TARİHİ YAPILARA EKLEMLENEN YENİ EK YAPININ UYUMLULUĞU: ELBPHILHARMONIE KÜLTÜR MERKEZİ

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 2, 240 - 257, 01.04.2022

Ayşegül Kaçar , Fatih Semerci

Öz

Tarihi yapılara getirilen yeni ekler, geçmiş ve gelecek arasında bir ara yüz oluşturarak tarihsel sürekliliğin devam ettiğini göstermektedir. Tarihsel sürekliliğin devamı, farklı dönemlerin birbirleri ile ilişkisini kurmaktadır. Tarihsel sürekliliği sağlayan yeni ekler , hem çevresiyle kurduğu bağlantı hem de tarihi yapıların kullanılabilirliği açısından önemlidir. Ancak tarihi yapı ve yeni ek arasında nasıl bir ilişki kurulması gerektiği mimarlık alanında çokça sorgulanan bir araştırma sorusudur. Bu çalışma ile, tarihi yapılar ve yeni eklerin birbiri ile uyumunu, yeni geliştirilen sayısal yöntem aracılığıyla değerlendirerek mimarlık alanında önemli bir araştırma konusuna açıklık getirmek amaçlanmıştır. Tarihi yapılara yeni ek tasarımı kapsamında yeni ek’ in uyumluluk derecesini somut olarak ölçmek için özgün bir analiz metodu geliştirilmiştir. Bu yöntem üç evreden meydana gelmektedir. İlk evre Mimari Karakter Analizidir; mevcut yapının bağlamı irdelenmiş ve görsellerle desteklenmiştir. İkinci evre Kavramsal Analizdir; literatür araştırmalarıyla belirlenen kırk farklı kriter (tasarım ve değer kavramları) belirlenmiş ve bunların aynı ya da farklı olma durumu incelenmiştir. Üçüncü evrede ise kavramsal analizde bulunan sayısal done, renk grafiğine işaretlenmiştir. Bu özgün metot aracılığıyla tarihi yapı ile ek yapıların uyum testi yapılmış, aralarındaki ilişki sayısal olarak ortaya konmuştur. Bu çalışma kapsamında yeni ek kavramı, mevcut binayla birlikte kullanılan ve etkileşimde olan ek yapılar olarak ele alınmıştır. Bu yeni ek yapıların, mimari tasarıma göre şekillenmesini test etmek amacıyla; mimari tasarım ölçütlerine, ilkelerine, kavramlarına dayanan bir kapsama sahiptir.

Anahtar Kelimeler

Tarihi Yapıya Yeni Ek, Tasarım Kavramları, Uyumluluk, Yeni Ek Tasarım Yöntemi

COMPATIBILITY OF NEW ADDITIONS DESIGN ATTACHED TO HISTORIC BUILDINGS: ELBPHILHARMONIE CULTURE CENTER

Öz

New additions to historical buildings demonstrate that historical continuity proceeds, by creating an interface between the past and the future. The progression of historical continuity provides the relationship between different periods. New additions that provide historical continuity are important both in terms of the connection they establish with their surroundings and in terms of the continuation of the functionality of historical buildings. However, how the new addition design should relate to the historical building is a frequently asked research question in the field of architecture. With this study, it is aimed to clarify an important research topic in the field of architecture by evaluating the compatibility of historical buildings and new additions with each other through the newly developed tangible method. An original analysis method has been developed to measure concretely the degree of compatibility of the new addition within the scope of new addition design for historical buildings. This method consists of three phases. The first phase is Architectural Character Analysis; The context of the existing building has been examined and supported with visuals. The second phase is Conceptual Analysis; Forty different criteria (design and value concepts) have been determined by literature research and their being the same or different have been examined. In the third phase, the numerical data in the conceptual analysis have been marked on the color chart. By using this unique method, the compatibility test between the historical building and additional building has been conducted and the relationship between them has been numerically revealed. Within the scope of this study, the notion of new addition is considered as additional structures used and interacting with the existing building. To test the development of additional building design according to architectural design; It has a scope based on architectural design criteria, principles and concepts.

Anahtar Kelimeler

Compatibility, Design Concepts, New Additions to Historic Buildings, New Addition Design Method

