Öz
Müzeler, insanoğlunun köklerini ve geçmişini bulduğu hafıza mekânlarının başında gelmektedir. Son yıllarda müzecilik yaklaşımlarında değişikliklere paralel olarak müzelerin arkeolojik, etnografik ve tarihî eserlerin sergilendiği soğuk mekân anlayışından çıktığı; insanların geçmişi ve bugünü deneyimleyebildiği, çeşitli etkinliklerle atölyeler düzenleyen etkileşimli mekânlara dönüştüğü gözlemlenmektedir. Şehirleşen kırsal topluluklar, doğdukları yerlere turist gibi gelmeye başlamış, bu durum da farklı bir turizm konseptini ortaya çıkarmıştır. Müzecilikte değişen bu anlayış yerele de sirayet etmiş ve Anadolu’nun birçok yerinde yerel belleğin sergilendiği çeşitli müzeler kurulmuştur. Yerel kurumlar da şehir belleği dediğimiz, bir şehrin maddi-manevi değerlerini ve kültürel mirasını içeren mekânlar olarak müze kurmuşlardır. Bu durum, somut ve somut olmayan kültürel miras ögelerinin müzelenmesi ve bu mirasın sonraki kuşaklara aktarılabilmesi işini oldukça önemli hâle getirmektedir. Bu çerçevede, küratörlük dediğimiz mesleğin de önem kazandığı söylenebilir. Tokat Şehir Müzesi, Hasan Erdem’in küratörlüğünde, belediyeye bağlı olarak 2019 yılında kurulan bir müzedir. Hasan Erdem, Tokat’ta tanınmış bir yerel tarihçi ve koleksiyonerdir. Bu çalışmada, Hasan Erdem’in kişisel deneyimlerinden hareketle, kültürel mirasın aktarılması ile müzelenmesi hususunda küratörlüğün ve şehir müzelerinin rolü irdelenmiştir. Sonuç olarak, yerel kültüre araştırmacılarına devlet ve yerel paydaşlar tarafından destek verilmesinin, yerel kültür ile Türk kültürünün korunması, yaşatılması ile yerel turizm potansiyelinin açığa çıkarılarak bölgeye katma değer kazandırılması konusunda ne denli önemli olduğu, Hasan Erdem’in hayata geçmesinde öncülük ettiği bu müze bağlamında ortaya konulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKKUŞ, Çetin, Gülizar Akkuş, Yusuf Bayraktar, “Somut Kültürel Mirası Koruma Çalışmaları: Erzincan-Kemaliye sit alanı”, Electronic Turkish Studies, 12(35), Ankara 2017, 1-12. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12414
- AKSOY ARIKAN, Rabia, “Kültürel Bellek ve Mekân İmgesi Bağlamında Çankırı Askerağa Konağı”, Kültür Araştırmaları Dergisi, (10), Çanakkale 2021, 144-160. https://doi.org/10.46250/kulturder.958010
- ALEXANDER, Edward Porter, Mary Alexander, Museums in Motion: An Introduction To The History and Functions of Museums, Altamira Press, New York, 2008.
- ANTMEN, Ahu, “Küratörün Ne Olduğunu Neden Tartışıyoruz?”, Sanat Dünyamız, 81, İstanbul 2001 ,101-105.
- AVŞAR, Muhammed, “Toplumsal Değişim ve Yozlaşmanın 1970 Sonrası Aşıklık Geleneğine Yansımaları ve bu Kapsamda Yazılan Gençlik Öğütlemeleri”, Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 14, Osmaniye 2024, 243-267.
- EL-RUBAİ, Ahmed, “ABD, BAE ve İsrail Irak'ın Tarihi Eserlerini Nasıl Yağmaladı?” https://thecradle.co/articles/how-the-us-uae-andisrael-plundered-iraqs-antiquities, (Erişim tarihi: 05.05.2025).
