SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA İÇİN SOSYAL İNOVASYON VE SOSYAL HİZMET İLİŞKİSİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2015, Cilt: 26 Sayı: 2, 127 - 143, 01.12.2015

Emine Özmete Fulya Akgül Gök

Öz

Anahtar Kelimeler

-

SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA İÇİN SOSYAL İNOVASYON VE SOSYAL HİZMET İLİŞKİSİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Bu çalışmanın amacı, sürdürülebilir kalkınma
hedefini başarmak için önemli bir araç
olan sosyal refah hizmetleri bağlamında
sosyal hizmet ve sosyal inovasyon arasındaki
ilişkiyi açıklamaktır. Sosyal hizmet, bilgi,
beceri ve değer temelinde; sistem, güçlendirme
ve ekolojik yaklaşımları dikkate alarak;
bireylere, ailelere, gruplara, örgütlere ve
topluma yönelik uygulamalarını ve müdahale
çalışmalarını gerçekleştiren bir meslektir.
Nihai amacı toplumda yaşayan her bireyin
yaşam kalitesini iyileştirmek olan sosyal
hizmet bilimi ve mesleği bireylerin sosyal iş-
levselliğini artırmayı hedefler. Küreselleşen
Dünya’da sosyal sorunların çeşitliliği arttık-
ça sosyal hizmet mesleğinin de bu sorunlara
çözüm üretmek ve müdahale etmek için yenilikçi/inovatif
yöntemler uygulama ihtiyacı
artmaktadır. Burada sosyal hizmet ve sosyal
inovasyon arasındaki ilişki dikkati çeken bir
konu olarak karşımıza çıkmaktadır. Sosyal
inovasyon yeni fikirler, yeni stratejiler ve uygulamaları
içeren bir süreçtir. Sosyal hizmet
sosyal refaha ve sürdürülebilir kalkınmaya
giden yolda eylemlerde bulunarak sosyal
kalkınmayı desteklemektedir. Bu noktada
inovatif düşünce ve yöntemlerin, işlevlerini
kaybetmeye başlayan geleneksel yöntemler
ile yer değiştirmesinin hızla değişen toplum
yapısında ortaya çıkan sorunların çözümlenmesine
katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir kalkınma, sosyal hizmet, sosyal inovasyon, sosyal kalkınma, sosyal refah

Kaynakça

• Acar, H. ve Çamur Duyan, G. (2003). Dün- yada sosyal hizmet mesleğinin ortaya çı- kışı ve gelişimi. Toplum ve Sosyal Hizmet, (1), 1-19
• Aktan, C., Özkıvrak, Ö. (2003). Sosyal Dev- letin Amaçları. http://www.canaktan.org/ politika/refah-devleti/amaclar.htm. Erişim Tarihi: 10.1.2015.
• Arksey, H. ve Kemp, P. A. (2008). Dimensi- ons of Choice: A Narrative Review of Cash for Care Schemes. Oxford.
• Ashford, D.E. (1988). Decentralizing Wel- fare State, Social Policies and Intergo- vernmental Politics. (Ed: Bruno Dente ve Francesco Kjellberg). The Dynamics of
• Instutional Change: Local Government Re- organization in Western Democracies. Lon- don: Sage Modern Politics Audit Commission (2007). Seeing the Light: Innovation in Local Public Services,
• Local Government National Report. Audit Commission. London. Barder, O. (2012). Sustainable Develop- ment, http://www.theguardian.com/profile/ owen-barder. Erişim Tarihi: 15.11.2014
• Bessant, J. (2003). Challenges of Innova- tion Management. L. Shavinina (Ed.). The International Handbook on Innovation. Ox- ford: Elsevier Science.
• Boyne, G.A., Gould Williams, J.S., Law, J. ve Walker, R.M. (2005). Explaining the adoption of ınnovation: an emprical analy- sis of public management reform. Environ- ment and Planning: Government and Po- licy, 23(3), 419-435
• Brennan, E. (2010). Definitions for social sustainability and social work paper. Whi- te paper distributed for CSWE conference,
• Portland State University. Brooks, F., Wertheimer, M.R., Beck, E.L. ve Wolk, J.L. (2004). Community partnerships:
• An innovative model of social work educa- tion and practice. Journal of Community Practice, 12(3/4), 123-140
• Brown, L. (2010). Balancing risk and inno- vation to improve social work practice. Bri- tish Journal of Social Work, 40, 1211-1228
• Brundtland, G. H. (1987). World Com- mission on Environment and Develop- ment-1987. Our common future.
• Cox, E. (2001). Community practice ıssues in the 21st century: Questions and challen- ges for empowerment-oriented practitio- ners. Journel of Community Practice, 9(1), 55.
• Duyan, V. (2003). Sosyal hizmetin işlev ve rolleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 14(2), 22.
• Ergün, M. (2011). Eğitim ve Kalkınma. Dicle
• Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Merkezi Sosyal Bilimler Sempozyumu ‘’Bölgesel Kalkınmada Eğitimin Rolü’’. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Mer- kezi. European Commission. (2013). Guide to social innovation-Regional and Urban Po- licy. sources/docgener/presenta/social_inno- vation/social_innovation_2013.pdf. Erişim Tarihi: 14.11.2014
• Geray, U. (1991). Ekonomi. İ.Ü. Orman Fa- kültesi Yayınları, yayın no:3633, İstanbul.
• Hautekeur, G. (2005). Community develop- ment in Europe. Community Development Journal, 40(4), 385-398
• Higher Education Funding Council (HEF- CE) (2002). Teaching Quality Enhancement
• Fund. http://dera.ioe.ac.uk/5996/1/02_24. pdf. Erişim Tarihi: 13.11.2014
• Holmberg, J. ve Sandbrook, R. (1992). Sus- tainable development: what is to be done?
• J. Holmberg (Ed.). Policies for a Small Pla- net. London. Human Development Report (2014). http:// www.tr.undp.org/content/dam/turkey/docs/
• Publications/hdr/2014%20Human%20De- velopment%20Report%20-%20English. pdf. Erişim Tarihi: 10.11.2014
• Kut, S. (1988). Sosyal Hizmet Mesleği, Ni- telikleri, Temel Unsurları, Müdahale Yön- temleri. Ankara.
• Mengi, A. ve Algan, N. (2003). Küreselleş- me ve Yerelleşme Çağında Bölgesel Sür- dürülebilir Gelişme: AB ve Türkiye Örneği.
• Ankara: Siyasal Kitabevi Mulgan, G. (2006). The Process of social innovation. Innovations, 1(2), 145-162
• Oakley, P. ve Garforth, C. (1985). Guide to
• Extension Training. Roma: FAO Training Series Özmete, E. (2010). Sosyal hizmette sürdü- rülebilir kalkınma anlayışı: Kavramsal ana- liz. Aile ve Toplum Dergisi, 11(6), 79-90
• Özmete, E. (2012). Kırsal kalkınma için kadınların güçlendirilmesi: Sosyal hizmet modelleri. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 128.
• Özmete, E. (2013). Sosyal hizmet ve ino- vasyon. Biz Bir Aileyiz Dergisi. http:// www.academia.edu/5515660/Sosyal_Hiz- met_ve_%C4%B0novasyon-Biz_Bir_Aile- yiz_DergisiEmine_%C3%96zmete. Erişim Tarihi: 10.11.2014.
• Peeters, J. (2012). The place of social work in sustainable development: towards eco- social practice. International Journal of So- cial Welfare, 21 (3), 287-298.
• Rae, M(2006). Health ınequalities-a susta- inable development issue. Public Health, (12), 1106-1109.
• Sarıkaya, M. ve Kara, Z. (2007). Sürdürü- lebilir kalkınmada işletmenin rolü: kurumsal vatandaşlık. Yönetim ve Ekonomi, 14 (2), 233.
• Şahin, F. (2004). Sosyal hizmet uzmanla- rının kuruluş ortamlarında aldıkları farklı mesleki kararlar yolu ile sosyal refah poli- tikasına katılımları. Toplum ve Sosyal Hiz- met, 15 (1), 95-110.
• Tuncay, T. ve Erbay, E. (2006). Sosyal hiz- metin temel hedefi: Sosyal adalet-güçlen- dirmeyle retorikten pratiğe. Toplum ve Sos- yal Hizmet, 17(1), 53-71.
• Tushman, M.L. ve Anderson, P. (1985).
• Tecnological discontinuities and organizati- onal environments. Administrative Science Quarterly, 31(3), 439-465. Türkiye Aile Yapısı Araştırması (2006). An- kara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araş- tırmalar Genel Müdürlüğü.
• Türkiye İstatistik Kurumu. (2014). 2003
• İstatistiki Göstergeler, Ankara, No: Türkiye’de Yaşlıların Durumu ve Yaşlanma Ulusal Eylem Planı Uygulama Programı (2013). Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar
• Bakanlığı Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Van de Ven, A.H., Polley, D.E., Garud, R. ve Venkataraman, S. (1999). The Innovati- on Journey. New York: Oxford University.
• What’s Development?. http://www.comh- lamh.org/issues-to-consider/what-is- development/. Erişim Tarihi: 13.11.2014.
• Yeşilırmak, U. İ. (2010). Sosyal yardım ala- nında bilişim teknolojilerinin kullanımı: Ör- nek model sosyal yardım bilgi sistemi. Sos- yal Yardım Uzmanlık Yeterlilik Tezi, Sosyal
• Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdür- lüğü, Ankara. Zastrow, C. (2013). Sosyal Hizmete Giriş.
• (Ed: Bülent Özçelik). Ankara: Nika Yayınevi. Sayılı Kanun Uygulamaları İzleme Raporu. tachments/article/255/6284_Kanun_Uy- gulamalari_Raporu.pdf. Erişim Tarihi: 11.2014.
• Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanuna İlişkin Uygulama Yönetmeliği.http://www. aile.gov.tr/data/5404eb05369dc311909 f853/6284_sayili_yonetmelik.pdf. Erişim Tarihi: 10.11.2014.