THE TRANSFORMATION PROCESS OF A DRIED TREE IN THE CAMPUS AREA INTO AN ART OBJECT AND POSSIBILITIES

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 1, 140 - 155, 01.01.2022

İlhan Kaya , Mustafa Bulat

Öz

With the recycling logic applied in social areas such as university campuses, studies of evaluating waste in different ways reveal potential resources together with educational and innovative ideas. Projects implemented with the idea of recycling in university campus areas can be powerful ways to have information about waste and recycling issues. A project has been considered for artistic re-evaluation and shaping of trees, which have expired in their natural environment in the green areas of Atatürk University campus and started to dry out naturally. The aim of this project is to evaluate and shape the trees that have dried in the campus in their natural environment in an artistic framework and to recycle these trees within the campus area with an environmental and artistic approach without being cut from the roots. In project, nine dried trees, which were located in different regions within the campus area, were artistically formed by the faculty members and students of the Sculpture Department of the Faculty of Fine Arts. This study involves the re-evaluation and artistic implementation process of a tree that dries naturally in the green area of the campus.

Anahtar Kelimeler

Art, Sculpture, Open Area, Campus, Dead Tree

KAMPÜS ALANINDAKİ KURUMUŞ BİR AĞACIN SANAT NESNESİNE DÖNÜŞÜM SÜRECİ VE OLASILIKLAR

Öz

Üniversite kampüsleri gibi sosyal alanlarda uygulanan geri dönüşüm mantığı ile atıkların farklı biçimlerde değerlendirilmesi çalışmaları eğitici, yenilikçi fikirler ile birlikte potansiyel kaynaklar ortaya çıkarmaktadır. Üniversite kampüs alanlarında geri dönüşüm düşüncesi ile uygulanan projeler atık ve geri dönüşüm konuları hakkında bilgi sahibi olmak için güçlü araçlar olabilir. Atatürk Üniversitesi yerleşkesinin yeşil alanlarındaki doğal ortamında yaşam süresini doldurmuş ve doğal yollardan kurumaya başlamış olan ağaçların geri dönüşüm fikriyle sanatsal olarak yeniden değerlendirilip biçimlendirilmesi için bir proje düşünülmüştür. Bu projede amaç, yerleşke içerisinde kuruyan ağaçları doğal ortamlarında sanatsal çerçevede değerlendirip biçimlendirmek ve kampüs alanı içerisinde bu ağaçların kesilmeden çevresel ve sanatsal yaklaşımla geri dönüşümünü sağlamaktır. Projede kampüs alanı içerisinde farklı bölgelerde olmak üzere dokuz adet kurumuş ağaca Güzel Sanatlar Fakültesi Heykel Bölümü öğretim elemanları ve öğrencileri tarafından sanatsal biçimlendirme yapılmıştır. Bu çalışma kampüs içerisinde yeşil alanda yani doğal yollarla kuruyan bir ağacın yeniden değerlendirilmesi ve sanatsal uygulama sürecini kapsamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sanat, Heykel, Açık Alan, Kampüs, Kurumuş Ağaç

Kaynakça

• Antmen, A. (2014). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Benedict, R. (2000). Kültür Örüntüleri. Ankara: Öteki Yayınevi.
• Bulat, M. (2010). Form ve Kompozisyon. Sanat Dergisi, (12), 73 – 78.
• Cömert, B. (2006). Croce’ nin Estetiği. Ankara: De Ki Basım Yayım.
• Daşkesen, H. (2021). Çağdaş Heykel Sanatında Kültürel Kimliği Konumlandırmak: Wolfgang Laib’in Yapıtları Üzerinden Bir Değerlendirme. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 11 (4), 1285-1302
• Daşkesen, H. (2016). Doğada Geometri ve Heykel Sanatına Yansımalar. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, (31), 273.
• Erman, O, Boran, B. (2015). Kentsel Mekânda Heykel Yerleştirmelerinin Değerlendirilmesi, Semiyotik Bir Model Önerisi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (44), 171-172.
• Erinç, S. M. (2004). Sanat Psikolojisine Giriş. Ankara: Ütopya Yayın Evi.
• Erinç, S. M. (2009). Sanat Sosyolojisine Giriş. Ankara: Ütopya Yayın Evi.
• Gombrıch, E.H.(1999). Sanatın Öyküsü. İstanbul: Remzi Kitap Evi.
• İpşiroğlu, N, İpşiroğlu, M. (2009). Sanatta Devrim. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• İpşiroğlu, N, İpşiroğlu, M. (2010). Sanatın Tarihi. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• Kandinsky, V. (2009). Sanatta Zihinsellik Üstüne. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• Karacan, N. (2013. Tarihsel Süreç İçinde Heykel Formu. Sanat ve Tasarım Dergisi, 4,(4), 17 – 32.
• Kovel, J. (2004). Doğanın Anlamlandırılması. (Çev, Caner Doğan), Üç Ekoloji-Doğa, Düşünce, Siyaset, (2), 101.
• Kozlu, D. (2013). Andy Goldsworthy İle Doğaya Dokunmak. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, (6), 362.
• Lynton, N. (1991). Modern Sanatın Öyküsü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Ragon, M. (2009). Modern Sanat. İstanbul: Hayalbaz Kitap.
• Şengünalp, C. (2018). Klasik Anıt Heykel Mantığının Dani Karavan Ekseninde Plastik Mekana Dönüşümü. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi (41), 38. doi: 10.32547/ataunigsed.462078
• Ulusoy, M.D. (2005). Sanatın Sosyal Sınırları. Ankara: Ütopya Yayın Evi.
• Yağmur, Ö. (2017). Düşünceden 3 Boyutlu Tasarıma Yönelik Bir Uygulama: Heykeli Giymek. Turkish Online Journal of Design Art and Communication. 7 (3), 438-445.
• Ziss, A. (2009). Estetik. İstanbul: Hayalbaz Kitap.