THE INVESTIGATION OF THE HAPPINESS OF THE YOUNG ADULTS IN TERMS OF SPIRITUALITY AND CONTENTMENT

Yıl 2019, , 439 - 448, 15.09.2019

Merve Aydın

https://doi.org/10.30520/tjsosci.571198

Cited By: 3

Öz

The purpose of this research is
the investigation of the happiness of the young adults in terms of spirituality
and contentment. The correlative investigation model was used in this research.
A total of 158 participants who were young
adults between the ages of 18 and 25 were included in the study. In this
research Short Form of the Oxford Happiness Questionnaire, Spirituality Scale
and Contentment Scale were used. The data were analyzed through the SPSS 21
statistical software. In the data analysis, the multiple regression analysis,
the correlation analysis and ındependent sample t-test have been used.
According to results, happiness of the young adults differ according to gender.
Positivity and meaningful relationships were determined between happiness and spirituality,
contentment. According to the results of the regression analysis, it was found
that spirituality and contentment highly (15.4 %) predicted to happiness of the
young adults.     

Anahtar Kelimeler

Young Adult, Happiness, Spirituality, Contentment

GENÇ YETİŞKİNLERDE MUTLULUĞUN MANEVİYAT VE KANAAT AÇISINDAN İNCELENMESİ

Öz

Bu araştırmanın amacı genç
yetişkinlerin mutluluğunu maneviyat ve kanaat açısından incelemektir.
Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma grubunu 18-25 yaş
aralığında bulunan 158 genç yetişkin oluşturmaktadır. Araştırmada Oxford
Mutluluk Ölçeği Kısa Formu, Maneviyat Ölçeği ve Kanaat Ölçeği kullanılmıştır.
Toplanan veriler SPSS 21 İstatistik Programı ile analiz edilmiştir. Verilerin
analizinde bağımsız örneklem t testi, korelasyon analizi ve çoklu regresyon
analizi kullanılmıştır. Bulgulara göre genç yetişkinlerin mutluluk düzeyleri cinsiyete
göre farklılaşmaktadır. Mutluluk ile maneviyat ve kanaat arasında pozitif yönde
ve anlamlı düzeyde ilişki saptanmıştır. Maneviyat ve kanaat bir arada genç
yetişkinlerin mutluluğunun % 15.4’ünü açıklamaktadır. Bulgular tartışılmış ve
öneriler sunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Genç Yetişkin, Mutluluk, Maneviyat, Kanaat

