Üniversite Öğrencilerinin Öznel İyi Oluşlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Yıl 2022, , 13 - 20, 18.03.2022

Gaye Erkmen Hadi , Meryem Balcı Şen , Yakup Havuz

https://doi.org/10.46385/tsbd.1032636

Cited By: 1

Öz

Son zamanlarda, serbest zaman etkinlilerinin öznel iyi oluşu geliştirdiğine dair görüşün bilimsel destek kazanmasıyla iyi oluş halinin farklı değişkenlere göre değişip değişmediğini inceleyen araştırmaların artış gösterdiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerinin cinsiyet, serbest zaman aktivitelerine katılım durumu ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre incelenmesidir. Çalışmanın örneklemi 465 kadın (Yaşort=20.66±1.60) 404 erkek (Yaşort=21.04±1.83) toplamda 869 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Katılımcılar farklı serbest zaman aktivite türlerine (sportif, doğa, sanatsal, dinlenme, gezi, oyun vb) katılım gösterdiklerini belirtmişlerdir. Araştırmada veri toplamak amacıyla araştırmacılar tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu ve Öznel İyi Oluş Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler için tanımlayıcı istatistiksel analizler uygulandıktan sonra katılımcıların serbest zaman aktivitelerine katılım durumu ve cinsiyet değişkenine göre öznel iyi oluş düzeylerinin farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koyabilmek amacıyla bağımsız gruplar t testi ve sınıf düzeyine göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koyabilmek amacıyla tek faktörlü varyans analizi (ANOVA) uygulanmıştır. Katılımcıların öznel iyi oluş puanlarının cinsiyet değişkenine göre anlamlı olarak farklılaşmadığı bulunmuştur (t=.812, p>.05). Katılımcıların serbest zaman aktivitelerine katılma durumları açısından öznel iyi oluş puanları arasında anlamlı farklılık olduğu bulunmuştur (t=2.461, p<.05). Serbest zaman aktivitelerine katılan bireylerin katılmayan bireylere göre daha yüksek öznel iyi oluş puanına sahip olduğu görülmüştür. Katılımcıların öğrenim gördükleri sınıf düzeyine göre öznel iyi oluş puanlarının anlamlı olarak farklılaştığı (F(3,865) =12.202, p =.000) görülmüştür. Sonuç olarak, öğrencilerin serbest zaman etkinliklerine katılımlarının öznel iyi oluş düzeyleri açısından önemli bir role sahip olduğu ve öğrencilerin iyi oluş düzeylerini değerlendirirken sınıf düzeyinin de göz önünde bulundurulmasının yararlı olabileceği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Öznel iyi oluş, serbest zaman, üniversite öğrencileri

Investigation of University Students’ Subjective Well-Being with Regard to Some Variables

Öz

Recently, with the scientific support of the view that leisure time activities improve subjective well-being, studies examining whether well-being changes according to different variables seem to have increased. The purpose of the study was to examine the university students’ subjective well-being levels with regard to leisure time participation, gender, and grade levels. The sample of the study consisted of 465 females (age=20.66±1.60) 404 males (age =21.04±1.83) totally 869 university students. Participants stated that they participate in different types of leisure time activities (sports, nature, artistic, relaxation, travel, games, etc.). Demographic information form created by the researchers and Subjective Well-being Scale were used to data collection. After the descriptive statistical analysis was applied to the data obtained, in order to reveal whether subjective well-being levels of the participants differ according to their participation in leisure activities and gender variable, independent groups t-test and single-factor analysis of variance (ANOVA) were applied in order to reveal whether they differ according to grade level. It was found that the subjective well-being scores of the participants did not differ significantly with regard to gender (t=.812, p>.05). It was found that there was a significant difference between participants subjective well-being scores in terms of participation in leisure time activities (t=2.461, p<.05). It has been observed that individuals participating in leisure time activities have higher subjective well-being scores than individuals who do not. It was observed that the subjective well-being scores of the participants differed significantly according to the grade level (F(3,865)=12.202, p=.000). As a result, it was stated that students' participation in leisure time activities has an important role in terms of subjective well-being, and it was seen that it would be useful to consider the grade level while evaluating students' well-being.

