EĞİTİME AİLE ODAKLI YAKLAŞMAK

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 33 - 49, 15.06.2018

Mehmet Zeki Ilgar , Semra Coşkun Ilgar

Öz

Eğitim kurumlarımızda yaşanan disiplin ve kalite
sorunları konusunda tartışmaların son zamanlarda önemli ölçüde yoğunlaştığı
gözlenmektedir. Ailede başlayan, okulda ve yaşam boyu devam eden bir süreç
olarak eğitim anlayışı her devirde değişmiş ve çeşitlenmiştir. Yirminci
yüzyılın ortalarından itibaren Türk eğitim dizgesinde çeşitli eğitim politika
ve yaklaşımları denenmektedir. Bu süreçte geleneksel ve çağdaş eğitim
yaklaşımları bazen çatışarak bazen uzlaşarak bir arada uygulanmaktadır. Eğitim
anlayışındaki değişim; öğretmen odaklı klasik anlayıştan, öğrenci odaklı çağdaş
yaklaşıma doğru evrilirken ortaya çıkan sorunlar içinden çıkılmaz bir hal
almıştır.

Bu makalede eğitim anlayışımızdaki değişime yeni bir
yön verme ve yeni bir tartışma başlatma amaçlanmıştır. Son yıllarda eğitimde
aile katılımının önemine ilişkin yayınların da etkisiyle oluşan bu yeni
anlayışa “aile odaklı eğitim” adını verdik. Bu yeni anlayışta çocuğun eğitim
sorumluluğunu okula havale etmek yerine ailenin de ortak olması, ailenin
kendisini bir eğitim kurumu olarak yeniden düzenlemesi, ana-babaların eğitim
konusunda daha bilinçli ve donanımlı hale getirilmesi ve okul eğitimine aile
katılımının sağlanması önemsenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Aile, Aile Odaklı Eğitim, Eğitim Dizgesi

FAMILY-CENTERED APPROACH TO EDUCATION

Öz

The discussions on the problems of discipline and
quality in our schools and education system have risen dramatically.  The understanding of Education as a kind of
process that starts at home and continues at school and beyond has always
changed in every age. Since the mid 20th century, various education politics
and approaches have been tried within the Turkish education system.  In this process, traditional and modern
education approaches  are sometimes
applied in harmony and sometimes in conflict. 

As a result of the change in the understanding of
education, the problems that we encounter in the process of change from
traditional teacher centered approach to modern student centered approach, have
become very difficult to solve.

In this paper, we aim to initiate a discussion that
can give a new direction to our understanding of education. In recent years, we
have called this new approach “family centered education” with the help of the
publications regarding the importance of the family involvement in education.
In this new understanding, the responsibility of the child’s education should
be shared by the family and the school; the family itself should become the
source of education and the parents should be more aware of the education which
their child receives and therefore, they should be more equipped to meet the
needs of their children. 

