Forensic and medical evaluation of sexual abuse at adolescence multidisciplinary approach

Yıl 2011, , 35 - 38, 01.03.2011

Şevki Sözen

https://doi.org/10.4274/tpa.46.30

Öz

Adolescence is defined as the period of transition from childhood to adulthood in terms of physical sexual cognitive and psychosocial nbsp;development Adolescence period can be investigated in three phases which are early adolescence middle adolescence and late adolescence Physical and mental maturity is reached in late adolescence and the sexual behavior of the child changes from individual to socially shared relationships There are some researches which show the increase of sexual abuse in adolescence In these researches importance of nbsp;forensic and medical evaluation is emphasized in situations where sexual abuse of a psychosocially immature child by an adult exists During forensic and medical evaluation protecting every kind of material which can be used as medical evidence and structuring the inspection as soon as possible is very important in order to not only preserve the rights of the attacked person but also to identify the attacker In forensic and medical evaluation preparation of judicial report by doctors who were assigned as medical referees collaborating with doctors from nbsp;different specialty areas in medicine is very important During the evaluation of physical and mental symptoms in the sexually abused nbsp;adolescent forensic and psychiatric examination is also needed To be able to reintegrate child to the society carrying out the medical

Anahtar Kelimeler

-

Ergenlik döneminde cinsel istismar olgularında adli tıbbi

Öz

Ergenlik dönemi bireyin fiziksel cinsel bilişsel ve psikososyal çocukluktan erişkinliğe geçiş süreci olarak tanımlanmaktadır Ergenlik dönemi nbsp;erken ergenlik orta ergenlik ve geç ergenlik olmak üzere üç dönemde incelenmektedir Fiziksel ve ruhsal olgunlaşmanın tamamlandığı geç ergenlik döneminde çocuğun cinsel davranışları bireysel olmaktan çıkıp daha anlamlı ve toplumda paylaşılan ilişkiler haline dönüşmektedir Ergenlik döneminde çocuklarda cinsel istismara uğrama riskinin arttığına dair çalışmalar mevcuttur Bu çalışmalarda; psikososyal gelişimini nbsp;tamamlamamış olan bir çocuğun bir yetişkin tarafından cinsel uyarı için kullanılması olarak tanımlanan cinsel istismar olgularında adli tıbbi değerlendirmenin önemi vurgulanmaktadır Adli tıbbi değerlendirmede tıbbi delil niteliği taşıyan her türlü materyalin korunması muayenenin en kısa süre içerisinde yapılandırılması hem saldırıya uğrayan kişinin haklarının korunması hem de saldırganın kimliğinin belirlenmesi açısından nbsp;büyük önem taşımaktadır Adli tıbbi değerlendirmede tıbbi bilirkişi olarak görüşüne başvurulan hekimlerin multidisipliner yaklaşım içerisinde nbsp;değişik tıpta uzmanlık alanlarından görüş alarak kendi bilimsel kanaatları ile birlikte adli rapor düzenlemeleri önem arz etmektedir Ergenlik nbsp;dönemi cinsel istismar olgularında da; istismara uğrayan ergenin fiziksel ve ruhsal travma bulgularının değerlendirilmesi aşamasında adli tıbbi ve psikiyatrik muayenelerden geçirilmesi gerekmektedir Özellikle adli tıp uzmanı psikiyatri uzmanı psikolog pedagog nbsp; ve sosyal hizmet uzmanından oluşan deneyimli bir ekip tarafından tıbbi değerlendirmenin yapılması çocuğun topluma yeniden kazandırılması sürecinde büyük önem arz nbsp;etmektedir Türk Ped Arş 2011; 46 Özel Sayı: 35 8

Anahtar Kelimeler

Ergen, çocuk, çocuk istismarı, tanı ve tedavi

Kaynakça

• Ercan G. Puberte fizyolojisi. İçinde: Ercan O ed (s). Adolesan sağlığı. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Sempozyum Dizisi No:43. İstanbul: Kaya Basım, 2005; 9-16.
• Nusbaum MRH. Ergen cinselliği, In: South-Paul JE ed (s). Kut A çev. ed (s). Current Aile Hekimliği Tanı ve Tedavi. Ankara: Güneş Tıp Kitapevleri, 2007; 160-9.
• Aras S, Semin S, Günay T, Orcın E, Ozan S. Sexual attitudes and risk taking behavors of high school students in Turkey. J Sch Health 2007; 77: 359-66. (Abstract)
• Gosset D, Hédouin V, Revvelta E. Maltraitance? Enfants, 2. Edition. Paris-Milan-Barcelone: Masson, 1997: 1-10.
• Can M, Tırtıl L, Dokgöz H. Çocuk İstismarı Olgularında Hekim Sorumluluğu. Klinik Gelişim Dergisi 2009: 89-93. (PDF)
• Rutter M, Taylor E, Hersov L. Child and Adolescent Psychiatry; Modem approaches. 3rd Ed. Massachussets, Blackwell Science Ltd., 1994; 230-52. (Abstract) / (PDF)
• Back S, Lips HM. Child sexual abuse: victim age, victem gender, and observer gender as factors contributing to attributions of responsibility. Child Abuse Neglect 1988; 22: 1239-52. (Abstract) / (Full Text) / (PDF)
• Yeni Türk Ceza Yasası. (Full Text)
• Akço S, Aksel Ş, Arman AR, et al. Çocuk İstismarı ve İhmali Kitabı. İstanbul: UNICEF-Adli Tıp Kurumu, 2003.
• Sözen Ş, Aksoy E. Cinsel Saldırılarda Hekim Sorumluluğu, Tıbbi ve Hukuki Yaklaşım. Klinik Gelişim Dergisi 2009: 101-9. (PDF)
• Heger AH. Sexual Violence. In: Masson JK ed (s). “The Pathology of Trauma”. Third Edition, London: UK Arnold, 2000: 176-91.
• Salaçin S, Alper B, Uçkan H. Seksüel Saldırılarda Mağdurun Muayenesinde Karşılaşılan Sorunlar. Adli Tıp Derg 1991; 7: 133-9.
• Polvan Ö. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisinde Hukuksal Uygulamalar. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi, İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2001: 261-6.
• Aker T, Özeren M, Başoğlu M ve ark. Klinisyen Tarafından Uygulanan Travma Sonrası Stres Bozukluğu Ölçeği, (TSSB-Ö) Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi 1999; 10: 286-93. (Abstract)