THE RELATIONSHIP BETWEEN PERSONALITY TRAITS AND SELF-EFFICACY PERCEPTIONS OF SPEAKING SKILLS OF TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGE (TFL) LEARNERS

Yıl 2015, Cilt: 19 Sayı: 1, 297 - 312, 01.02.2015

Ergün Hamzadayı K. Kaan Büyükikiz

Öz

With an aim to determine the relationship between personality traits and self-efficacy perceptions of speaking skills of TFL learners, this study was conducted on 113 participants at C1 level according to European language portfolio and learning Turkish at two different TÖMER centers (Turkish and Foreign Languages Research and Application Center) in Gazi and Gaziantep Universities. This survey study has a quantitative research paradigm in nature because of the data collection tools and analysis procedures. As data collection tools “Big Five Factor Personality Inventory” and “Self-efficacy Perceptions of Speaking Skills Scale for Foreign Language Learners” were used. A simple multiple regression analysis was carried out to see which personality traits have predictive powers on self-efficacy perceptions of speaking skills of the participants. The results of the analysis revealed that there is a statistically significant relationship between extraversion and conscientiousness sub-dimensions and self-efficacy perceptions of speaking skills; furthermore, these two sub-dimensions appeared as powerful predictors of self-efficacy perceptions of speaking skills. On the other hand, the results revealed no significant relationship or predictive power of the other three sub-dimensions, openness to experience, agreeableness and neuroticism. In line with the results of the current study, some suggestions were given concerning implications for TFL professionals.

Anahtar Kelimeler

Keywords: Speaking Skill, Self-efficacy, Turkish as a Foreign Language, Personality Traits.

TÜRKÇE ÖĞRENEN YABANCI ÖĞRENCİLERİN KONUŞMA BECERİSİ ÖZ-YETERLİK ALGILARI İLE KİŞİLİK TİPLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Öz

Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin konuşma becerisi öz-yeterlik algıları ile kişilik tipleri arasında bir ilişkinin olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılan bu çalışma, Gazi Üniversitesi TÖMER ve Gaziantep Üniversitesi TÖMER bünyesinde Türkçe öğrenen ve Avrupa Dil Portfolyosuna göre C1 düzeyinde bulunan 113 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma, verilerin toplanması ve analizi bakımından nicel bir çalışma olup ilişkisel tarama modeline göre gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama araçları olarak “Beş Faktör Kişilik Ölçeği” ve “Yabancı Dil Olarak Öğrenenler İçin Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin konuşma becerisi öz-yeterlilik algısının kişilik özelliklerinden hangilerini yordadığını belirlemek için çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgular, Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin konuşma becerisi öz-yeterlik algıları ile kişilik tiplerinden dışadönüklük ve sorumluluk alt boyutları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki olduğunu; ayrıca bu iki değişkenin güçlü birer yordayıcı olduklarını ortaya koymaktadır. Uyumluluk, deneyime açıklık ve duygusal denge alt boyutları arasında ise istatistiksel açıdan anlamlı olmayan bir ilişki olduğunu ve bu değişkenlerinin Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin konuşma becerisi öz-yeterlik algıları üzerinde herhangi bir yordayıcı güce sahip olmadıklarını göstermektedir. Araştırmanın bulguları doğrultusunda yabancı dil öğrenme/öğretme süreçlerinde görev yapan uygulayıcılara yönelik bazı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Anahtar Sözcükler: Konuşma Becerisi, Öz-yeterlik, Yabancılara Türkçe Öğretimi, Kişilik Tipleri

