YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENEN ÖĞRENCİLERİN TÜRKÇEDEKİ FİİL ÜZERİNE GELEN GÖREVLİ DİL ÖGELERİNİ KULLANMA DURUMLARININ İNCELENMESİ

Yıl 2021, , 189 - 209, 25.02.2021

Bahattin Şimşek , Osman Mert

https://doi.org/10.30520/tjsosci.849314

Cited By: 3

Öz

Bu çalışmanın amacı Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin yazılı anlatımda fiil üzerine gelen ve kalıcı kavram işareti yapmayan görevli dil ögelerinden isim-fiil ekleri ile zarf-fiil yapılarının kullanma durumlarını incelemek ve bu ögeleri nasıl kullandıklarını ortaya çıkarmaktır. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu İstanbul Üniversitesi DİLMER’de 2016-2017 eğitim öğretim yılında B2 seviyesinde Türkçe öğrenen 100 öğrenci oluşturmuştur. Çalışma grubu amaçsal örnekleme yöntemlerinden olan ölçüt örnekleme ile seçilmiştir. Görevli dil ögeleri öğrencilerin yazılı anlatım kâğıtlarından elde edilen veriler neticesinde sınıflandırılmıştır. Veri analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin toplam 793 fiil üzerine gelen görev ögesi kullandıkları tespit edilmiştir. Bunların 129’u hatalı, 664’ü ise doğru kullanılmıştır. Öğrencilerin görevli dil ögelerini çoğunlukla doğru kullandıkları tespit edilmiştir. Çalışma sonucunda yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin fiil üzerine gelen görevli ögeleri kullanma durumları ortaya çıkarılmıştır. Öğrencilerin kullandığı sözcük türlerinin kullanım sıklıklarının hatalı kullanımlarla doğru orantılı olduğu sonucuna varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, görevli dil ögeleri, fiil üzerine gelen görevli dil ögeleri, dil bilgisi öğretimi, hata analizi

Kaynakça

• Alyılmaz, C. (1994). Orhun yazıtlarının söz dizimi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum, Türkiye.
• Alyılmaz, C. (2010). Türkçe öğretiminin sorunları. Turkish Studies, 5(3), 728-749.
• Alyılmaz, S., & Şengül, K. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde dil öğrenme stratejileri. İstanbul: Kesit Yayınları.
• Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3/1, 1-15. https://dergipark.org.tr adresinden edinilmiştir.
• Boyraz, S., & Tepe, M. E. (2019). Verilerin analizi. G. Ocak (Ed.), Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri içinde (ss. 274-320). Ankara: Pegem Akademi.
• Bozkırlı, K. Ç. & Er, O. (2018). Investigating teacher views on improving the speaking skills of Syrian students. European Journal of Education Studies, 4(6), 66-79. doi: 10.5281/zenodo.1239901.
• Bölükbaş, F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(3), 1357-1367. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2415
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri (19. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Cansız Aktaş, M. (2014). Nitel veri toplama araçları. M. Metin (Ed.) Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri içinde (ss. 337-371). Ankara: Pegem Akademi.
• Çalık, M., & Sözbilir, M. (2014). İçerik analizinin parametreleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 33-38. doi:10.15390/EB.2014.3412
• Durmuş, M. (2013). Yabancılara Türkçe öğretimi (2. baskı). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Eckman, J. (1962), Çağataycada isim-fiiller, TDAY Belleten, 51-60.
• Eker, S. (2003). Çağdaş Türk dili (2. Baskı). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Eraslan, K. (1980). Eski Türkçede isim-fiiller. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Eraslan, K. (2012). Eski Uygur Türkçesi grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Ergin, M. (1977). Türk dil bilgisi. İstanbul: Minnetoğlu Yayınları.
• Gülsevin, G. (2000). Türkiye Türkçesinde birleşik zarf-fiiller. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 125-143.
• Karaağaç, G. (2012). Türkçenin dil bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Öner, M. (2007). Türkçede –prAK zarf-fiili. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 4(3), 68-73.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (M. Bütün, S. B. Demir çev. edt.). Ankara: Pegem Akademi. (Çalışmanın orijinali 2002’de yayımlanmıştır.)
• Subaşı Uzun, L. (1990). Türkçede bazı metindilbilimsel görünümler üzerine. S. A. Özsoy ve H. Sebüktekin (Haz.). IV. Dilbilim Sempozyumu Bildirileri içinde (ss. 71-80). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• Turgut, Y. (2014). Verilerin kaydedilmesi, analizi, yorumlanması: nicel ve nitel. A. Tanrıöğen (Ed.), Bilimsel Araştırma Yöntemleri içinde (ss. 193-250). Ankara: Anı Yayınları.
• Yıldırım Çetintaş, F. (2010). Türkçede belirteç tümcecikleri: sözbilimsel yapı çözümlemesi çerçevesinde bir sınıflandırma önerisi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 265360)
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, M. (2018). Yabancılara Türkçe öğretiminde yazma gelişim dosyası uygulaması (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 532849).
• Yıldırım, Ö. (2018). C1 seviyesi yabancı öğrencilerin yazma sınavına yönelik bir değerlendirme (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 528887)