Kamu Ortaöğretim Okulu Müdürlerinin Hukuksal Yetkilerini Kullanımına İlişkin Görüşleri

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 0 - 0, 19.01.2017

Yağmur Koç

Öz

Bu araştırmada Ankara İli kamu ortaöğretim okulu müdürlerinin; okul yönetiminin eğitim-öğretim, personel ve öğrenci hizmetleri boyutlarında hukuksal yetkilerini (bağlı yetki ve takdir yetkisi) kullanma düzeylerine ilişkin görüşlerini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından geliştirilen “Okul Yönetiminin Eğitim-Öğretim Hizmetleri Boyutu”, “Okul Yönetiminin Öğrenci Hizmetleri Boyutu” ve “Okul Yönetiminin Personel Hizmetleri Boyutu” olmak üzere toplamda üç alt ölçek ile toplanmıştır. Veriler SPSS ile analiz edilmiştir. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, yüzde, frekans ve standart sapma gibi betimsel istatistik testler kullanılmıştır. Katılımcıların cinsiyet değişkenine göre görüşlerinin karşılaştırılmasında Mann Whitney U testi; müdürlükteki kıdem, okul türü ve mezun olunan fakülte değişkenlerine göre görüşleri arasında anlamlı fark olup olmadığının belirlenmesinde Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. Anlamlılık testlerinde α= .05 anlamlılık düzeyi temel alınmıştır.  Araştırma sonuçlarına göre müdürler hukuksal yetkilerini, okul düzenine yönelik iş ve işlemler, planlama ve değerlendirmeye yönelik iş ve işlemler, ekip çalışmasına yönelik iş ve işlemler boyutlarında “her zaman” kullanmaktadırlar. Okul geliştirmeye yönelik iş ve işlemler boyutunda ise “çoğunlukla” kullanmaktadırlar.

Kaynakça

• Atay, E. (2006). İdare hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Balcı, A. (2010). Açıklamalı eğitim yönetimi terimleri sözlüğü. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Biggs, T. (1993). An Analysis of Administrative Discretion In Selected Students’ Rights Decisions of The United States Supreme Court. Doctoral dissertation, The University of Tennessee, Knoxville.
• Canyaş, O. (2011). Vergi idaresinin takdir yetkisinin saptanması. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Crowson, R. L. ve Porter-Gehrie, C. (1980). The discretionary behavior of principals in large-city schools. Educational Administration Quarterly, 16 (1), 45–69.
• Çelikten, M. Ve Yeni, Y. (2004). Okul müdürlerinin liderlik ve yöneticilik özelliklerinin cinsiyet açısından değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 2(12), 305-314.
• Gözler, K. (2003). İdare hukuku. (1. Baskı). Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları.
• Gözübüyük, Ş. (2012). Yönetim hukuku. (31. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi.
• Güneş, M. (2005). İdarenin bütünlüğü ilkesi çerçevesinde askeri yüksek idare mahkemesinin idarenin takdir yetkisinin kullanımına ilişkin yaklaşımı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Hall, M. (1999). Administrative discretion and youth violence in schools: An analyse. Doctoral dissertation, Sımon Fraser Unıversıty, Canada.
• Heilmann, M. R. (2006). Principals’ perspectives on discretion and decision-making. Master‘s dissertation, University of Manitoba, Manitoba.
• Huish, G. (1999). Association between administrator perceptions of judicial influence and the structuring of administrative discretion. Doctoral dissertation, Arizona State University, Arizona.
• Kalabalık, H. (1997). İdare hukukunda takdir yetkisi kavramı ve benzer kurumlarla karşılaştırılması. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2 (1), 216-254.
• Karaman-Kepenekci, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (6), 159-174.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. (19. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karatepe, Ş. (1991). İdarenin takdir yetkisi. Türk İdare Dergisi, 63 (392), 63-121.
• Keser, Z. (2007). Ortaöğretim okul müdürlerinin yetki ve sorumluluklarını kullanma derecelerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Lunenburg, C. ve Ornstein, A. (2013). Eğitim yönetimi (6. Baskı) (Çev: G. Arastaman). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Manley-Casimir, M. E. (1977-1978). Discretion in school discipline. Interchange, 8 (1-2), 84-100.
• Martin, Y. (1995). Controls of administrative discretion in public schooling in British Columbia: 1872-1994. Education and Law Journal, 6, 233-255.
• Nalçınkaya, Ö. (2012). Kamu yöneticisinin takdir yetkisi bağlamında yıldırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Özay, İ. (1996). Gün ışığında yönetim. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Sağlam, M. (2000). Devlet memurlarının naklen atanmaları ve nakil işlemlerinin denetimi. Ankara: İsmat Matbaacılık.
• Taymaz, H. (2011). Okul yönetimi. (10. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Türk Dil Kurumu. (2013). Yetki. 25.09.2013 tarihinde,
• http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.52497875d0efc5.54083534 adresinden alınmıştır.
• Üstün, S. (2006). Türk vergi hukukunda takdir yetkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Yaylacı, F. ve Aydoğan, İ. (2006). Eğitim yöneticisinin takdir yetkisi. Milli Eğitim, 171 (Yaz- 2006), 203-217.
• Yılmaz, D. (2011). Alman İdare Hukuku'nda idarenin takdir yetkisi ve takdir yetkisinin yargısal denetimi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 1 (89), 1019-1032.
• Yılmaz, E. (1992). Hukuk sözlüğü (4. Baskı). Ankara: Yetkin Hukuk Yayınları.
• Yücel, Z. (2006). İlköğretim okulu yöneticilerinin yetki kullanımında ve yetki devrinde yaşadıkları sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.