbal S. Sosyal sorun çözme envanteri’nin Türkçeye uyarlama çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet 2008;19(1):7-28.
• 35. Baltaş Z, Baltaş A. Stres ve Başa Çıkma Yolları. 31. Basım, İstanbul: Remzi Kitabevi, 2013
• 36. Gunasingam N, Burns K, Edwards JJ, Dinh M, Walton M. Reducing stress and burnout in junior doctors: the impact of debriefing sessions. Postgrad Med J. 2015; 91(1074):182-7.
• 37. Ospina-Kammerer V, Figley CR. An evaluation of the respiratory one method (ROM) in reducing emotional exhaustion among family physician residents. Int J Emerg Ment Health. 2003; 5(1): 29-32.
• 38. Feld J, Heyse-Moore L. An evaluation of a support group for junior doctors working in palliative medicine. Am J Hosp Palliat Care 2006; 23(4):287-96.
• 39. Gardiner M, Lovell G, Williamson P. Physician you can heal yourself cognitive behavioral training reduces stress in GPs. Fam Pract 2004; 21(5): 545-51.
• 40. Krasner M, Epstein RM, Beckman H, Suchman AL, Chapman B, Mooney CJ. Association of an educational program in mindful communication with burnout, empathy, and attitudes among primary care physicians. JAMA 2009;302(12):1284-93.
• 41. Fortney L, Luchterhand C, Zakletskaia L, L., Zgierska A, Rakel D. Abbreviated mindfulness intervention for job satisfaction, quality of life, and compassion in primary care clinicians: a pilot study. Ann Med 2013;11(5): 412-20.