Evaluations of Relationships in Socialization Process of Children Staying in Child Home

Yıl 2018, Cilt: 29 Sayı: 1, 46 - 70, 30.04.2018

Şeyda Yıldırım , Vedat Işıkhan

Öz

Different models have been developed for children in need of protection. A new service model for our country is the model of children's houses. The purpose of this research is to set the dynamics of the relations established by the children who stay at child home with their environment. Therefore, data relating to the social-demographic features and protection processes of the children who stay at child home have been collected and issues including children’s relations with their families, their relations within the child home system, their relations with the systems out of the house, social activities they attend are discussed. The research is designed as a quantitative research. Interview form, developed by the researcher, was applied in quantitative section of the research to 101 children of ages ranging between 12 - 18, who stay at child home in İzmir. It was seen that %77,2 of the children who stay at child home was taken under protection although both of their parents were alive. Also, %51,1 of these children stated that they are not in contact with their mothers while %45,1 of them stated that they are not in contact with their fathers. In addition, the percentage of children, not being in contact with their relatives, is close to 50% . There is a significant relationship between the frequency of being in contact with relative and the time they spend under protection. As a result, a multidisciplinary approach is needed to carry out vocational studies involving children, families, children's homes and environmental systems in order to increase the systems in which children are involved and to improve these relationships in a positive sense.

Anahtar Kelimeler

children in need of protection, child protection system, child home, social work, social worker, child welfare

ÇOCUK EVİNDE KALAN ÇOCUKLARIN SOSYALLEŞME SÜRECİNDEKİ İLİŞKİLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Korunma gereksinimi bulunan çocuklara yönelik bugüne kadar farklı modeller geliştirilmiştir. Ülkemiz için yeni bir hizmet modeli de çocuk evleri modelidir. Bu araştırmanın amacı; çocuk evinde kalan çocukların çevreleriyle kurdukları ilişkilerin dinamiklerini ortaya koymaktır. Bu amaçla çocuk evinde kalan çocukların sosyo-demografik özellikleri ve korunma süreçlerine ilişkin veriler toplanmış ve çocukların aileleri, çocuk evi sistemi içindeki ve ev dışındaki sistemlerle ilişkileri ve katıldıkları sosyal faaliyetler ele alınmıştır. Araştırma nicel bir araştırma olarak tasarlanmıştır. Araştırmada İzmir’de çocuk evinde kalan12-18 yaş arası 101 çocuğa araştırmacının geliştirdiği görüşme formu uygulanmıştır. Çocuk evinde kalan çocukların % 77,2'sinin ebeveyninin her ikisinin de hayatta olmasına rağmen korunma altına alındığı görülmüştür. Buna rağmen çocukların % 51,1'i annesi ile ve % 45,1'i ise babası ile görüşmediğini belirtmişlerdir. Bunun yanında çocukların akrabaları ile görüşmeme oranları %50’ye yakınken akraba ile görüşme sıklığı ve korunma altında geçen süre arasında yapılan ki kare analizine göre anlamlı bir ilişki bulunmaktadır (p<0.05) Sonuç olarak, çocukların ilişki içerisinde olduğu sistemleri arttırmak ve bu ilişkileri olumlu anlamda geliştirebilmek için multidisipliner bir anlayışla çocuk, aile, çocuk evi ve çevre sistemlerini içine alan mesleki çalışmalar gerçekleştirilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Korunma gereksinimi olan çocuk, çocuk koruma sistemi, çocuk evleri, sosyal hizmet, sosyal hizmet uzmanı, çocuk refahı

