MELEZ BİR ANLATIM OLARAK KARANLIKTA DANS

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 833 - 845, 01.07.2022

Saygın Koray Doğaner

Öz

Bu makalede Lars Von Trier'ın Altın Kalp Üçlemesinin (Breaking the Waves 1996, Idioterne, 1998, Dancer in the Dark 2000) üçüncü filmi olan Karanlıkta Dans filminde, müzik ve dansın ne şekilde kullanıldığı, tekniğinin hangi ilkelere dayandığı, anlam oluşturulurken kullanılan mizansen öğeler ve filmin anlatı yapısı incelenmiştir. Karanlıkta Dans Trier'ın merkezine saf, çocuksu, acıyla sınanan, güçlü ve bir o kadar da kırılgan kadınları aldığı filmlerinden biri olarak öne çıkar. Klasik anlatı sinemasında yer alan müzikallerle çok az ortak noktası olan film, melodram özellikleri barındıran bir müzikal özelliği taşır. Filmin anlatımı Avrupa sanat sineması ile klasik Hollywood sineması arasında melez bir yapı oluşturur. Filmin anlatım tekniği, Trier ve üç Danimarkalı yönetmenin yayınladığı Dogma 95 manifestosuna da kısmen uyum gösterir.

Anahtar Kelimeler

Sinema, Müzikal, Tür, Anlatım, Dogma95

DANCER IN THE DARK AS A HYBRID NARRATION

Öz

In this article, in Dancer in the Dark, the third film of Lars Von Trier's Golden Heart Trilogy (Breaking the Waves 1996, Idioterne, 1998, Dancer in the Dark 2000), how music and dance are used, what principles its technique is based on, the mise-en-scene elements used in creating meaning. and the narrative structure of the film was examined. Dancer in the Dark stands out as one of the films where Trier takes naive, childlike, pain-tested, strong and yet fragile women to the center. The film, which has little in common with the musicals in classical narrative cinema, has a musical feature with melodramatic features. The narration of the film creates a hybrid structure between European art cinema and classical Hollywood cinema. The narrative technique of the film also partially complies with the Dogma 95 manifesto published by Trier and three Danish directors.

Anahtar Kelimeler

Cinema, Musical, Genre, Narration, Dogma95

Kaynakça

• Abisel, N.(1995). Popüler Sinema ve Film Türleri. İstanbul: Alan Yayıncılık.
• Andew, T. Image and Influence, Studies in the Sociology of Film, Geor- ge Ailen, unwin Ltd., London, 1974, s. 180
• Armes, R. (2011). Sinema ve Gerçeklik. İstanbul : Doruk.
• Babington B., Evans, Peter W. (1985). Blue Skies and Sllver Llnlngs, Aspects of the Hollywood Muslcal. Manchester University Press, Manchester. s. 2-5.
• Bordwell, D., Thompson, Kristin (2009). Film Sanatı. Ankara: De Ki Basım Yayım.
• Collins, R.; Genre; A Replay to Ed Buscombe, Movies and Methods; An Anthology, (Ed.,Bill Nichols), University o f Califomia Press, Berkeley, 1976, s.157-163.
• Fuat, M. (2010). Tiyatro Tarihi. İstanbul: MSN Yayınları
• Geduld, H. M., Ronald, Gottesman 81973). An Illustradet Glassary of film Terms, Holt, Rinehart. Winston. New York. s. 73
• Kafalı, N. (2001). “Çekim Ölçeklerinin Düşündürdükleri.” Kurgu Dergisi, 18:1-12
• King, G. (2010). Yeni Hollywood’ta Tür Dönüşümleri. Hollywood’a Yeniden Bakmak içinde. Y. Gürhan Topçu (der.). Ankara: De Ki.
• Kovacks, Andras B. (2016). Modernizmi Seyretmek: Avrupa Sanat Sineması 1950 – 1980 Çev., Ertan Yılmaz Ankara : De Ki Yayınları Lumholdt, J. (2015). Sinema Tutkusu. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Nowell-Smith, Geoffrey ed. (2008). Dünya Sinema Tarihi Çev., Ahmet Fethi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Ryan, M.ve D. Kellner (2010). Politik Kamera: Çağdaş Hollywood Sinemasının İdeolojsi ve Politikası. Çev., Elif Özsayar. İstanbul: Ayrıntı.
• Sobchack, T. (1986). Genre Film: A Classical Experience, Film Genre Reader Barry Keith Grant (der.). University of Texas Press, Austin, s. 102.
• Stevenson, J. (2005). Lars Von Trier. Çev. Begüm Kovulmaz. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Sutton, M. (1981). Patterns of Meaning in the Musical. Getire: The Musical. 191.