- ER, Dursun Ekrem, “Tokat Şehir Müzesi’ni beş yılda 1 milyonu aşkın kişi gezdi”, https://www.aa.com.tr/tr/kultur/tokat-sehir-muzesinibes-yilda-1-milyonu-askin-kisi-gezdi/3306800, (Erişim tarihi: 10.02.2025).
- FINDLEN, Paula, The Museum: Its Classical Etymology and Renaissance Genealogy, Journal of the History of Collections, 1 (1), Oxford 1989, 59–78. https://doi.org/10.1093/jhc/1.1.59
- GRAHAM, Beryl, Sarah Cook, Rethinking Curating: Art After New Media, The MIT Press, London 2010.
- GÜMÜŞÇÜ, Osman, “Tarihi coğrafya ve kültürel miras”, Erdem, (75), Ankara 2018, s. 99-120. https://doi.org/10.32704/erdem.496740
- HANİLÇE, Murat, Hasan Erdem, “Tokat Şehir Müzesi”, Online Türkiye Turizm Ansiklopedisi, (Editör: Nazmi Kozak), https://turkiyeturizmansiklopedisi.com/tokat-sehir-muzesi, (Erişim tarihi: 05.05.2025).
- METİN BASAT, Ezgi, “Somut ve Somut Olmayan Kültürel Mirası Birlikte Koruyabilmek”, Millî Folklor, 23, Ankara 2013, 61-71.
- OĞUZ, Mehmet Öcal,“Terim Olarak Somut Olmayan Kültürel Miras”, Millî Folklor, 25(100), Ankara 2013, 5-13.
- ÖZKİRAZ, Ahmet ve ACUNGİL, Yavuz, “Hemşehri Derneklerinin Kentlileşme Sürecindeki Rolü (Tokat örneği)”, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 29(1) Ankara 2012, 247-272.
- SEYFİ, Serpil, “Kültürel Bellek Mekânlarından Bir Örnek: Tokat Şehir Müzesi”, Kent Akademisi, 17(6), Ordu, 2194-2218. https://doi.org/10.35674/kent.1472651
- SEYFİ, Serpil, “Tokat’ta Yerel Bir Koleksiyoncu: Hasan Erdem”, 9. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Bildirileri içinde, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, Ankara 2018, 409-425.
- TEMUR, Nezir, “Bir Kültürel Bellek Mekânı Olarak Mahtumkulu Divanı”, Türkbilig(34), Ankara, 2017, 173-178.
- URALMAN, N. Hanzade, “21. Yüzyıla Girerken Bir Bilgi Kurumu Olarak Müze”, Bilgi Dünyası Dergisi, 7(2), Ankara 2006, 250-266. https://doi.org/10.15612/BD.2006.376
- YILMAZ ASLANTÜRK, Arzu, “Şehir ve Kent Dikotomosini Kavramlar Üzerinden Okumak”, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 14(26), Giresun 2022, 177-189. https://doi.org/10.38155/ksbd.1110206
- K a y n a k K i ş i
- KK1- Hasan Erdem, 55, Lise, Tokat, Esnaf. Görüşme müzede gerçekleştirilmiştir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türk Halk Bilimi (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 12 Temmuz 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 27 Mart 2025 |
| Kabul Tarihi | 9 Mayıs 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 53 |
Türk Kültürü İncelemeleri – Haziran 2026 Sözlü Çeviri Özel Sayısı
Çağrı Metni
Sözlü çeviri, gündelik karşılaşmalardan kurumsal etkileşimlere kadar uzanan çeşitli bağlamlarda, iki dilli ve kültürlerarası iletişimin merkezinde yer alır. Türkiye’deki sözlü çeviri ortamlarında, dillerden biri büyük ölçüde Türkçedir ve bu uygulamalar, Türkçenin diğer dillerle etkileşiminde ortaya çıkan iletişimsel, kültürel ve toplumsal dinamikleri yansıtır.