Anahtar Kelimeler

subjective well-being, Leisure time, university students

Kaynakça

• Atasoy, M., Şahin, C. ve Altun, M. (2016). Türk üniversitelerinde beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde öznel iyi oluşun çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. International Journal of Sport Culture and Science, 4 (Special Issue 1), 100-110.
• Balatsky, G., & Diener, E. (1993). Subjective well-being among Russian students. Social Indicators Research, 28, 225-243.
• Brajša-žganec A., Merkaš M., & Sverko I. (2011). Quality of life and leisure activities: How do leisure activities contribute to subjective well-being? Social Indicators Research.102(1), 81-91. doi.org/ 10.1007/s11205-010-9724-2
• Carruthers, C., & Hood, C. D. (2004). The power of the positive: Leisure and well-being. Therapeutic Recreation Journal, 38, 225-245.
• Cenkseven, F. ve Akbaş, T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 3(27), 43-62.
• Cheng, T. M., & Lu, C. C. (2015). The causal relationships among recreational involvement, flow experience, and well-being for surfing activities. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 20(sup1), 1-19.
• Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Özerklik desteği, temel psikolojik ihtiyaçların doyumu ve öznel iyi olma: öz belirleme kuramı. Türk PDR Dergisi, 4(31), 23-31.
• Clark, B. S., & Anderson, D. M. (2011). ‘I would be had I had not taken this class:' the role of leisure education in college students' development. Recreational Sports Journals, 35(1), 45-55. doi.org/10.1123/rsj.35.1.45
• Coles, R., Edginton, C. R., & Jalloh, A. (2012). Africa and the world leisure organization, African Journal for Physical, Health Education, Recreation and Dance, 4(1), 684-693.
• Csikszentmihalyi, M., & Hunter, J. (2003). Happiness in everyday life: The uses of experience sampling. Journal of Happiness Studies, 4, 185-199.
• Dilmaç, B. ve Bozgeyikli, H. (2009). Öğretmen adaylarının öznel iyi olma ve karar verme stillerinin incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 171-187.
• Frederickson, B. (2009). Positivity: Groundbreaking Research Reveals how to Embrace the Hidden Strength of Positive Emotions, Overcome Negativity, and Thrive. New York, NY: Crown.
• Fugl-Meyer, A. R., Melin, R., & Fugl-Meyer, K. S. (2002). Life satisfaction in 18 to 64 year old Swedes: In relation to gender, age, partner and immigrant status. Journal of Rehabilitation Medical, 34, 239-246.
• Heo, J., Lee, Y., McCormick, B. P., & Pedersen, P. M. (2010). Daily experience of serious leisure, flow and subjective well-being of older adults. Leisure Studies, 29, 207-225.
• Hızıroğlu, Ö. S. (2018). Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Öznel İyi Oluş ve Algılanan Stres Düzeylerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Durumları Ve Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Konya.
• Iwasaki, Y. (2001). Contributions of leisure to coping with daily hassles in university students' lives. Canadian Journal of Behavioural Science/Revue canadienne des sciences du comportement, 33(2), 128-141. doi: 10.1037/h0087135
• İlhan, T. (2005). Öznel İyi Oluşa Dayalı Mizah Tarzları Modeli. Yüksek Lisans, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kang, B. W. (2004). The Causal Relationship of Health Promotion Behaviors on School Satisfaction of Youth Participating in Leisure Activities, Unpublished dissertation. Kyunghee University, Seoul.
• Katja, R., Paivi, A. K., Marja-Terttu, T. ve Pekka, L. (2002). Relationships among adolescent subjective well-being, health behavior and school satisfaction. Journal of School Health, 72(6), 243-250.
• Keyes, C. L. (1998). Social well-being. Social Psychology Quarterly, 61, 121-140.
• Keyes, C. L. (2005). Mental illness and/or mental health? Investigating axioms of the complete state model of health. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 73(3), 539-548.
• Koopman-Boyden, P. G., & Reid, S. L. (2009). Internet/e-mail usage and well-being among 65–84 years olds in New Zealand: Policy implications. Educational Gerontology, 35, 990-1007.
• Kuykendall, L., Tay, L., & Ng, V. (2015). Leisure engagement and subjective well-being: a meta-analysis. Psychological Bulletin, 141, 364-403.
• Lee, K. J., & Hwang, S. (2018) Serious leisure qualities and subjective well-being, The Journal of Positive Psychology, 13(1), 48-56, Doi: 10.1080/17439760.2017.1374437
