Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Mizah Tarzı Düzeylerinin İncelenmesi: Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Örneği

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 2, 88 - 95, 31.10.2020

Çağatay Dereceli

https://doi.org/10.46385/tsbd.801045

Öz

Bu çalışmanın amacı Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde eğitim gören öğrencilerin bazı değişkenlere bağlı olarak mizah tarzları ve alt boyutlarındaki değişimlerin incelenmesidir. Çalışmanın örneklemini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde 2020-2021 öğretim yılında öğrenim gören 62’si kadın, 87’si erkek olmak üzere toplam 149 katılımcı oluşturmuştur. Araştırmaya katılan öğrencilerin mizah tarzlarının belirlenmesinde Martin ve ark. (2003) tarafından geliştirilen Mizah Tarzları Ölçeği kullanılmıştır. Ölçek Yerlikaya (2003) tarafından Türkçeye uyarlanmıştır. Katılımcılara, demografik bilgiler ve mizah tarzları ölçeği yüz yüze görüşme tekniği ile uygulatılmıştır. Verilerinin normal dağılım gösterip göstermediği Kolmogorov Smirnov Testi ile sınanmıştır. Verilerin normal dağılım göstermediği anlaşıldığın nonparametrik testler uygulanmıştır. Elde edilen bulgulardan cinsiyet değişkenine göre kendini geliştirici mizah, saldırgan mizah, kendini yıkıcı mizah alt boyutları ve mizah tarzları ölçeği puanı açısından kadın ve erkek öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmediği anlaşılmaktadır (p>0.05). Yaş grubu değişkenine göre kendini geliştirici mizah, saldırgan mizah ve kendini yıkıcı mizah alt boyutları açısından öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşmanın olmadığı anlaşılmaktadır (p>0.05). Ancak katılımcı mizah alt boyutu ve mizah tarzları ölçeği toplam puanı açısından öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşmanın olduğu görülmektedir (p<0.05). Çalışmaya katılan öğrencilerin okudukları bölüm değişkenine göre katılımcı mizah, kendini geliştirici mizah, saldırgan mizah, kendini yıkıcı mizah alt boyutları ve mizah tarzları ölçeği puanı açısından öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (p>0.05). Katılımcıların milli sporcu olma durumuna göre katılımcı mizah, kendini geliştirici mizah, saldırgan mizah, kendini yıkıcı mizah alt boyutları ve mizah tarzları ölçeği puanı açısından öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılaşmanın olmadığı görülmektedir (p>0.05). Sonuç olarak, yaş ve cinsiyet değişkenleri açısından mizah tarzları ve alt boyutları açısından öğrenciler arasında farklılık saptanmıştır. Bu farklılığın sebebinin kalıtımsal, çevresel faktörlerden kaynaklanabileceği öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Mizah tarzı, Spor Bilimleri, üniversite öğrencileri

An Examination of Humor Style Levels of Sports Sciences Students: Example of Aydın Adnan Menderes University

Öz

The aim of this study is to examine the changes in humor styles and sub-dimensions of the students studying at Aydın Adnan Menderes University Faculty of Sport Sciences depending on some variables. The sample of the study consisted of a total of 149 participants, 62 women and 87 men, studying in the Faculty of Sport Sciences of Aydın Adnan Menderes University in the 2020-2021 academic years. In determining the humor styles of the students participating in the study, Martin et al. Humor Styles Scale developed by (2003) was used. The scale was adapted to Turkish by Yerlikaya (2003). The demographic information and humor styles scale was applied to the participants using the face-to-face interview technique. Whether the data showed normal distribution was tested with the Kolmogorov Smirnov Test. Nonparametric tests were applied in which it was understood that the data did not show normal distribution. According to the findings, it is understood that there is no statistically significant difference between male and female students in terms of self-enhancing humor, aggressive humor, self-destructive humor sub-dimensions and humor styles scale scores (p> 0.05). According to the age group variable, there is no statistically significant difference between the students in terms of self-enhancing humor, aggressive humor and self-destructive humor sub-dimensions (p> 0.05). However, it is seen that there is a statistically significant difference among students in terms of participant humor sub-dimension and total score of humor styles scale (p <0.05). No statistically significant difference was found between the students in terms of participant humor, self-enhancing humor, aggressive humor, self-destructive humor sub-dimensions and humor styles scale score according to the department variable of the students participating in the study (p> 0.05). It is observed that there is no statistically significant difference between the students in terms of participant humor, self-enhancing humor, aggressive humor, self-destructive humor sub-dimensions and humor styles scale score according to the national athlete status of the participants (p> 0.05). As a result, a difference was found between students in terms of age and gender variables in terms of humor styles and sub-dimensions. It is predicted that the reason for this difference may be due to hereditary and environmental factors.