Haziran 2026 sayımız için hazırlamakta olduğumuz bu özel sayıyla, Türkiye’deki sözlü çeviri uygulamalarını farklı tür ve bağlamlarda inceleyen özgün araştırmaları bir araya getirmeyi amaçlıyoruz. Bu çalışmalar, sözlü çevirinin dilsel, kültürel, toplumsal ve göstergebilimsel boyutlarına disiplinlerarası bir bakış sunarak, yalnızca çeviribilim alanına değil; Türk dili, kültürü ve toplumu üzerine yapılan araştırmalara da değerli katkılar sağlayacaktır.
Bu doğrultuda, sözlü çeviri üzerine çalışan ulusal ve uluslararası akademisyenleri, araştırmacıları ve alanda aktif profesyonelleri, Haziran 2026 sayımıza katkıda bulunmaya davet ediyoruz. Özel sayıya, Türkiye’deki sözlü çeviri ortamlarında iletişim süreçlerinin, rollerin ve çeviri uygulamalarının nasıl şekillendiğini tartışan kuramsal veya uygulamalı çalışmalarla katkı sunabilirsiniz.
Araştırma konularının, aşağıdaki temalar çerçevesinde tasarlanması önerilmektedir; ancak farklı yaklaşımlar ve konular da değerlendirmeye alınacaktır.
-Sözlü çeviri ortamlarında Türkçenin söylem yapıları ve etkileşimsel stratejileri,
-Mahkeme, hastane, okul gibi kamusal hizmet alanlarında yürütülen sözlü çeviri pratikleri,
-Andaş ve ardıl çeviride, Türkçeye özgü zorluklar ve stratejiler,
-Göç, azınlıklar ve çokdillilik bağlamında sözlü çeviri uygulamaları,
-Sözlü çeviri eğitimi ve öğretiminde dilsel ve kültürel boyutlar,
- Çeviri etiği ve profesyonel normların Türkiye’deki sözlü çeviri uygulamalarına etkisi,
-Teknoloji destekli sözlü çeviri araçlarının kullanımı,
-Toplumsal kriz, afet ve acil durumlarda sözlü çevirmenin rolü.
Önemli Notlar:
Özel sayıya gönderilecek makaleler için son teslim tarihi 15 Mart 2026 olarak belirlenmiştir.
Yazıların künye bilgileri, dipnot sistemi ve kaynakça gösterim şekli internet sayfamızda bulunan makale yazım şablonuna göre hazırlanacaktır.
Call for Papers
Turkish Cultural Studies – June 2026 Special Issue on Interpreting Studies
Interpreting occupies a central position in bilingual and intercultural communication across a wide range of contexts, from everyday encounters to institutional interactions. In interpreting settings in Turkey, one of the working languages is predominantly Turkish, and these practices reflect the communicative, cultural, and social dynamics that emerge through the interaction of Turkish with other languages.
With this special issue, scheduled for publication in June 2026, we aim to bring together original studies that explore interpreting practices in Turkey across diverse genres and contexts. Adopting an interdisciplinary perspective on the linguistic, cultural, social, and semiotic dimensions of interpreting, these contributions will provide valuable insights not only for the field of Translation and Interpreting Studies but also for research on Turkish language, culture, and society.
In this regard, we invite national and international scholars, researchers, and professionals working in the field of interpreting to contribute to our June 2026 issue. Submissions may include theoretical or applied studies that examine how communicative processes, roles, and interpreting practices are shaped within interpreting settings in Turkey.
Suggested, though not exclusive, areas of research include the following themes; alternative approaches and topics will also be considered.
-Discourse structures and interactional strategies of Turkish in interpreting settings,
-Interpreting practices in public service domains such as courts, hospitals, and schools,
-Turkish-specific challenges and strategies in simultaneous and consecutive interpreting,
-Interpreting practices in the context of migration, minority communities, and multilingualism,
-Linguistic and cultural dimensions in interpreter training and education,
-Translation ethics and the impact of professional norms on interpreting practices in Turkey,
-Use of technology-assisted interpreting tools,
-The role of interpreters in social crises, disasters, and emergency situations.
Important Notes:
The deadline for submitting articles to the special issue is March 15, 2026.
The article's citation information, footnote system, and bibliography format will be prepared according to the article writing template available on our website.