• Liu, H. (2014). Personality, leisure satisfaction, and subjective well-being of serious leisure participants. Social Behavior and Personality: An International Journal, 42, 1117-1125.
• Liu, H., & Yu, B. (2015). Serious Leisure, Leisure Satisfaction and Subjective Well-Being of Chinese University Students. Soc Indic Res 122, 159–174. Doi:10.1007/s11205-014-0687-6.
• Lu, L., & Argyle, M. (1994). Leisure satisfaction and happiness as a function of leisure activity [In Chinese]. The Kaohsiung Journal of Medical Science, 10, 89-96.
• Lyubomirsky, S. (2007). The How of Happiness: A Scientific Approach to Getting the Life You Want. New York: Penguin Press.
• Myers, D. & Deiner, E. (1995). Who is happy. American Psychological Society. 6,1-19.
• Newman, D. B., Tay, L., & Diener, E. (2014). Leisure and subjective well-being: A model of psychological mechanisms as mediating factors. Journal of Happiness Studies, 15, 555-578.
• Paggi, M. E., Jopp, D., & Hertzog, C. (2016). The Importance of Leisure Activities in the Relationship between Physical Health and Well-Being in a Life Span Sample, Gerontology, 62, 450-458. Doi: 10.1159/000444415
• Pi, L., Lin, Y., Chen, C., Chiu, J., & Chen, Y. (2014). Serious leisure, motivation to volunteer and subjective well-being of volunteers in recreational events. Social Indicators Research, 119,1485-1494.
• Pressman, S. D., Matthews, K. A., Cohen, S., Martire, L. M., Scheier, M., Baum, A., & Schulz, R. (2009). Association of enjoyable leisure activities with psychological and physical well-being. Psychosomatic medicine, 71(7), 725-732. Doi: 10.1097/PSY.0b013e3181ad7978
• Reynolds, F., & Lim, K. H. (2007). Contribution of visual art-making to the subjective well-being of women living with cancer: A qualitative study. The Arts in Psychotherapy, 34, 1-10.
• Rodríguez, A., Látková, P., & Sun, Y. Y. (2008). The relationship between leisure and life satisfaction: application of activity and need theory. Soc Indic Res, 86, 163. doi.org/10.1007/s11205-007-9101-y
• Sacker, A., & Cable, N. (2006). Do adolescent leisure time physical activities foster health and well-being in adulthood? Evidence from two British birth cohorts. European Journal of Public Health, 16, 331-335.
• Sarı, T. (2003). Wellness and ıts correlates among university students: relationship status, gender, place of residence and GPA. Unpublished master dissertation, The Middle East Technical University, The Graduate School of Social Sciences, Ankara.
• Saygın, Y. (2008). Üniversite Öğrencilerinin, Sosyal Destek, Benlik Saygısı ve Öznel İyi Oluş Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
• Seligman, M. E. P. (2002). Positive psychology, positive prevention, and positive therapy. In C. R. Snyder & S. J. Lopez (Eds.), Handbook of positive psychology (pp. 3-9). Oxford University Press.
• Solmaz Yalız, D. (2015). Öğretmen adaylarının öznel iyi oluş düzeyleri: Anadolu üniversitesi beden eğitimi ve spor öğretmenliği bölümünde bir araştırma, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(35), 651-657.
• Sonnentag, S., & Fritz, C. (2007). The recovery experiencequestionnaire: Development and validation of a measure for assessing recuperation and unwinding from work. Journal of Occupational Health Psychology, 12, 204-221.
• Sylvester, C, Voelkl, J., & Ellis, G. (2001). Therapeutic recreation programming: Theory and practice. State College, PA: Venture.
• Tuzgöl Dost, M. (2006). Subjectivewell-being among university students. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 188-197.
• Tuzgöl Dost, M. (2010). Güney Afrika ve Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi. 35(158).
• Tümkaya, S. (2011). Humor styles and socio-demographic variables as predictors of subjective well-being of Turkish university students. Education and Science, 36(160), 158-170.
• Yang, W. C., Chen, K. C., Hsueh, Y. S., Tan, C. P., & Chang, C.M. (2021). The relationship between leisure and well-being in Taiwanese college students. Soc. Behav. Personal, 40, 1245-1254.
• Yavuz-Güler, Ç. ve İşmen-Gazioğlu, A. S. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri, Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 107-114.
• Yurcu, G. (2017). Rekreatif faaliyet katılım alanlarına göre bireylerin öfke ifade tarzlarının negatif-pozitif duygulanım ve yaşam doyumları üzerindeki etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 8(18), 26-40.
• Yurcu, G., Atay, H. (2015). Çalışanların öznel iyi oluşunu etkileyen demografik faktörlerin incelenmesi: Antalya ili konaklama işletmeleri örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi.4,2.