Kaynakça

• Ahunbay, Z. (2014). Tarihi Çevre Koruma ve Restorasyon (7th ed.). İstanbul: Yem Yayın.
• Altınöz, G. B. (2010). Tarihi Dokuda ‘Yeni’nin inşası. Ege Mimarlık, 4(75), 18–26.
• Bloszies, C. (2012). Old Buildings, New Designs. New York: Princeton Architectural Press.
• Çelik, A. (2021). Tarihi Yapılarda Yeni Eklerin Yapı ve Doku ile İlişkisinin Tasarım Kavramları Açısından İrdelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Konya.
• Ching, F. D. K. (2015). Architecture Form,Space,& Order (4th ed.). New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
• Davies, M. (2003). Design in the historic environment. The Building Conservation Directory https://www.buildingconservation.com/articles/design/design.htm ,Erişim tarihi:27.12.2021.
• Demiri, K. (2013). New Architecture as Infill in Historical Context. Architecture and Urban Planning, 7, 44–50.
• Duralı Kanat, İ. (2007). Tarihi Çevre’de Yeni Yapılaşma Uygulamalarının İrdelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Düzgün, H. (2010). Tarihi Çevrelerde Yeni Yapı Tasarımında Kabuk-Bağlam İlişkisinin Temel ve Güncel Tasarım Kavramları Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Erkartal, P. Ö., & Özüer, M. O. (2016). “Tarihi dokuyu taklit etme/yok sayma” (der.) Fill in the Blanks. Beykent Üniversitesi Yayın, 145–155. İstanbul.
• Gaber, M. A., & Akçay, A. Ö. (2020). Qualitative and Quantitative Evaluation Techniques of New Infill Designs in Historic Context. Amazonia Investiga, 9(35), 20–33. https://amazoniainvestiga.info/index.php/amazonia/article/view/1502/1465 ,Erişim Tarihi:14.01.2022.
• Gaskin, M. (2020). Design in Context. In A. Orbasli & M. Vellinga (Eds.), Architectural Regeneration (pp. 291–305). John Wiley & Sons, Incorporated.
• GCI. (2015). Contemporary Architecture in the Historic Environment An Annotated Bibliography (S. Lardinois, A. P. A. Gonçalves, L. Matarese, & S. Macdonald, Eds.). Los Angeles: The Getty Conservation Institute.
• Grimmer, E. A., & Weeks, D. K. (2010). Preservation Brief 14: New Exterior Additions to Historic Buildings: Preservation Concerns. https://www.nps.gov/tPS/how-to-preserve/briefs/14-exterior-additions.htm ,Erişim Tarihi:25.12.2021.
• Groat, L. (1983). Measuring the fit of new to old: A checklist resulting from a study of contextualism. Architecture: The AIA Journal, 72(11), 58–61.
• Güngör, H. (2005). Görsel Sanatlar ve Mimarlık İçin Temel Tasar (3rd ed.). İstanbul: Esen Ofset Matbaacılık.
• Hu, Y., Heath, T., Tang, Y., & Zhang, Q. (2017). Using Quantitative Analysis To Assess the Appropriateness of Infill Buildings in Historic Settings. Journal of Architectural and Planning Research, 34(2), 91–113.
• Hunt, R., & Boyd, I. (2018). New Design for Old Buildings. RIBA Publishing.
• Jäger, F. P. (2010). Old and New : Design Manual for Revitalizing Existing Buildings (F. P. Jäger, Ed.). Basel: Birkhäuser GmbH.
• Jokilehto, J. (1999). A History of Architectural Conservation. Jordan Hill: Butterworth-Heinemann.
• Juhani Pallasmaa. (2018). Tenin Gözleri:Mimarlık ve Duyular. İstanbul: Yem Yayın.
• Kuban, D. (2000). Tarihi Çevre Korumanın Mimarlık Boyutu. İstanbul: Yem Yayın.
• Mısırlısoy, D. (2011). Analysis of the Structure and Design Relationship between Contemporary Extensions and Remodeled Masonry Buildings. Yüksek Lisans Tezi, Doğu Akdeniz Üniversitesi Lisansüstü Eğitim ve Araştırma Enstitüsü. Gazimağusa.
• NPS. (2017). The Secretary of the Interior’s Standards for Rehabilitation & Illustrated Guidelines for Rehabilitating Historic Buildings-New Additions. https://www.nps.gov/tps/standards/rehabilitation/rehab/new01.htm ,Erişim Tarihi:04.12.2021.
• Rıza, M., & Doratlı, N. (2015). The Critical Lacuna Between New Contextually Juxtaposed and Freestyle Buildings in Historic Settings. Journal of Architectural and Planning Research., 32(3), 237–257.
• Sağlam, K., & Tavşan, C. (2019). Tarihi Çevrede Çağdaş Eklerin Biçimsel ve Kavramsal Kriterlere Bağlı Değerlendirilmesi. Yakın Doğu Üniversitesi Yakın Mimarlık Dergisi, 3(1), 48–65.
• Semes, Steven. W. (2007). “Differientated and Compatiable: Four Strategies forAdditions to Historic Settings” Sence of Place: Design Guidelines For New Construction in Historic Distinct. 4–11.
• Sotoudeh, H., & Abdullah, W. M. Z. W. (2013). Evaluation of fitness of design in urban historical context: From the perspectives of residents. Frontiers of Architectural Research, 2(1), 85–93.
• Stavreva, B. (2017). New vs Old New Architecture of Purpose in Settings. Master Science in Architecture, Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg.
• TSG. (2010). New Design in Historic Settings. Glasgow.
• Velioğlu, A. (1992). Tarihi Çevre İçinde Mimari Tasarım ve Süreci Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Trabzon.
• Venedik Tüzüğü. (1964). ICOMOS. http://www.icomos.org.tr/Dosyalar/ICOMOSTR_tr0243603001536681730.pdf, Erişim tarihi: 15.01.2022
• Yavuz, Z., & Yıldırım, M. T. (2020). Analysis of Contemporary Architectural Designs Attached to Historical Buildings. 747–760.
• Yüceer, H. (2005). An Evaluation of Interventions in Architectural Conservation: New Exterior Additions to Historic Buildings. Doktora Tezi, İzmir Teknoloji Enstitüsü. İzmir.
• Yüceer, H., & Ipekoĝlu, B. (2012). An architectural assessment method for new exterior additions to historic buildings. Journal of Cultural Heritage, 13(4), 419–425.
• Zakar, L. (2018). Tarihi Binalara Ek Bina Tasarımında Yapısal Bütünleştirme Performansını Değerlendirmek İçin Bir Model Önerisi. Doktora Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Zeren, M. T. (2010). Tarihi Çevrede Yeni Ek ve Yeni Yapı Olgusu: Çağdaş Yaklaşım Örnekleri. İstanbul: Yalın Yayıncılık .