Kaynakça

• Asıcı, E. ve İkiz, F. E. (2015). Mutluluğa giden bir yol: Bilişsel esneklik. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (35), 191-211.
• Aydemir, R. E. (2008). Dindarlık ve mutluluk ilişkisi (İlk yetişkinlik dönemi). Yüksek Lisans Tezi. Samsun: Ondokuzmayıs Üniversitesi.
• Aydın, M. (2018a). Genç yetişkinlerde mutluluğun özgünlük ve kişisel erdemler açısından incelenmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6), 1023-1030.
• Aydın, M. (2018b). Genç yetişkinlerde rahatsızlığa dayanma ve rahatsızlıktan kaçınma ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. V. Yıldız Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi, 13-14 Aralık, İstanbul.
• Aydın, M. ve Egemberdiyeva, A. (2018). Üniversite öğrencilerinin psikolojik sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Türkiye Eğitim Dergisi, 3(1), 37-53.
• Aydoğan, D., Özbay, Y. ve Büyüköztürk, Ş. (2017). Özgünlük ölçeğinin uyarlanması ve özgünlük ile mutluluk arasındaki ilişkide maneviyatın aracı rolü. The Journal of Happiness & Well-Being, 5(1), 38-59.
• Bilgin, A. (2017). Kanaatin veren eli ile kapitalin homo economicusu arasında yaşanan duygusal salınımlar. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2), 517-537.
• Boztilki, M. ve Ardıç, E. (2017). Maneviyat ve sağlık. Journal of Academic Research in Nursing, 3(1), 39-45.
• Bülbül, Ş. ve Giray, S. (2011). Sosyodemografik özellikler ile mutluluk algısı arasındaki ilişki yapısının analizi. Ege Akademik Bakış, 11, 113-123.
• Çağlayan-Tunç, A. (2015). Sporun üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı ve öznel iyi oluş düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Çakıcı, S. (2015). Kutadgu Bilig’de mutluluk ile ahlak ilişkisi (Psikososyal bir analiz). Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Çelebi, G. Y. ve Çelebi, B. (2018). Lise öğrencilerinin yaşam doyumu düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Erciyes Journal of Education, 2(2), 1-15.
• Demirci, İ. (2017). Huzurlu ve mutlu yaşamın değerler ve karakter güçleri bağlamında karma bir araştırmayla incelenmesi. Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Derdiyok, İ. Ç. (2003). Sadi’nin Bostan’ı ve Ezop Masalları’nda ortak temalar. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(12).
• Doğan, H. (2006). Ahilik ve Örtülü Bilgi. Bursa: Ekin Kitabevi.
• Doğan, T. ve Akıncı-Çötok, N. (2011). Oxford mutluluk ölçeği kısa formunun Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 165-172.
• Doğan, T. ve Eryılmaz, A. (2013). İki boyutlu benlik saygısı ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 107-117.
• Duman, S. (2014). Öğretmen adaylarında özgünlük ve öz-duyarlığın mutluluk ile ilişkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Ekşi, H., Kaya, Ç. ve Çiftçi, M. (2016). Maneviyat ve psikolojik danışma. İçinde Ekşi, H. ve Kaya, Ç. (Eds.), Manevi yönelimli psikoterapi ve psikolojik danışma (ss:13-46). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Ercan, H. (2010). Günümüzde Bektaşîliği yaşamak. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (55), 405-408.
• Eryılmaz, A. (2016). Herkes için mutluluğun başucu kitabı: Kuramdan uygulamaya pozitif psikoloji (2.baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Eryılmaz, A. ve Aypay, A. (2011). Ergen öznel iyi oluşu ile kimlik statüsü ilişkisinin incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 167-179.
• Eryılmaz, A. ve Ercan, L. (2011). Öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 139-151.
• Gökcan, M. (2018). Tasavvufta kanaat anlayışı ve bireysel-sosyal etkileri. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18(1), 95-129.
• Gül, H., Ünlü, Y. ve Pekel, A. (2017). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş ile empatik eğilim düzeyleri arasındaki ilişki. Journal of Social And Humanities Sciences Research, 4(15), 1861-1865.
• Gülcan, A. ve Nedim-Bal, P. (2014). Genç yetişkinlerde iyimserliğin mutluluk ve yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1), 41-52.
• Güner, F. ve Çetinkaya-Bozkurt, Ö. (2018). İşgörenlerin öznel iyi olma düzeylerinin farklı sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmesi: Banka çalışanları üzerinde bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Uygulamalı Bilimler Dergisi, 2(1), 1-21.
• Hamarta, E., Özyeşil, Z. , Deniz, M., ve Dilmaç, B. (2012). Bilinçli farkındalık ve denetim odağının öznel iyi oluşu yordama düzeyi. 21. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 12-14 Eylül, 2012, İstanbul.
• Hills, P. ve Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: A compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and Individual Differences, 33, 1073–1082.
• Holder, M. D., Coleman, B. ve Wallace, J. M. (2008). Spirituality, religiousness, and happiness in children aged 8–12 years. Journal of Happiness Studies, 11(2), 131-150.
• Horozcu, Ü. (2010). Tecrübî araştırmalar ışığında dindarlık ve maneviyat ile ruhsal ve bedensel sağlık arasındaki ilişki. Milel ve Nihal, 7(1), 209-240.
• İsmail, M. (2018). Mutluluğun yordayıcısı olarak cinsel benlik şeması ve sosyal görünüş kaygısı. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• İşgör, İ. Y. (2017). Merhametin öznel iyi oluş üzerindeki yordayıcı etkisinin incelenmesi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16(2), 425-436.
• Kangal, A. (2013). Mutluluk üzerine kavramsal bir değerlendirme ve Türk hanehalkı için bazı sonuçlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 214-233.
• Karacoşkun, M. D. (2012). Şark-İslâm klasiği Pendname’ye göre kişilik tipleri ve mutluluk yolları. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 12(1), 7-29.
• Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kaya-Akarsu, Ş. (2018). Üniversite öğrencilerinin ilişki istikrarı ile sosyal ilgi, ilişkisel benlik saygısı ve maneviyatları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kaya, Ö. S. ve Demir, E. (2017). Kendini toparlama gücü ve stresle başa çıkma stratejilerinin mutluluk düzeyini yordama gücü. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 18-33.
• Kermen, U. ve Sarı, T. (2014). Üniversite öğrencilerinde ihtiyaç doyumu ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 175-185.
• Kılıç, S., Yıldız-Akyol, E. ve Yoncalık, O. (2018). Üniversite öğrencilerinin değer yönelimleri ve farkındalıklarının mutluluk düzeylerini yordaması. The Journal of Happiness & Well-Being, 6(1), 49-60.
• Koç, M., Avşaroğlu, S. ve Sezer A. (2004). Üniversite öğrencilerinin akademik başarıları ile problem alanları arasındaki ilişki. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 483-498.
• Özdemir, Y. ve Koruklu, N. (2011). Üniversite öğrencilerinde değerler ve mutluluk arasındaki ilişkinin incelenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 190-210.
• Reisoğlu, S. ve Yazıcı, H. (2017). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarını yordamada beş faktör kişilik özellikleri, mizah tarzları ve duygusal zekânın rolü. Journal of History Culture and Art Research, 6(4), 888-912.
• Sapmaz, F. ve Doğan, T. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69.
• Sapmaz, F., Yıldırım, M., Topçuoğlu, P., Nalbant, D. ve Sızır, U. (2016). Gratitude, forgiveness and humility as predictors of subjective well-being among university students. International Online Journal of Educational Sciences, 8(1), 38-47.
• Saygın, Y. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Sülü-Uğurlu, E. (2014). Hemşirelikte manevi bakımın uygulanması. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 5(3), 187-191.
• Şahin, M., Aydın, B., Sarı, S. V., Kaya, S. ve Pala, H. (2012). Öznel iyi oluşu açıklamada umut ve yaşamda anlamın rolü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(3), 827-836.
• Toprak, Y. (2018). Maneviyat, yaşam amaçları ve iyi oluş arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
• Türk Dil Kurumu Sözlükleri (2019). http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&kelime=KANAAT adresinden erişilmiştir (Erişim Tarihi: 24.05.2019).
• Yeniterzi, E. (2001). Türk edebiyatında manzum Fütüvvet-Nâmeler. Konya Postası, 173, 115-139.
• Wills, E. (2009). Spirituality and subjective well-being: Evidences for a New Domain in the personal well-being ındex. Journal of Happiness Studies, 10(1), 49-69.