Anahtar Kelimeler

Humor style, sport sciences, university students

Kaynakça

• Akandere, M., Yarımkaya, E., & Tekin, E. (2015). Spor yapan ve yapmayan üniversite öğrencilerinin saldırgan ve kendini geliştirici mizah düzeylerinin incelenmesi. SSTB International Refereed Academic Journal of Sports, Health & Medical Sciences, 15(5).
• Avşar, V. (2008). Öğretmen adaylarının mizah tarzları ve cinsiyet rolleri ilişkisi. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Chen, G. H., & Martin, R. A. (2007). A comparison of humor styles, coping humor, and mental health between Chinese and Canadian university students. Humor, 20(3), 215-234.
• Çeçen, A. R. (2007). Humor styles in predicting loneliness among Turkish university students. Social Behavior and Personality: An International Journal, 35(6), 835-844.
• Erözkan, A. (2009). Üniversite öğrencilerinin kişiler arası ilişki tarzları ve mizah tarzları. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 26(2),56-66.
• Fletcher, R., & Dowell, L. (1971). Selected personality characteristics of high school athletes and nonathletes. The Journal of Psychology, 77(1), 39-41.
• Işık, U., & Cengiz, R. (2018). The Relationship between humor styles and five factor personality Traits of Physical Education and Sports Students. Universal Journal of Educational Research, 6(8), 1811-1818.
• İlhan, T. (2005). Öznel iyi oluşa dayalı mizah tarzları modeli. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Martin, R. A., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J., & Weir, K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the Humor Styles Questionnaire. Journal of Research in Personality, 37(1), 48-75.
• Özdemir, O., Özdemir, P. G., Kadak, M. T., & Nasıroğlu, S. (2012). Kişilik gelişimi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(4), 566-589.
• Ruch, W., & Hehl, F. J. (1998). A two-mode model of humor appreciation: Its relation to aesthetic appreciation and simplicity-complexity of personality. The sense of humor: Explorations of a Personality Characteristic, 109-142.
• Ruch, W., Kohler, G., & Van Thriel, C. (1996). Assessing the „humorous temperament “: Construction of the facet and standard trait forms of the State-Trait-Cheerfulness-Inventory—STCI. Humor: International Journal of Humor Research, 9(3-4), 303-339.
• Ruffer, W. A. (1976). Three studies of personality: Undergraduate students in physical education. Perceptual and Motor Skills, 43(2), 671-677.
• Saltuk, S. (2006). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Selçuk, E., & Aydos, L. (1998). Ankara polis akademisi sporcu olan ve sporcu olmayan öğrencilerinin bazı kişilik ve davranış özelliklerinin araştırılması. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 28-41.
• Solomon, J. C. (1996). Humor and aging well: a laughing matter or a matter of laughing?. American Behavioral Scientist, 39(3), 249-271.
• Tümkaya, S. (2007). Burnout and humor relationship among university lecturers. Humor, 20(1), 73-92.
• Vealey, R. S. (1989). Sport personology: A paradigmatic and methodological analysis. Journal of Sport and Exercise Psychology, 11(2), 216-235.
• Yaprak, P., Güçlü, M., & Ayyildiz Durhan, T. (2018). The happiness, hardiness, and humor styles of students with a bachelor’s degree in sport sciences. Behavioral Sciences, 8(9), 82.
• Yelboğa, A. (2006). Kişilik özellikleri ve iş performansı arasındaki ilişkinin incelenmesi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 8(2), 196-217.
• Yerlikaya, E. E. (2003). Mizah tarzları ölçeği’nin (The humor styles questionnaire) uyarlama çalışması. Yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.