ANGER AND SILENCE AS MODES OF RESISTANCE IN JOHN OSBORNE’S LOOK BACK IN ANGER

Yıl 2025, Cilt: 9 Sayı: 3, 38 - 46, 17.10.2025

Zeynep Şentürk

Öz

This article explores John Osborne’s Look Back in Anger (1956) as both a landmark of post-war British theatre and a social critique of mid-twentieth-century Britain. The analysis situates Jimmy Porter’s anger and Alison’s silence within a critical discussion of alienation and resistance. Jimmy’s anger is not read as uncontrolled hostility but as a response to social inequalities, cultural exclusion, and the frustrations of a generation rendered marginal by reforms such as the 1944 Education Act. Alison’s silence, often dismissed as passivity, is reinterpreted as a deliberate stance that reflects the distance of privilege and the persistence of class division. By presenting the domestic space of the attic flat as a microcosm of national tensions, the article shows how the disintegration of personal intimacy parallels the erosion of Britain’s authority and the uncertainty of its social order. The strength of the study lies in connecting individual conflict with political and cultural decline, although the emphasis on Osborne’s biography at times risks limiting the structural dimension of the critique. The article demonstrates how anger and silence serve as forms of resistance, revealing the play’s dual status as an intimate marital drama and a reflection of Britain’s post-war crisis.

Anahtar Kelimeler

Post-war British Drama , Angry Young Men , Anger and Silence , Class Conflict

JOHN OSBORNE’UN LOOK BACK IN ANGER OYUNUNDA DİRENİŞ BİÇİMLERİ OLARAK ÖFKE VE SESSİZLİK

Öz

Bu makale, John Osborne’un Look Back in Anger (1956) eserini hem savaş sonrası İngiliz tiyatrosunun dönüm noktalarından biri hem de yirminci yüzyılın ortalarında Britanya toplumuna yönelik bir eleştiri olarak ele almaktadır. Analiz, Jimmy Porter’ın öfkesini ve Alison’un sessizliğini yabancılaşma ve direniş ekseninde tartışmaya açmaktadır. Jimmy’nin öfkesi, kontrolsüz bir saldırganlık olarak değil, toplumsal eşitsizliklere, kültürel dışlanmaya ve 1944 Eğitim Yasası gibi reformlarla marjinalleştirilen bir kuşağın hayal kırıklıklarına verilen bir tepki olarak değerlendirilmektedir. Çoğunlukla edilgenlik şeklinde yorumlanan Alison’un sessizliği ise ayrıcalığın mesafesini ve sınıf ayrımlarının sürekliliğini yansıtan bilinçli bir tavır olarak yeniden yorumlanmaktadır. Çatı katındaki evsel mekânı ulusal gerilimlerin bir mikrokozmosu olarak sunan makale, kişisel yakınlığın çözülüşünü Britanya’nın otoritesindeki zayıflama ve toplumsal düzenindeki belirsizlik ile paralel okumaktadır. Çalışmanın gücü, bireysel çatışmaları politik ve kültürel çözülme ile ilişkilendirmesinde görülmektedir; ancak Osborne’un biyografisine yapılan yoğun vurgu, kimi zaman yapısal eleştiri boyutunu sınırlama riski taşımaktadır. Makale, öfke ve sessizliğin birer direniş biçimi olarak işlediğini ortaya koyarak, oyunun hem evlilik bağlamında bireysel bir dram hem de savaş sonrası Britanya krizinin yansıması olarak ikili konumunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Savaş Sonrası İngiliz Tiyatrosu , Öfkeli Genç Adamlar , Öfke ve Sessizlik , Sınıfsal Çatışma

Kaynakça

• Afolayan, A. (2012). The angry young men and postwar British drama. Ibadan Journal of Theatre Arts, 6(2), 123–130.
• Darwin, J. (1988). Britain and decolonisation: The retreat from empire in the post-war world. Macmillan.
• Durbach, E. (2004). A day in the life: Look Back in Anger and the new realism. Theatre Journal, 56(2), 253–270. https://doi.org/10.1353/tj.2004.0041
• Gale, M. B. (2004). The Cambridge companion to British theatre, 1945–2010. Cambridge University Press.
• Galef, D. (1997). The supporting cast: A study of flat and minor characters. Pennsylvania State University Press.
• Gilleman, L. (2002). Aristocratic modernism and the modernist novel. Palgrave Macmillan.
• __________. (2008). Cultural studies in the English theatre of the 1950s. In R. Luckhurst & M. Middeke (Eds.), The Cambridge companion to twentieth-century British theatre (pp. 153–168). Cambridge University Press.
• Güney, E., & Güney, A. (2008). Poststructuralist literary theories and Derrida’s deconstruction. Ankara University Press.
• Haque, M. (2014). Silence and resistance in modern drama. University of Dhaka Press.
• Hargreaves, T., & Ferrebe, A. (2012). John Osborne’s Look Back in Anger: A casebook. Routledge.
• Kalecik, S. (2025). Conversational maxims and moments of physical violence in John Osborne’s Look Back in Anger. Cankaya University Journal of Humanities and Social Sciences, 19(1), 99-110. https://doi.org/10.47777/cankujhss.1633187
• Lerner, H. (2014). The dance of anger: A woman’s guide to changing the patterns of intimate relationships. Harper Perennial.
• Osborne, J. (1956). Look Back in Anger. Faber and Faber.
• Post, R. (1973). The outsider and the angry young men: John Osborne’s social critique. Modern Drama, 16(1), 61–74.
• Rebellato, D. (1999). 1956 and all that: The making of modern British drama. Routledge.
• Rebellato, D. (1999). 1956 and all that: The making of modern British drama. Routledge.
• Shellard, D. (1999). British theatre since the war. Yale University Press.
• Sierz, A. (1996). In-Yer-Face theatre: British drama today. Faber and Faber.
• Tynan, K. (1991). Curtains: Selections from the drama criticism and related writings (J. Lahr, Ed.). Applause. (Original work published 1956)
• Yerebakan, I. (1992). Modern english drama: A study of social issues. Gazi University Press.