Anahtar Kelimeler

Family, Family Centered Education, Education System

Kaynakça

• AINSWORTH, M. (1989). Attachments beyond infancy. American Psychologist, 44(4).
• AİNSWORTH, M. S. VE BOWLBY, J. (1991). An ethological approach to personality development. American Psychologist, 46.
• AKBAY, S. E. (2015) Ana - babaya bağlanma ile romantik yakınlık ve otantik benlik arasındaki ilişkilerde bağlanma stillerinin aracı rolünün incelenmesi, Mersin Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı Rehberlik ve Psikolojik Danışma Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• ALICIGÜZEL, İ. (1999). Çağdaş Okulda Eğitim ve Öğretim , Sistem Yay., İstanbul.
• ASLAN, S. (2012). Değişen Dünyada Aile Politikaları, Değişen Toplumda Değişen Aile, Sosyolojik Tartışmalar. Editör: Nurşen Adak, Bölüm 12: 261-279, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• AYDIN, Ayhan (1998). Sınıf Yönetimi , Anı Yay., Ankara.
• BAŞAR, H. ( 2001 ). Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• BLOOM, B. S.(1986) The Human Environment and School Learning. USA. The Nations Report Card. S:1-9.
• BOWLBY, J. (1969). Attachment and loss: Loss, sadness and depression (Cilt 1). New York: Basic Books.
• CARLSON, C. & SİNCAVAGE, J. (1987). Family-oriented School Psychology practice: Results of a national survey of NASP members. School Psychology Review, 16 (4), 519-526. Conference, Jerusalem, Israel.
• CRESPI, T. & HUGHES, T. (2004). School-based mental health services for adolescents: School psychology in contemporary society. Journal of Applied School Psychology, 20 (1), 67-78.
• GENÇDOĞAN, S. (2014) Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan ergenlerde bağlanma biçimleri ve ebeveynlerindeki psikopatolojilerin bağlanmaya etkisi, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi.
• GERRARD, B. (2008). School- Based Family Counseling: Overview,trends, And recommendations for future research. International Journal for School-Based Family Counseling, 1(1).
• GİBBS, A. (1992). Assessing More Students, Oxford Brookes University, Oxford.GORDON, T. Çev: Emel Aksay ve Birsen Özkan. ( 1993 ). Etkili Öğretmenlik Eğitimi. İstanbul:YA-PA Yayınları.
• GÖRGÜ, E. (2015) Okula devam eden 5 - 6 yaş grubu çocukların bağlanma biçimleri ve sosyal davranışları ile annelerinin bağlanma biçimi ve kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Okul Öncesi Öğretmenliği Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• GÜRŞEN OTACIOĞLU, S. (2007) Öğrenci Odaklı Bir Yaklaşım Kullanarak Araştırma Yöntemi Öğretmek: Uygulamaya Yönelik Eleştirel Düşünceler, Kastamonu Eğitim Dergisi Cilt:15 No:2 s:511-520.
• HEİN, G.E. (1991). “Constructivist Learning Theory” (paper presented at CECAConference, Jerusalem, Israel.
• KIRKÖRÜCÜ, A. (2012) Orta Doğu Teknik Üniversitesi Öğrencilerinin Bağlanma Şekillerine Ve Erken Dönem Uyumsuz Şemalarına Göre Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutumlarının İncelenmesi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Bölümü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• JADALLAH, E.(2000). “Construcivist Learning Experiences For Social Studies Education”,The Social Studies, 91(5), 221-225.
• JANBAKHISHOV, C. E. (2013) Gebelerde Anksiyete, Depresyon, Yetişkin Bağlanma Özellikleri, Prenatal Bağlanma Düzeyleri Ve Fetusun İntrauterin İyilik Hali İlişkisinin Değerlendirilmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Tıpta Uzmanlık Tezi.
• KAFADAR, O. (1997). Türk Eğitim Düşüncesinde Batılılaşma, Feryal Matbaası, İstanbul.
• KILIÇ, E. (2014). Aile Danışmanlığında Yeni Bir Model: Okul Temelli Aile Danışmanlığında Sosyal Hizmetin Rolü ve Önemi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, (Basılmamış Yüksek Lisans Tez, Danışman:Prof.Dr. Yasemin Özkan), Ankara.
• KINCAL. R. Y. (2001) Öğretmenlik Mesleğine Giriş, Babil Yayınları. Erzurum.
• KRAUSE, K., BOCHNER, S., ve DUCHESNE, S. (2003). Educational Psychology For Learning and Teaching, Thomson South Melbourne.
• KRAUSE, K., BOCHNER, S., ve DUCHESNE, S. (2003). Educational Psychology For Learning and Teaching, Thomson South Melbourne.
• MAYPOLE, J VE DAVİES, T.G. (2001). “Students Perceptions of Constructivist Learning in a Community College American History II Survey Course”, Community College Review,29(2), 54-79.
• OTACIOĞLU, G. S. (2007) Öğrenci Odaklı Bir Yaklaşım Kullanarak Araştırma Yöntemi Öğretmek: Uygulamaya Yönelik Eleştirel Düşünceler, Kastamonu Eğitim Dergisi Cilt:15 No:2.
• ÖZKAN, Y. ve KILIÇ, E. (2013). Aile’nin Psiko-Sosyal Destek İhtiyacını Karşılamada Yeni Bir Model Önerisi: Aile Sağlığı Merkezlerinde Aile Psiko-Sosyal Destek Birimi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, Cilt: 7: 25-45.
• SAKMAN, E. (2011) Bağlanma Stilleri, Tehdit Ve Bağlanma Figürü Çağırıştırıcılarının Kognitif Dikkat Performası Üzerinde Etkileri. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans TeziTERRY, L. (2002). Family Counselling in the Schools: A Graduate Course. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families, 10 (4): 419-428ÜLGEN, G.(1997) Eğitim Psikolojisi.Alkım Yayınevi.İstanbul.
• WEİMER, M. (2002). Learner-Centered Teaching: Five Key Changes to Practice, Jossey-Bass, San Francisco.
• WEST, R. (1998). Learning for Life: Review of Higher Education Financing and Policy, Australian Government Publishing Service, Canberra.
• YERLİOĞLU, E. A. (2010) Çocuğun Bağlanma Davranışının Anne Hassasiyeti Ve Çocuğun Sosyo-Duygusal Yetkinliğiyle İlişkisi: Bağlanma Davranışları Sınıflandırma Setinin, Okul Öncesi Dönemdeki Türk Çocuklarıyla Kullanılması, Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü / Psikoloji Bölümü Klinik Psikoloji Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• YILDIRIM, N. (2006). Ailenin Yapısı ve Problemleri. Yeşerim Bilim-Araştırma Dizisi, İstanbul.
• YÖRÜKOĞLU, A. (1992). Değişen Toplumda Aile ve Çocuk.5. Baskı, Özgür Yayın- Dağıtım, İstanbul: 48-49.
• ZİMMER-GEMBECK, M. & LOCKE, E. (2007). The socialization of adolescent coping behaviours: relationships with families and teachers. Journal of Adolescence, 30 (1), 1-16.