Amaç: El yaralanması geçiren kişilerin işe geri dönüş sürecini ve bu süreci etkileyebilecek faktörleri
belirlemekti.
Yöntem: Çalışmaya el yaralanması geçiren 47 kişi katıldı. Bireylerin demografik bilgileri ve yarı
yapılandırılmış görüşme yöntemi kullanılarak işe geri dönüş süreçleri ile ilgili bilgiler kaydedildi.
Ayrıca işe geri dönemeyen kişilerin fonksiyonel kapasitesini belirmek amacı ile Kol, Omuz ve El
Sorunu Anketi değerlendirmesi yapıldı. Görüşmeler yüz yüze veya telefon aracılığı ile tamamlandı.
Sonuçlar: Bireylerin kırk beşi (% 96) işe geri dönerken, iki (% 4) bireyin işe geri dönmediği bulundu.
İşe geri dönen kişilerin yaralanma tipleri, kırık (n=17), yumuşak doku (n=7), sinir yaralanması (n=12)
ve ezilme yaralanması/replantasyon/amputasyon (n=9) olarak sınıflandırıldı. İşe geri dönen kişilerin
işe geri dönüş süresi ortanca değeri 45 gün (IQR=7-60) ve rapor süresi ortanca değeri 45 gün
(IQR=45-90) olarak bulundu. Onbir birey (% 24) iş yerinde yaralanırken, 34 birey (% 76) iş yeri
dışında yaralanmıştı. Otuzdokuz bireyin (% 87) yaralanma öncesi ve sonrası işleri aynıydı. İşe geri
dönen kişiler için cinsiyet, medeni durum, yaralanma yeri, yaralanan taraf el, yaralanma öncesi ve
sonrası iş durumu, işe geri dönüş süresi, rapor süresi, iş performansı ve tatmini karşılaştırmalarında
istatistiksel olarak fark anlamlı bulunamadı (p>0,05). İşe geri dönemeyen iki hastanın, tıbbı ve
hukuki süreçlerinin halen devam etmesi ve fonksiyonel anlamda yeterli olmamaları nedeni ile işe
geri dönmedikleri belirlendi.
Tartışma: El yaralanması geçiren kişilerin yaralanma sonrası işe geri dönüş sürecindeki
problemlerin rapor süresi içerisinde azaldığı ve bu süre sonunda yaralanma tipinden bağımsız
olarak kişilerin büyük bir kısmının işe geri dönebildikleri sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: İşe Geri Dönüş; El Yaralanmaları; Meslek.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Rehabilitasyon |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |