A GROUP COUNSELING WITH DISABLED WOMEN: THE CASE OF EDİRNE PROVINCE

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 2, 789 - 801, 31.12.2019

Seda Donat Bacıoğlu Semra Pehlivan

https://doi.org/10.26468/trakyasobed.555484

Öz

People with disabilities
live a life that is harder than other parts of society because of a number of
physical, psychological or social factors. Women with disabilities have both
the difficulties of being “disabled” and “women”. The difficulties of being a
disabled person and the expectations of the society cause the woman to be
unhappy due to her disability and have difficulty accepting this situation.
Therefore, psychological support to these individuals who have problems is very
important in terms of mental health of the society. Psychological assistance
services can be individual or group oriented. The aim of the study is to
examine the quality of life of physically disabled women participating in group
counseling and their opinions about group counseling process. As a research
design, one-group post-test model was used. Quantitative and qualitative data
collection tools were used in the study. The data were analyzed by descriptive
analysis. In the evaluation of the results, frequency (f) and percentage (%)
values are used and also direct quotations are given. The findings were
discussed in the light of the related literature.

Anahtar Kelimeler

Disabled, women, group counseling

ENGELLİ KADINLARLA GERÇEKLEŞTİRİLEN BİR GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMA UYGULAMASI: EDİRNE İLİ ÖRNEĞİ1

Öz

Engelliler, fiziksel, ruhsal ya da sosyal bir takım
etkenler nedeni ile toplumun diğer kesimlerinden daha güç bir yaşam
sürdürmektedir. Engelli kadınlar ise, hem “engelli” hem de “kadın” olmanın
güçlüklerini bir arada yaşamaktadırlar. Engelli birey olmanın getirdiği
zorluklar ve toplumun beklentileri kadının, engelinden dolayı mutsuz olmasına
ve bu durumunu kabullenmekte zorluk çekmesine neden olmaktadır.  Bu nedenle, problem yaşayan bu bireylere
psikolojik destek olmak toplumun ruh sağlığı açısından oldukça önemlidir.
Psikolojik yardım hizmetleri bireysel olabileceği gibi gruba yönelik de
olabilmektedir. Araştırmanın amacı, bedensel engelli bireylere yönelik bir
grupla psikolojik danışma uygulamasına katılan kadınların yaşam kalitelerini ve
grupla psikolojik danışma süreci ile ilgili görüşlerini incelemektir.
Araştırmada, tek gruplu son test modeli kullanılmıştır. Araştırma
bulguları,  nicel ve nitel veri toplama
araçları birlikte kullanılarak elde edilmiştir. Veriler, betimsel analiz ile
çözümlenmiştir. Sonuçların değerlendirilmesinde, frekans (f) ve yüzdelik (%)
değerler kullanılmış ayrıca doğrudan alıntılara yer verilmiştir. Bulgular,
ilgili alanyazın ışığında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Engelli, Kadın, Grupla Psikolojik Danışma

Kaynakça

• Addabbo, T., Sartı, E.& Sciulli, D. (2014). Disability and life satisfaction in Italy, WPS 14-02-1 Working Paper Series.
• Akfırat, F. Ö. (2004). Yaratıcı Dramanın İşitme Engellilerin Sosyal Becerilerinin Gelişimine Etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (1), 9–22.
• Badger, T. A., Segrin, C., Hepworth, J. T., Pasvogel, A., Weihs, K., & Lopez, A. M. (2013). Telephone-delivered health education and interpersonal counseling improve quality of life for Latinas with breast cancer and their supportive partners. Psycho-Oncology, 22(5), 1035–1042.
• Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Cin, A. & Kılıç, M.(2017).Özürlü çocuğu olan anne babaların kaygı düzeylerini azaltmaya yönelik bir grup rehberliği uygulaması. İçinde Serkan Erkan & Alim Kaya (Ed.),Grupla Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programları II (ss.74-104). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Daşbaş, S. (2013).Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde ailelere yönelik sosyal hizmet uygulaması: Bir değerlendirme araştırması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 24(1),101– 114.
• Demir, V. (2018). Bilişsel-davranışçı yaklaşıma dayalı grup terapisi programının görme yetersizliği olan bireylerde depresif belirti ve umutsuzluk düzeylerine etkisi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1-20. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/453717 Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü, (Nisan, 2018).
• Engelli bireylere ilişkin istatistiki bilgiler. https://eyh.aile.gov.tr/uploads/pages/engelli-ve-yasli-bireylere-iliskin-istatistiki-bilgiler/2018-yili-nisan-ayi-bultenini-bu-baglantiyi-kullanarak-indirebilirsiniz.pdf adresinden elde edilmiştir.
• Eser, S.Y., Fidaner, H., Fidaner, C.& Elbi, H. (1999). Measure of quality of life WHOQOL-100 and WHOQOL-Bref. 3P Dergisi,7(2.),5-13.
• Freedman, V.A., Stafford, F., Schwarz, N., Conrad, F. & Cornman, J.C. (2012). Disability, participation, and subjective wellbeing among older couples.Social Science & Medicine, 74(4), 588-596.
• Giese-Davis, J., Bliss-Isberg, C., Carson, K., Star, P., Donaghy, J., Cordova, M. J. (2006). The effect of peer counseling on quality of life following diagnosis of breast cancer: An observational study. Psycho-Oncology, 15(11), 1014–1022.
• Karataş, K. & Gökçearslan Çifci, E. (2010). Türkiye’de engelli kadın olmak: Deneyimler ve çözüm önerileri, The Journal of International Social Research, 3 (13), 147-153.
• Kinney, W. B., & Coyle, C. P. (1992). Predicting life satisfaction among adults with physical disabilities. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 73(9), 863–869.
• Küçükali, A. (2014). Engellilere uygulanan sosyal politikaların değerlendirilmesi: Atatürk Üniversitesi örneği. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 4 (1), 59-86.
• Milgrom, J., Negri, L.M., Gemmil, A.W., McNeil, M. & Martin, P.R. (2005). A randomized controlled trial of psychological interventions for postnatal depression. Clinical Psychology, 44(4), 529-542. doi.org/10.1348/014466505X34200
• Minkyeong, K. (2016). The effect of filial therapy program on physically disabled mothers’ self-esteem and parenting stres. Advance Science Letters, 22(11), 3586-3588(3). doi.org/10.1166/asl.2016.7871
• Naumann, F., Martin, E., Philpott, M., Smith, C., Groff, D., & Battaglini, C. (2012). Can counseling add value to an exercise intervention for improving quality of life in breast cancer survivors? A feasibility study. The Journal of Supportive Oncology, 10(5), 188–194.
• Nosek, M.A., Hughes, R.B., Swedlund, N., Taylor, H., B. & Swank, P. R. (2003). Self-esteem and women with disabilities, Social Science and Medicine. 56: 1737-1747.
• Okuyan, Y.Ç., Şen, S. & Bolsoy, N. (2018). Ebelik öğrencilerinin engelli kadınlara bakım verme deneyimleri. Journal of Human Sciences, 15(1), 24-34.
• Olkin, R. (2017). Disability-affirmative therapy. USA: Oxford University Press.
• Özokçu, O., & Canpolat, M. (2013). Grup rehberliği programının zihinsel yetersizliği olan çocuğa sahip annelerin stres düzeylerine etkisi Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(24), 181-196.
• Puaca, L.M. (2016). The largest occupational group of all the disabled: Homemakers with disabilities and vocational rehabilitation in Postwar America in Michael Rembis, (Ed). Disabling Domesticity (pp.73-102), New York: Palgrave Macmillan
• Resmi Gazete (Mart, 2013). Özürlülük ölçütü, sınıflandırması ve özürlülere verilecek sağlık kurulu raporları hakkında yönetmelik. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/03/20130330-4.htm
• Saxton, M. (2018). A peer counseling training program for disabled women: A tool for social and individual change. in Mary Jo Deegan (Ed).Women and Disability (pp.10), London: Taylor & Francis Group.
• Sharif, F., Abshorshori, N., Tahmasebi, S., Hazrati, M., Zare, N., & Masoumi, S. (2010). The effect of peer-led education on the life quality of mastectomy patients referred to breast cancer-clinics. Health and Quality of Life Outcomes, 8(1), 74.
• Tavil, Y. Z. & Karasu, N. (2013). Aile eğitim çalışmaları: Bir gözden geçirme ve meta-analiz örneği. Eğitim ve Bilim, 3(168), 8-95.
• Uppal, S. (2006). Impact of the timing, type and severity of disability on the subjective well-being of individuals with disabilities. Social Science & Medicine, 63(2), 525-539.
• Yıldırım, A., Hacıhasanoğlu R. (2011). Sağlık çalışanlarında yaşam kalitesi ve etkileyen değişkenler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2 (2), 61-68.
• Yukay, M. ve Erturan, N. (1998).Down Sendrom’lu çocuğa sahip ailelerle yapılan grupla psikolojik danışma çalışmasının ailelerin depresyon düzeyleri ve aile yapıları üzerine etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 10, 339-354.
• Yüksel, M.Y. & Eren, S.B ( 2007). Otistik çocuğa sahip ailelerle yapılan grupla psikolojik danışma çalışmasının ailelerin depresyon ve problem çözme becerileri üzerine etkisi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 197-210.
• Voltan-Acar, N. (2015). Grupla psikolojik danışma ilke ve teknikleri (11.Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• World Report on Disability 2011. WHO Library Cataloguing-in-Publication Data, ISBN 978 92 4 068521 5 (PDF); Chapter 2;25-28.