Tasarlayış ve oluş, matematiksel işleyişlerinin farklılığına rağmen eşleştirilmiş, böylelikle de
yaratıcılık tanımlayışının tasarımcıya eklemlenmesi sağlanmıştır. Bu tanımlayış, kusursuz dünya fikri
üzerinde köklenmiştir. Tasarım bir mikro dünya, tasarımcısı ise bir mikro yaratıcı haline gelmiş, bu
mikro dünyadan payını alanlar ise bir çeşit öte mikro dünya ile ödüllendirilmişlerdir. Kusursuz dünya
gibi kusursuz tasarım da kendi kusursuz cennetini vadetmeye başlamıştır. Evrimin kusur üzerinde
ilerleyen yenilenme akışı, tasarımın kusursuzluğu savıyla çelişir hale getirilmiştir. Evrimsel denklemin
kusurlu bir parçası olan insanın, tasarladıkları aracılığıyla oluşturduğu kusursuzluk simülasyonuna
bakıldığında, tasarım nesnesinin de bir simulakr haline geldiğini kavramak olasıdır. Evrim ise
kusursuzlaştırıldığı sanılan bu simulakrların sadece tenini yenilemek adına araçlaştırılmıştır. Tasarım
fikri, kusursuzluğu nedeniyle ölüme mahkumken bedeni, kusurları nedeniyle evrimin yenilenme
akışına teslim edilmiştir. Kusursuzluğun sonluluğu ile kusurun sanatlaşabilme potansiyeli arasında
kalan tasarımcının yönelimi, varlığını da tanımlar hale gelecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 19 Şubat 2019 |
Kabul Tarihi | 8 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 9 Sayı: 3 |
All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)