EXPERIENCES OF FAMILY SOCIAL SUPPORT PROGRAM (ASDEP) STAFF ON THE PSYCHOSOCIAL SUPPORT NEEDS OF FAMILIES AT RISK

Yıl 2022, , 1085 - 1101, 30.10.2022

Ali Osman Özpolat , Yasemin Özkan

https://doi.org/10.33417/tsh.1045595

Öz

The family has been an important institution for every society due to its functions, but with the effect of global economic policies, it is exposed to numerous risks today. Employees of Family Social Support Program (ASDEP) come to the fore as one of the field workers whose risk is one-on-one with families and who make the most household interviews. At the same time, it is a social service application that carries out the supply-oriented services of the Ministry of Family and Social Services (ASHB) on psychosocial support and is unique in Turkey in this field. The main purpose of our research is to reveal the current situation by making use of the experiences of ASDEP staff regarding the psychosocial support needs of families at risk in Turkey. In this study, in which qualitative research method was used, phenomenological design was used. In this context, data were collected by conducting in-depth interviews with 11 ASDEP employees, 6 women and 5 men, with at least one person representing each region within the scope of the research. Usually ASDEP employees are complainining abouth lack of personnel, the unclear job descriptions, the excessive workload, the difficulty of establishing a trusting relationship with the client, the lack of in-service training, the unnecessaryness of some of the questions asked within the scope of ASDEP, the lack of an established system, the negativities of supply-oriented household visits. In addition, it was emphasized by the participants that repeated visits were important, considering that it would not be possible to provide psychosocial support with a single interview.

Anahtar Kelimeler

Family, Social Support, ASDEP, Social Risks

Aile Sosyal Destek Programı (ASDEP) Personelinin Risk Altındaki Ailelerin Psikososyal Destek İhtiyaçlarına İlişkin Deneyimleri

Öz

Aile sahip olduğu işlevler nedeniyle her toplum için önemli bir kurum olmuştur ancak küresel ekonomik politikaların da etkisiyle günümüzde sayısız risklere maruz kalmaktadır. Alanda riski ailelerle birebir ve en fazla hane görüşmesi yapan saha çalışanlarından birisi olarak Aile Sosyal Destek Programı (ASDEP) çalışanları ön plana çıkmaktadır. Aynı zamanda Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının (ASHB) psikososyal destek konusunda arz odaklı hizmetlerini yürüten ve bu alanda Türkiye’de benzeri bulunmayan bir sosyal hizmet uygulamasıdır. Araştırmamızın temel amacı Türkiye’de risk altındaki ailelerin psikososyal destek ihtiyaçlarına yönelik ASDEP çalışanlarının deneyimlerinden faydalanarak mevcut durumu ortaya koymaktır. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada fenomenolojik desenden yararlanmıştır. Bu bağlamda araştırma kapsamında her bölgeyi temsil eden en az bir kişi olacak şekilde 6 kadın ve 5 erkek olmak üzere 11 ASDEP görevlisi ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilerek veriler toplanmıştır. Genellikle ASDEP personelleri; personel yetersizliğinden, iş tanımlarının net olmamasından, iş yoğunluğunun fazlalığından, ASDEP harici işlerde çalıştırıldıklarından, müracaatçı ile güven ilişkisi kurmanın zorluğundan, hizmet içi eğitim yetersizliğinden, ASDEP kapsamında sorulan bazı soruların gereksiz olduğundan, oturmuş bir sistem olmadığından ve arz odaklı hane ziyaretlerinin olumsuzluklarından şikâyet etmektedir. Ayrıca psikososyal desteğin bir görüşmeyle verilmesinin mümkün olmayacağı düşüncesinden hareketle tekrarlı ziyaretlerin önemli olduğu da katılımcılar tarafından vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Aile, Sosyal Destek, ASDEP, Sosyal Riskler

Kaynakça

• Akın, M. (2013). Aile içi şiddet. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71(1), 27-41.
• Artan, T., Özkan, A. O., Açıkgöz, N., & Salduz, Ç. (2018). Göç alanında çalışan sosyal hizmet uzmanlarının süpervizyon gereksinimine bakış açılarının değerlendirilmesi. Atlas Internatıonal Refereed Journal On Socıal Scıences, 13(4), 1099-1109.
• Balcı, E. (2019). Arz odaklı sosyal hizmet uygulaması olarak aile sosyal destek programı. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 36(6), 1229-1237.
• Berg, B. (2001). Qualitative research methods for the social sciences. USA: Allyn&Bacon.
• Bolgün, C., Şahin, F., & Baydur, H. (2017). Manisa’da toplumun sosyal hizmet mesleğine ilişkin farkındalığı ve tutumu: karşılaştırmalı bir araştırma. Journal of Society & Social Work, 28(2).
• Bradshaw, S., & Linneker, B. (2003). Challenging women's poverty: perspectives on gender and poverty reduction strategies from Nicaragua and Honduras.
• Ceylan, H., Gül., & Öksüz, M. (2016). Sosyal çalışmacılarda iş doyumu ve tükenmişliğe etki eden faktörlerin sosyal hizmet alanlarına göre karşılaştırmalı incelenmesi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 6(11), 43-69.
• Creswell, J. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri Beş Yaklaşıma Göre Nitel Araştırma ve Araştırma Deseni. (M. Bütün, & S. B. Demir, Çev.) Ankara: Sage Publications.
• Duncan, G. J., & Brooks‐Gunn, J. (2000). Family poverty, welfare reform, and child development. Child development, 71(1), 188-196. Erkuş, A. (2009). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. Seçkin Yayıncılık.
• Ersöz, A. G. (2003). Dünya konferansları belgelerinde aile ve yoksulluk: Saptamalar ve öneriler. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 6(6).
• Güldalı, O. (2018). Baskı karşıtı sosyal hizmet: modern dünya-sistemi açısından eleştirel bir değerlendirme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 29(1), 229-245.
• Hatun, Ş., Etiler, N., & Gönüllü, E. (2003). Yoksulluk ve çocuklar üzerine etkileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 46(4), 251-260.
• Merriam, S. (2013). Nitel Araştırma; Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber. (S. Turan, Çev) Ankara: Nobel.
• Neuman, L. (2011). Toplumsal Araştırma Yöntemleri. (S. Özgen, Çev.) Yayın Odası Yayınları.
• Özmen, S. K. (2004). Aile içinde öfke ve saldırganlığın yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 27-39.
• Özpolat, A. O. (2021). Türkiye’de çocuk hizmetleri. Ankara: Çizgi Yayıncılık.
• Soyhanoğlu, S. (2020). Sosyal hizmetin doğasında kanıta dayalı uygulama. Sosyal Çalışma Dergisi, 4(1), 39-43.
• T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. (2016). Türkiye’de Aile Yapısı Araştırması. Ankara.
• Tecim, V. (2004). Sistem yaklaşımı ve soft sistem düşüncesi. Dokuz Eylül Üniversitesi İ.İ.B.F.Dergisi. 19(2), 75-100.
• Tuncay, T., & İl, S. (2006). Sosyal hizmette baskı karşıtı uygulama, sosyal adalet paradigması temelinde bir özgürleştirme pratiği. Toplum ve Sosyal Hizmet, 17(2), 59-71.
• Tuncay, T., & Erbay, E. (2006). Sosyal hizmetin temel hedefi: Sosyal adalet güçlendirmeyle retorikten pratiğe. Toplum ve Sosyal Hizmet, 17(1), 53-70.
• Yıldırım, B. (2014). Bir yaklaşımın anatomisi: Güçlendirme. İçinde: V. Işıkhan (Ed.), Prof. Dr. Gönül Erkan’a Armağan: Sosyal Hizmet ve Mülakat. (ss. 183-191). Ankara: Sosyal Hizmet Araştırma, Uygulama ve Geliştirme Derneği.
• Sirgy, M. J. (1986). A Quality‐of‐Life Theory Derived from Maslow's Developmental Perspective: ‘Quality’Is Related to Progressive Satisfaction of a Hierarchy of Needs, Lower Order and Higher. American journal of Economics and Sociology, 45(3), 329-342.