Kaynakça

• ACAT, M. B. ve DEMİRAL, S. (2002). “Türkiye'de Yabancı Dil Öğreniminde Motivasyon Kaynakları ve Sorunları”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 31, 312‐329.
• ADALI, O. (2004). Anlamak ve Anlatmak, Pan Yayıncılık: İstanbul.
• AKBAYIR, S. (2011). Nasıl Konuşabilirim, Pegem Akademi: Ankara.
• AKBULUT, E. (2006). “Müzik Öğretmeni Adaylarının Mesleklerine İlişkin Öz Yeterlik İnançları”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(2), 24‐33.
• ALLPORT, G. W. (1961). Pattern and Growth in Personality, Holt: New York.
• ALSAYED, M. (2003). “Factors That Contribute to Success in Learning English as a Foreign Language”, Damascus University Journal, 19(1+2), 21‐ 44.
• APPLE, M. T. (2011). The Big Five Personality Traits And Foreign Language Speaking Confidence Among Japanese EFL Students. (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses database.
• BANDURA, A. (1986). Social Foundation of Thought and Action. A Social Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Press.
• BAREKAT, M. ve TABATABAEİ, O. (2013). “Relationship Between The Big Five Personality Traits and L2 Speaking Ability: A case of Iranian University Students”, Journal of Social Issues & Humanitie,. 1(3), 42‐47.
• BONO, J. E., BOLES, T. L., JUDGE, T. A. ve LAUVER, K. J. (2002). “The Role of Personality in Task and Relationship Conflict”, Journal of Personality. 70(3), 1311‐1344.
• CATTELL, R. B., EBER, H. W. ve TATSUOKA, M. M. (1970). “The Handbook for the Sixteen Personality Factor Questionnaire”, Champaign, IL: Institute for Personality and Ability Testing.
• COMREY, A. L. (1970). Comrey Personality Scales Manual, San Diego, CA: Educational and Industrial Testing Service.
• COSTA, P.T. ve MCCRAE. R.R. (1992). Revised Neo Personality İnventory (Neo Pı‐R) And Neo Five Factor İnventory, Professional Manuel. Odessa, F1. : Psychological Assessment Resources.
• COSTA, P.T. ve MCCRAE, R.R. (1995). “Domains and Facets: Hierarchical Personality Assessment Using the Revised Neo Personality İnventory”, Journal of Personality Assessment, 64(1), 21‐50.
• CÜCELOĞLU, D. (2012). İnsan ve Davranışı Psikolojisinin Temel Kavramları, Remzi Kitapevi: İstanbul.
• DOĞAN, T. (2013). “Beş Faktör Kişilik Özellikleri ve Öznel İyi Oluş”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 14(1), 56‐64.
• DUMAN, G. B. (2013) Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Materyal Geliştirme ve Materyallerin Etkin Kullanımı. Ana Dili Eğitimi Dergisi. 1(2),1‐8.
• EROL, E. (2013). Bireylerin Kişilik Tipleri ve Demografik Özelliklerinin Kariyer Tercihlerindeki Rolüne İlişkin Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• GAN, Z. (2011). “An İnvestigation of Personality and L2 Oral Performance”, Journal of Language Teaching and Research, 2(6), 1259‐ 1267.
• GARDNER, R. C. & LAMBERT, W. E. (1972). Motivational Variables in Second‐Language Acquisition. Chapter 11 in J. W. Berry & G. J. S. Wilde (Eds.), Social Psychology: The Canadian Context. Toronto: McClelland and Stewart. (Reprinted from Canadian Journal of Psychology, 1959, 13, 266‐ 272.
• GÜMÜŞ, Ö. (2009). Kültür, Değerler, Kişilik ve Siyasal İdeoloji Arasındaki İlişkiler: Kültürler Arası Bir Karşılaştırma (Türkiye‐ABD). (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• KARASAR, N. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım: Ankara.
• KHANY, R. ve GHOREYSHİ, M. (2013). “The Nexus Between Iranian EFL Students’ Big Five Personality Traits and Foreign Language Speaking Confidence”, European Online Journal of Natural and Social Sciences, 2(2), 601‐611.
• KLINGER, W. (2002). “Factors for Success in Second Language Learning”, Published in Academic Reports of The University Center for Intercultural Education. The University of Shiga Prefecture. 7, 55‐74.
• KÖKSAL, D. ve DAĞ‐PESTİL, A. (2012). Yabancı Dil Olarak Türkçe Konuşma Öğretimi, A. Kılınç ve A. Şahin (Ed.), Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi (s.235‐252), Ankara: Pegem Akademi.
• MACINTYRE, P. D. ve GARDNER, R. (1989). “Anxiety and Second Language Learning: Toward a Theoretical Clarification”, Language Learning. 39, 251‐275.
• MACINTYRE, P. D. (1995). “How Does Anxiety Affect Second Language Learning? A Reply to Sparks and Ganschow”, The Modern Language Journal. 79, 91‐99.
• SALLABAŞ, M. E. (2013). “Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenler İçin Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlilik Çalışması”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 36, 261‐270.
• SEVER, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme, Anı Yayıncılık; Ankara.
• TELLEGEN, A. (1982). Brief Manual for the Multidimensional Personality Questionnaire, Minneapolis, MN: University of Minnesota.
• TİRYAKİ, F. ve AYKAÇ, M. (2013). “Farklı Kişilik Tiplerinin İncelenmesinde Yaratıcı Drama Yönteminin Kullanımına İlişkin Katılımcı Görüşleri”, Journal of History School (JOHS). 6, XVI, 605‐626.
• TOMRUKÇU, B. (2008). Beş Faktör Kişilik Özellikleri ile İş Değerleri Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• YELBOĞA, A. (2006). “Kişilik Özellikleri ve İş Performansı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergis,. 8(2), 196‐211.
• YILDIZ, S., BOZ, İ. T. ve YILDIRIM, B. F. (2012). “Kişilik Tipi İle Olumlu Sosyal Davranış Arasındaki İlişki: Marmara Üniversitesi Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(1), 215‐233.