Kaynakça

• Adler, A (2012) Bireysel Psikoloji. Balıkesir: Altınpost. Yayınları.
• ASAGEM (Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü) (2010).Türkiye'de Ergen Profili 2008. Ankara: Manas Matbaası.
• Bayhan, P.S., Artan, İ. (2004) Çocuk Gelişimi ve Eğitimi. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Chen, X., French, C.D. (2008). Cildren's Social Competence in Culturel Context Annual Review of Psychology, 59, 591-616.
• Cılga,İ. (1983). Yetiştirme yurtlarının yapısı ve işlevlerinin toplumsal süreci açısından incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi.
• Cılga, İ. (1984). Yetiştirme Yurtlarında Toplumsallaşma. H.Ü. SHYO Dergisi2(1-3), 83-113
• Dönmezer, S. (1994). Toplumbilim . (11. Baskı) ,İstanbul: Beta. Yayıncılık.
• Ericson, E. (1984). İnsanın Sekiz Çağı. Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• Gitterman, A.,Germain, C.B. (2008).Life Model of Social Work Practice Advancesin Theory and Practice (3. Baskı.), Newyork: Colombia University.
• Hophis ,B. (2005). The Cambridge Encyclopedia of Child Development. Cambridge: Cambridge University.
• Hortaçsu, N. (2003). Çocuklukta İlişkiler Ana Baba Kardeş ve Arkadaşlar. Ankara: İmge Kitabevi.
• Karataş, K. (2001). Gençlik Sorunları Üzerine" Sosyal Hizmette Yeni Yaklaşımlar ve Sorun Alanları. Prof. Dr. Nihal Turan'a Armağan (s.153-161) Ankara: H.Ü. SHYO
• Kırımoğlu, H., Çokluk, F. G., Yıldırım, Y. (2010). Yatılı ilköğretim bölge okulu 6., 7.ve 8. sınıf öğrencilerinin spor yapma durumlarına göre yalnızlık ve umutsuzlık düzeylerinin incelenmesi -Hatay ili örneği, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 3: 101- 108.
• Kocaoğlu., F. (2010). Çocuk ve aile sorunları kapsamında 13-18 yaş grubu çocukların bakım modellerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Afyonkarahisar Üniversitesi.
• Köknel, Ö.(1991). Gençlik Çağında Kız ve Erkek Arkadaşlığı. Aile Yazıları:3Ankara: MN Ofset.
• Kulaksızoğlu, A. (1999). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi .
• Meadow, S. (2010). The Child as a Social Person. Newyork: Routhledge.
• Turner, F. J. (2000). Social Work Treatment: Interlocking Theoritical Approach.
• Salk, L. (1993) Bebeklikten Yetişkinliğe Çocuğun Duygusal Sorunları. İstanbul: Remzi Kitabevi
• Saran, N. (1991). Çocuk suçluluğu ve parçalanmış aile. Aile Yazıları 3. (s. 131-134).Ankara, MN Ofset.
• Satir, V. (2001). İnsan Yaratmak: Aile terapisini Başyapıtı. İstanbul: Beyaz Kitabevi.
• Senemoğlu, N. (2004). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya. (9.Baskı) Ankara: Gazi.
• Semerci, B.Z. (2007) "Ergen Ruh Sağlığı: Aileler ve Ergenler için" (2. Baskı) İstanbul: Alfa Yayınları.
• Shapiro, L.E. (2002) Yüksek EQ'lu Bir Çocuk Yetiştirmek. (6. Baskı) İstanbul: Varlık Yay.
• Skyttner, L. (2001). General Systems Theory Ideas and Applications. London: World Scientific.
• Şenocak, H. (2005). Korunmaya muhtaç çocuklar: İstanbul yetiştirme yurtları üzerine bir alan araştırması, Yayınlanmamış doktora tezi. İstanbul Üniversitesi.
• Şimşek, Z., Erol, N., Öztop, D., Özcan, Ö.Ö. (2008) Kurum bakımındaki çocuk ve ergenlerde davranış ve duygusal sorunların epidemiyolojisi; ulusal örneklemde karşılaştırmalı bir araştırma. Türk Psikiyatri Dergisi, 19(3):235-246.
• Yavuzer, H. (1993) Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Zevkliler, A (1968). Türk Hukukunda Korunmaya Muhtaç Çocuklar. auhf.ankara.edu.tr/dergiler/.../AUHF-1968-25-01-02-Zevkliler.pdf.