Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Yunus Emre'nin Yetiştiği Kültürel İklim

Yıl 2021, Yunus Emre ve Türkçe, 38 - 51, 06.01.2022

Öz

13. yüzyıl, Selçuklu siyasi gücünün sona erdiği, yerini beyliklerin ve yüzyılın sonunda ise büyük bir medeniyet kuracak olan Osmanlıların aldığı, siyasi, sosyal ve kültürel ortam göz önüne alındığında hayli uzun bir yüzyıldır. Bu yüzyılda bilhassa Moğol istilasının da etkisiyle Orta Asya’dan Anadolu’ya çok sayıda âlim ve mutasavvıf -bir kısmı mensup oldukları aşiretlerle birlikte- göç etmiş, yarımadanın siyasi ve kültürel hayatını derinden etkilemişlerdir.

Kaynakça

  • Risaletü'n-Nushiyye Yunus Emre Akçağ Yayınları
  • Aktaş, Hasan (2014). Yunus Emre Figürleri ve İmajları, Trabzon
  • Alpay, Gönül (1971). “Yunus Emre Hümanizmasının Temelleri”, Uluslararası Yunus Emre Semineri, İstanbul
  • Anadol, Cemal (1993). Gönüller Sultanı Yunus Emre, İstanbul. Başkal, Zekeriya (2012). “Yunus Emre ile İlgili İngilizce Yayınlar”, Türk Edebiyatı, Şubat:450, İstanbul
  • Bayraktar, Levent (2018). Felsefe ve Tasavvuf, Ankara. Burckhardt, Titus (1995). İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş, İstanbul.
  • Ceyhan, Adem (2020). “Yunus Emre Hakkındaki Tarihi Biyografik Kaynaklara Bütüncül Bir Ba kış”, Yunus Emre Sempozyumu Bildirileri, Kırşehir
  • Demir, Remzi (2020). Türk Felsefesinin Doğuşu Yunus Emre, İstanbul. Eyüpoğlu, Sabahattin (1985). Yunus Emre, İstanbul.
  • Gölpınarlı, Abdülbaki (1941). Yunus ile Aşık Paşa’nın Bâtıniliği, İstanbul.
  • Halman, Talat Sait (1971). “Yunus Emre Hümanizması”, Uluslararası Yunus Emre Semineri, İstanbul. İsen, Mustafa (1995). Yunus’un Çağdaş Yorumcuları, Ankara. Kemikli, Bilal (2015).
  • Yunus Emre, Can Gözüyle Bakan Görür, Ankara. Köprülü, M. Fuat (1966). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara. Masala, Anna (2002). Türkiye’ye Aşk Mektupları, Ankara.
  • Ocak, Ahmet Yaşar (2005). Türk Sufiliğine Bakışlar, İstanbul. Şahin, Haşim (2012). “Yunus Emre’nin Şeyhi Tapduk Emre”, Yunus Emre Kitabı, Ankara. Şehbenderzâde Ahmed Hilmi (2021). Yunus Emre, İstanbul
  • Timurtaş, Faruk Kadri (1972). Yunus Emre Divanı, İstanbul.
  • Toprak Burhan (1960). Yunus Emre Divanı, İstanbul. Uçman, Abdullah (2001). Rıza Tevfik’in Tekke ve Halk Edebiyatıyla İlgili Makaleleri, İstanbul.
  • Vatandaş Celaleddin (1991). Vahiyden Kültüre, İstanbul.
  • Yetiş, Kazım (1995). “Türk Romanında Yunus Emre”, Uluslararası Yunus Emre Sempozyumu Bil dirileri, Ankara
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İletişim ve Medya Çalışmaları
Bölüm Analiz / Değerlendirme
Yazarlar

Haşim Şahin

Yayımlanma Tarihi 6 Ocak 2022
Gönderilme Tarihi 21 Eylül 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Yunus Emre ve Türkçe

Kaynak Göster

APA Şahin, H. (2022). Yunus Emre’nin Yetiştiği Kültürel İklim. TRT Akademi38-51.